امسال در شرایطی به استقبال اول ماه مه (۱۱ اردیبهشت) روز جهانی کارگر می‌رویم که تشدید بحران جهانی سرمایه‌داری و همه‌گیری ویروس کرونا، تمامی زوایای زندگی کارگران و فرودستان جهان اَعَم از کار و معیشت و امنیت جانی آنان را در معرض فروپاشی قرار داده است .
در چنین شرایطی سرمایه‌داران و دولتهای حامی آنها بار سنگین وضعیت موجود را بر دوش طبقه‌ی کارگر و لایه‌های فرودست جامعه انداخته، و بحران‌های موجود را همچون فرصتی مناسب جهت هر چه بی‌حقوق‌تر کردن طبقه‌ی کارگر جهانی کرده‌اند.
پیرو چنین وضعیتی در ایران نیز تورم لِجام گسیخته و سیر صعودی قیمت کالاهای اساسی و مورد نیاز روزانه‌ی مردم، همراه با دستمزدهای چند برابر زیر خط فقر و در عین حال پرداخت نکردن به موقع همین دستمزدهای ناچیز، فقر و فلاکت بی‌سابقه‌ای را به اکثریت طبقه‌ی کارگر و اقشار فرودست جامعه تحمیل کرده است. بر متن چنین اوضاعی گسترش بی‌سابقه‌ی آسیب‌های اجتماعی (همچون افزایش خشونت‌های خانگی و قتل‌هاس ناموسی) زندگی و هستی خانواده‌های کارگری را در سراشیب سقوط قرار داده است.
در همان‌حال شیوع گسترده‌ی ویروس کرونا سایه‌ی مرگباری را بر جامعه گسترانده، و شریان‌های حیاتی آن را مسدود و چرخه‌ی معیوب حیات اجتماعی را معیوب‌تر از هر زمان دیگری کرده است. ابعاد واقعی شیوع این بیماری چنان گسترده است که با وجود فداکاری‌ها و جانفشانی‌های بی وقفه‌ی کادر پزشکی و پرستاران، هنوز هم پیامدهای فاجعه‌بار آن خودنمایی می‌کند. این اوضاع فاجعه‌بار به روشنی ناکارآمدی، ضعف مدیریت، و در یک کلام درماندگی دستگاه‌های مختلف حکومتی در مقابله با این بحران مرگبار را نشان می‌دهد. دولت تدبیر و امید سرمایه‌داران اگر نتوانست با اِعمال قرنطینه‌های لازم، همراه با تامین هزینه‌های زندگی مردم، تأمین ملزومات رعایت دستورالعمل‌های بهداشتی مانع شیوع گسترده‌ی ویروس کرونا شود، اکنون هم با اِمتناع از اختصاص بودجه‌ی لازم برای تهیه‌ی واکسن، مردم ایران را بیشتر در معرض خطر ابتلاء به این بیماری قرار داده، و در مقیاسی گسترده وارونگی نظام سرمایه‌داری را و اصل تقدم اولویت سود سرمایه بر نیازهای انسانی و اجتماعی را به عریان‌ترین شکل نشان می‌دهد.
از اینرو ما کارگران همانطور که با اعتصابات و اعتراضات خود نشان داده‌ایم، به این اوضاع فلاکتبار اقتصادی و به این شرایط مرگباری که بحران کرونا تحت حاکمیت سرمایه‌داران به ما تحمیل کرده است تمکین نخواهیم کرد، و تخم نارضایتی و انزجار خود را در بستر همین مبارزات جاری خواهیم پَروَراند؛ تا پیامد آن، و در پرتو اتحاد و همبستگی طبقاتی، اوضاع اَسَفبار کنونی را پایان بخشیده، و روزهای بهتر و روشن‌تری را خلق نمائیم.
در پرتو چنین رَهیافتی ما قویاً اعلام می‌داریم: تا زمانی که این نظام ظالمانه حاکم است حتا یک لحظه از مبارزه برای تحمیل خواسته‌های بر حق خود به سرمایه‌داران و دولتهای حامی آنها دست نخواهیم کشید، و در دل همین مبارزات روزمره صفوف خود را متحدتر خواهیم نمود.
بر کسی پوشیده نیست که تعمیق شکاف طبقاتی و گسترش نابرابری‌های اقتصادی و اجتماعی، همراه با نابودی منابع و زیست‌بوم‌های طبیعی و گرمایش کره‌ی زمین محصول و زائیده‌ی انکار ناپذیر نظام سرمایه‌داری بوده، و با تداوم حاکمیت آن افق‌های بسیار تیره‌‌تَری را به همگان خواهد نمایاند. لذا همبستگی بین‌المللی طبقه‌ی کارگر در برابر این نظام سرا پا گندیده می‌تواند پایانی بر گرسنگی و فقر و فلاکت، بردگی، بیماری و بی‌تاُمینی باشد.
ما که با دست‌ها و اندیشه‌های توانمند خود چرخ‌های تولید را می‌چرخانیم و نِعَمات و ثروت‌های بی‌پایانی را جهت خوشبختی و بهره‌مندی بشر می‌سازیم؛ ما که بانگ آزادی و مساوات را رساتر از سرمایه‌داری سر می‌دهیم، خود نیز می‌توانیم نظام شایسته‌ی بشر را خلق کرده، و تمامی آثار شوم نظام حاکم را از سیمای رنجور جهان پاک نمائیم.
از اینرو ما امضاء کنندگان این قطعنامه، در شرایط امسال سیاست کارگران را در قبال وضع موجود اعلام میکنیم. ما این توقعات و خواسته ها را نه فقط برای کارگران بلکه برای تمامی جامعه خواستاریم. فراخوان ما ایجاد بیشترین همبستگی و سازمانیابی و ابتکار مبارزاتی کارگران و مردم حق‌طلب حول این توقعات و خواسته‌ها است.
در اول ماه مه امسال اعلام می‌داریم:
۱- ویروس کرونا باید با سیاست قرنطینه و تامین ملزومات آن توسط دولت کنترل شود. واکسیناسیون رایگان عموم شهروندان با استاندارد جهانی بسرعت اجرا و تضمین شود.
۲- پاسخ فوری به فقر و گرسنگی دامنگیر مردم، تامین نیازهای حیاتی زندگی است. دولت موظف است لوازم زندگی و معیشت مُکفی تمامی آحاد جامعه را تامین نماید .
۳- ما “حداقل دستمزد” اعلام شده از جانب دولت حامی کارفرمایان و سرمایه‌داران را تحمیل گرسنگی و مرگ تدریجی به کارگران و خانواده‌های کارگری دانسته، و آن‌را به شدت مردود و محکوم میکنیم؛ و کیفرخواست خود را بر علیه دستمزدهای زیر خط فقر، و دستمزدهای معوقه اعلام می‌داریم؛ و دستمزدهایی متناسب با شرایط موجود جهت حصول زندگی درخور و شایسته‌ی انسان امروز را خواهانیم.
۴- بیکارسازی در شرکت‌های بزرگ و کوچک سیر صعودی در سال گذشته داشته است. بیکاری زندگی میلیونها انسان آماده به‌کار و خانواده‌های کارگری را تهدید می‌کند. لذا اخراج و بیکارسازی باید ممنوع شود.
۵- دولت موظف است کار یا پرداخت بیمه بیکاری مُکفی برای همه انسان‌های بیکار و آماده به‌کار را تامین نماید.
۶- خواهان تامین مسکن مناسب برای همه‌ی افراد فاقد سرپناه هستیم. حاشیه‌نشینان، کودکان کار ،کارتُن‌خواب‌ها، گورخواب‌ها، ماشین‌خواب‌ها، دستفروشان، معتادین، کارگران بخش بازیافت زباله عمدتاً بی مسکن هستند؛ و در عین حال دولت آلونک‌های خارج از محدوده را با بولدوزر ویران می‌کند. ما کارگران این اقدامات ضد انسانی را محکوم میکنیم و دولت را موُظف به تاُمین مسکن مناسب این شهروندان با رعایت حرمت انسانی آنان می‌دانیم.
۷- تهدید و بازداشت فعالین کارگری و اجتماعی ادامه دارد. ما خواهان توقف بازداشت‌ها و احضارها و سرکوبگری‌ها هستیم .زندانیان سیاسی فوری باید آزاد شوند. خواهان توقف اعدام‌ها و لغو مجازات اعدام هستیم.
۸- از مبارزات بازنشستگان، معلمان، زنان و جوانان و مردم زحمتکش قاطعانه حمایت میکنیم .بر اتحاد و همبستگی جنبش کارگری با جنبش معلمان، زنان، دانشجویان و نسل جوان و دیگر جنبش‌های اجتماعی ضد تبعیض و حق طلب پای‌فشرده، و اعلام میکنیم فشار و محدودیت و اِعمال سرکوب و پرونده‌سازی علیه فعالین این جنبش‌ها وتشکل‌های مستقل آنها باید ممنوع شود.
۹- قتل و کشتن کولبران در کردستان و سوخت‌بَران در سیستان و بلوچستان را محکوم میکنیم، و بر توقف این جنایات پافشاری میکنیم؛ لذا باید امنیت و معیشت این انسان‌های زحمتکش تامین و تضمین شود .
۱۰- سیاست‌های نژادپرستانه دولت و کارفرمایان در قبال کارگران مهاجر افغانستانی از جمله اخراج و ندادن هیچ امکانی به آنها و عدم پذیرش در بیمارستان‌ها را قویاً محکوم میکنیم .کلیه‌ی ساکنین ایران باید بدون تبعیض، از معیشت و منزلت و سلامتی و بهداشت یکسان و همگانی برخوردار باشند .
۱۱- خواهان تضمین برابری کامل زن و مرد و رفع تبعیض از زنان در تمامی شئونات زندگی اقتصادی اجتماعی و سیاسی هستیم، و بر پرداخت دستمزد و حقوق برابر برای زن و مرد در قبال کار مشابه تاکید میکنیم.
۱۲- ما بر آزادی بیان و عقیده، تشکل و تحزب، اعتصاب، اعتراض و تجمع به عنوان حقوق پایه‌ای کارگران و مردم پافشاری میکنیم؛ و تعطیلی روز اول مه و گرامی‌داشت این روز که از حقوق اولیه‌ی کارگران است را خواهانیم.
۱۳- ما بر آموزش و پرورش رایگان و همگانی در تمامی سطوح تحصیلی تاُکید ورزیده، و ایجاد شرایط مناسب برای فرزندان خانواده‌های کارگری را خصوصاً در بحران کرونا خواهانیم؛ و استفاده از برنامه‌ی “شاد” در ارائه‌ی آموزش را با توجه به عدم دسترسی بسیاری از تهی‌دستان به آن را ضد انسانی و تبعیض‌آمیز می‌دانیم
در پایان ما صمیمانه به تمامی پزشکان و پرستاران و کارکنان کادر درمان، به کارگران بخش نظافت، رانندگان آمبولانس و حمل و نقل و به کارگران مراکز تولید مواد غذائی و بهداشتی که در صف اول نجات دهندگان جامعه جهانی‌اند درود می‌فرستیم. چرا که در بحران کرونا بار دیگر بر همگان ثابت شد این کارگران و انسان دوستان‌اند که ناجیان جهان هستند، نه دولت‌ها و سرمایه‌داران استثمارگر .
همراه با هم طبقه‌ای‌هایمان در سراسر جهان روز کارگر را گرامی می‌داریم. با جنبش طبقه‌ی کارگر جهانی اعلام هم‌سرنوشتی و همبستگی میکنیم. ما خود را در هر گوشه‌ی جهان بخشی از مبارزه علیه سرمایه‌داری و تلاش برای ایجاد جهانی آزاد و برابر و مرفه می‌دانیم. ما با خانواده‌های کارگری و محرومان و کسانی که قربانی بیماری کرونا شدند، اعلام همدری میکنیم. برای بیماران آرزوی سلامتی و بهبود داریم .اول مه را به طبقه‌ی کارگر ایران و جهان تبریک میگوئیم .
زنده باد اول مه
زنده باد همبستگی جهانی طبقه کارگر
اردیبهشت ۱۴۰۰- مه ۲۰۲۱
کارگران و خانواده های کارگری شهرهای: سنندج، کرمانشاه، مریوان، کامیاران، پاوه، بوکان، سردشت، مهاباد، اشنویه و نقده
