طبق موازین سازمانی، به طور روتین، کنگره های حزب کمونیست کارگری – حکمتیست، دو سال یکبار باید برگزار شود. نیمه دوم اکتبر ۲۰۱۵ کنگره هفتم حزب را برگزار کردیم. طبق این روال نیمه دوم اکتبر ۲۰۱۷ می بایست کنگره هشتم، همین کنگره را برگزار کنیم. دو سال قبل در پایان کنگره هفتم، من حضور ذهن ندارم، که همان موقع متوجه شده باشیم، که موعد برگزاری کنگره هشتم ما با صد سالگی انقلاب عظیم کارگری اکتبر مصادف میشود. اما خیلی زود و در جلسات دفتر سیاسی و پلنوم کمیته مرکزی، متوجه این همزمانی و این خوش شانسی شدیم. ما این خوش شانسی را به فال نیک گرفتیم و کنگره هشتم را کنگره اکتبر اسم گذاری کردیم و اقدامات ویژه در گرامیداشت صدمین سالگرد انقلاب اکتبر در دستور گذاشتیم. این اسم گذاری و اقدامات ویژه در گرامیداشت انقلاب کارگری اکتبر، برای ما اقدام سمبولیک و صرفا اعلام تعلق خاطر به انقلاب اکتبر نیست، فراتر از آن اعلام تعهد و اعلام وظیفه است. دیدن سنگینی وظیفه ای است که وقوع انقلاب کارگری اکتبر در مقابل کمونیستهای کارگری و حزب حکمتیست قرار داده است. ما خود را متعهد به تکرار انقلاب کارگری دیگری از جنس اکتبر در حوزه مستقیم فعالیتمان در جامعه ایران میدانیم. این فلسفه وجودی کمونیسم ما، هدف و استراتژی هویتی ما است. در تمام طول چهار دهه اخیر برای تحقق این استراتژی کوشیدیم. تلاش دو روزه ما در این کنگره بر برجسته کردن و هموارکردن راه تحقق انقلاب کارگری دیگری در ایران متمرکز است. این اولین پیام کنگره هشتم، کنگره اکتبر است. در مورد دستاوردهای انقلاب کارگری اکتبر ادامه سخن را به مراسم ویژه ای میسپارم، که بعد از این سخنرانی و تا دقایق دیگری در این کنگره برگزارمیشود.
دوستان و رفقای عزیز!
کنگره هشتم حزب ما، کنگره اکتبر در شرایطی برگزار میشود، که فکر میکنم همه ما در این اجتماع در دیدن این واقعیت تلخ مشترکیم، که نظم حاکم بر دنیای امروز بیحد غیرقابل تحمل شده است. نظم سرمایه به طرز بیشرمانه ای میلیاردها انسان را در تنگنا قرار داده است. نه فقط طبقه کارگر به عنوان استثمار شوندگان مستقیم توسط سرمایه، فراتر از نیروی اردوی کار، انسانهای بیشماری زیر ستم و استثمار و تعرضات سرمایه داری، شب و روزشان به هم ریخته است. تحمل نکردن این پدیده و تلاش برای تغییر آن فصل مشترک تجمع ما در این اجتماع اعم از مهمان و نماینده و ایستادن در کنار هم است. اگر این انگیزه مشترک نبود، نفس برگزاری کنگره علنی و دعوت نامه های حزب حکمتیست ما را دور هم جمع نمیکرد. پس اگر بحث سر تلاش برای تغییر این وضع موجود است، ضرورتا بحث بر سر راه حل این تغییر متمرکز میشود. احتمالا در ارائه راه حل ها، تفاوتهایمان خود را نشان دهد. کنگره دو روزه اکتبر فرصتی است تا راه حل ها مورد بحث و بررسی و همفکری و تصمیم گیری قرار گیرد.
برای نشان دادن دنیای غیر قابل تحمل کنونی اشاره به فاکتهای بیشمار و تکان دهنده لازم نیست و این قسمت را فاکتور میگیرم. واقعیت اینست سران کاپیتالیسم جهانی و دولتهای سرمایه با بیان و کردار روزمره شان، خودافشاگر نظم سرمایه هستند. نباید به افشاگری از این نظم وارونه اکتفا کرد، دوره سازماندهی و رهبری جنبش دگرگون کننده نظم کنونی و ساقط کردن بورژوازی است. دوره ایجاد رهبری رادیکال، کمونیستی و آزادیخواهانه در هر گوشه این دنیا و از جمله در ایران است. اگر بحثی و راه حلی هست اینجا و بر این موضوع باید متمرکز شود.
طبعا ما به عنوان حزب کمونیستی به وظایف انترناسیونالیستی خود آگاهیم، بیانیه اوضاع جهان و دیگر اسناد ما در این مورد جهتمان را مشخص کرده اند. در عین حال واقفیم به عنوان یک حزب کمونیستی معین، در جغرافیای معین ایران میتوانیم تاثیرگذار و سازمانده انقلاب کارگری باشیم. لذا اساس کار ما در اینجا متمرکز است. به نظر ما ۳۸ سال است یک رژیم هار سرمایه اسلامی به جامعه ایران تحمیل شده و زیادی عمر کرده است. اینها آمدند و به نام “انقلاب” انقلابمان را کوبیدند، زیر لوای ضدامپریالیستی گری، نیرو جمع کردند، به بهانه جنگ و ایران عراق پایه های نظام فاسد خود را محکم کردند، در همه این مقاطع برای نظامشان عمر خریدند. یک دوره به نام سازندگی، آدم هفت خط سیاسی مثل رفسنجانی را جلو انداختند، حتی از میان اپوزیسیون و بعضا اپوزیسیون چپ، میگفتند فعلا فرصت دهید.سپس جناب خاتمی و دوم خرداد آمد و به نام اصلاح طلبی حکومتی، در مقاطع بعدتر زیر لوای “مستضعف پناهی” احمدی نژاد و به دنبال تحت نام “اعتدال” روحانی تاکنون برای جمهوری اسلامی عمر خریده اند. اکنون یکبار و برای همیشه، باید برگردیم و بگوییم عمر خریدن برای جمهوری اسلامی بس است. وقت آنست توده کارگر و مردم حق طلب و متنفر از جمهوری اسلامی با صدای رسا اعلام کند، حرف و سیاست آزادیخواهان و کمونیستهای رادیکالی درست بود، که از فروردین ۱۳۵۸ در “رفراندم آری یا نه” جمهوری اسلامی، با تمام توان به جمهوری اسلامی گفتند نه. ما جزو آن سابقه و پیشینه و جنبش نه قاطع به جمهوری اسلامی بوده و تا بحال آن را ادامه داده ایم.
اکنون پیام دیگر ما در این کنگره پافشاری بی اما و اگر و فوری بر سرنگونی کلیت جمهوری اسلامی است. واضح است در تک تک صحنه های مبارزاتی حق طلبانه و رادیکال که امروز در فضای سیاسی ایران و برای بهبود اوضاع در جریان است باید حضور داشت، در عین حال تاکید میکنیم افق مبارزه مان در این سطح نباید محدود بماند. اگر میخواهیم بهبود واقعی به وجود بیاید، جمهوری اسلامی باید برود. در ۳۸ سال گذشته ثابت شده در چهارچوب جمهوری اسلامی بهبودی به لحاظ معیشتی، سیاسی و فرهنگی در جامعه ایجاد نخواهد شد. ایجاد بهبود واقعی در جامعه در گرو سرنگونی جمهوری اسلامی است. قطعنامه اوضاع سیاسی که به این کنگره ارائه شده و بیانیه حزب ما در مورد موقعیت جنبش کارگری، تحت نام “جامعه ایران به پیشروی جنبش کارگری چشم دوخته است”، خط مشی و سیاست حزب ما را از جمله در راستای سرنگونی جمهوری اسلامی ترسیم کرده اند. مهمتراین جهت را تاکید میکنند که به این منظور چگونه نیرو گردآوری کنیم. چگونه نیرویمان را خودآگاه و سازمانیافته به میدان آوریم. واقعیت اینست ما هیچ وقت در عرصه تعیین خط مشی سیاسی درست و کمونیستی کم نیاورده ایم، اما در یک چیز کم آورده ایم، آنهم هنوز به اندازه کافی نیرویمان را، نیروی جنبش کارگری و جنبشهای اجتماعی رادیکال و آزادیخواهانه را سازمانیافته و متحد و متشکل به میدان نیاورده ایم، تا به عنوان اهرم قدرت ساقط کردن بورژوازی و جمهوری اسلامی عمل کنند. حرف و جهت ما در این کنگره اینست راههای سازماندهی و متحد و متشکل کردن به میدان آمدن طبقه کارگر و جنبش آزادیخواهانه و اعتراضی را باید ترسیم کنیم، موانع را برطرف کنیم و این خلاء اساسی کارمان را جبران کنیم.
صحبت پایانی من اینست بیش از این نباید اجازه داد یک رژیم کاپیتالیستی گندیده اسلامی خون مردم را در شیشه کند. جمهوری اسلامی باید سرنگون شود. سرنگونی جمهوری اسلامی به دست طبقه کارگر و کمونیستها گام مهم متحقق کردن انقلاب کارگری دیگری از جنس اکتبر در ایران است. با وقوع چنین اتفاقی در سراسر دنیا بار دیگر نگاهها به طرف نقش دگرگون کننده و رهایی بخش طبقه کارگر و کمونیسم برمیگردد. بار دیگر آلترناتیو کمونیستی و کارگری درمقابل نظم جهنمی سرمایه از اقبال عمومی برخوردار میشود. فضا برای ایجاد یک صف بندی انترناسیونالیستی قدرتمند علیه کاپیتالیسم مهیا میشود. همانطور که انقلاب کارگری اکتبر به رهبری لنین در صد سال قبل چنین نقش مهمی را ایفا کرد. امیدوارم کنگره اکتبر، کنگره هشتم حزب ما با مشارکت همه شما در این راستا گامهای جدی بردارد.
با تشکر
***