قبل از اینکه در مورد مشکلات بیکاری و تشخیص راه درست آن صحبت نمایم ، لازم میدانم اشاره کوتاهی به سیستم جهانی نظام سرمایه داری که حکومت ایران هم عضو این سیستم میباشد، بنمایم . ما در دنیایی زندگی میکنیم که قحطی،گرسنگی ، بیماری و جنگ های تحمیلی هر روز جان میلیونها انسان محروم را به کام مرگ می کشاند. صاحبان واقعی این جامعه افرینندگان واقعی ان، کارگرانی هستند که خود برده مزد بگیر میباشند.
در این فرومایه ترین صاحبان سرمایه داری که کوچکترین زحمتی به خود نمیدهند ، تمام ثروت و سامان جامعه را به تصاحب خود دراورده اند. سرمایه داران برای حفظ سرمایه باد اورده شان ارتش ، نیروهای متخصص سرکوب ، زندان و شکنجه گاهها ی علنی و مخفی ایجاد نموده اند. نظام سرمایه داری و حکومت فاسد اسلامی ایران مبتنی بر بردگی مزدی است. بردگان که همان کارگران میباشند هیچ گونه خدمات اجتماعی ، بیمه ، رفاه ، و افزایش درامد ندارند و هنگامیکه اعتراض مینمایند با شنیع ترین شیوه غیر انسانی سرکوب میشوند.
این ماهیت نظام سرمایه داری است . اگر هر کارگری لحظه ای به اوضاع جامعه و زندگی سخت خود بیاندیشد، دشمن اصلی خود و راه حل آنرا به خوبی تشخیص داده و میداند چه بایستی انجام دهد. در اکثر جامعه های سرمایه داری لشکری از بیکاران وجود دارد . علت اصلی بیکاری، ندانم کاری و بی برنامه گی سرمایه داران و حکومتشان نیست، بلکه طرح و برنامه ریزی دقیق از پیش تعیین شده ای است که آنها اتخاذ کرده اند. آنها با این شیوه به اهداف کثیف و ضد بشریشان که سود بیشتر است ، میرسند. سرمایه داران در انظار عموم کارگران بیکار را تحقیرنموده و آنان را ناتوان معرفی میکنند در ضمن کارگرانی را که کار میکنند تحت فشار قرار داده ، مزد کمتری به آنها داده و کار بیشتری ازآنها میکشند.
در کارگاهها اگر کارگری اعتراض نماید بلافاصله توسط کارفرما به خاموشی تهدید شده و اگر اطاعت ننماید او را اخراج و کارگری دیگر را استخدام مینماید. سرمایه دارن انگل با یک تیر دو تا نشانه میزنند . آنها هدفشان به جیب زدن سود بیشتر و حکم کردن بر بردگان قانونی که همان کارگران هستند ، میباشد.
در سیستم سرمایه داری همه چیز بر اساس پول محاسبه میشود. اگر کسی پول داشته باشد، میتواند در حد توان درامد روزانه اش زندگی نماید و اگر پول نداشته باشد به حکم سیستم سرمایه داری و ساختار کثیفش باید در گوشه خیابان بمیرد . در اکثر کشورهای دنیا مقداری بیمه بیکاری از طرف دولت به اشخاص بیکار پرداخت میگردد.برای نمونه در کل اروپا این قانون اجرا میشود ، اما در ایران اسلام زده مسئله بیکاری یک فاجعه است.
کارگران بیکار در ایران با مشکلات اقتصادی ، روحی و روانی زیادی شب را به روز میرسانند و این در حالی است سرمایه داران و حکمرانان سرمایه پولشان به شمار نمیاید . آنها دارای بهترین خانه های گران قیمت و اخرین مدل ماشینهای چند میلیارد تومانی میباشند.در سراسر ایران بیکاری به اوج خود رسیده است . در کردستان، به گفته معاون اقتصادی استانداری کردستان نرخ بیکاری در کردستان 3 در صد از میانگین کشوری بالاتر است. با این وصف اکثریت جامعه بیکار میباشند و زندگی کارگران بیکار در روز روشن رو به نابودی است. جوانان تحصیلکرده که تحصیلات دانشگاهی خود را به اتمام رسانده اند و دارای مدرک معتبر میباشند جذب بازار کار نمیشوند زیرا کاری وجود ندارد و به ناچار با حقوق ناچیز پدر و مادر زندگی میکنند . آنها پول تو جیبی ندارند و حتی نمیتوانند تشکیل خانواده بدهند و به هدفهایشان برسند. کارگرانی که دارای زن و بچه هستند به مراتب بیشتر از هر کس دیگری زیرفشار زندگی قرار دارند.
کارگرانی که زیر سایه نکبت بار جمهوری اسلامی مشغول به کارهستند ،دستمزدشان جوابگوی زندگی روزمره نمیباشد و روز به روز به مشکلاتشان اضافه میشود . سران ریز و درشت حکومت آخوندی مشغول انباشته کردن پول و سرمایه برای خود و اطرافیانشان چه در داخل ایران و چه در خارج از کشور هستند . هدف اصلی حکومت فاسد و سرمایه دار اسلامی ایزوله کردن جامعه و عادت دادن آنها به یک زندگی فلاکت بار و بخور و نمیر است.
حال سوال این است : کارگران بیکار چگونه بایستی در مقابل این مشکلات بایستند؟ قبل از هر چیز باید ماهیت و عملکرد جمهوری اسلامی به خوبی شناخته شود . کارگران بایستی دست از توهم ، وعده و وعید پوشالی سران جمهوری اسلامی دست بردارند و برای سرنگونی جمهوری اسلامی منتظر هیچگونه کمکی از کشور های خارجی نباشند.
ما جنبش کمونیست کارگری و حزب کمونیسم کارگری حکمتیست بارها یادآور شده و نوشته ایم که این رژیم دیکتاتور اسلامی قابل اصلاح نبوده و نیست . کارنامه و عملکرد این رژیم فاسد در عرض چهل و سه سال برای تک تک احاد جامعه روشن است . این رژیم فاسد نه اینکه پول نداشته باشد و یا عقلش نمیرسد که چه کاری باید انجام دهند، آنها نمیخواهد به خواستهای برحق کارگران و اکثریت جامعه جواب مثبت بدهند بر عکس طرح و سیاست رژیم هار اسلامی در طول این چهل و سه سال اعدام مخالفین ، زندانی کردن رهبران کمونیست ، دستگیری فعالین و نهادهای اجتماعی ، رهبران کارگری ، معلمان مبارز ، دانشجویان ازادیخواه و برابری طلب و انسانهای شرافتمند جامعه و در راس همه انان زنان ازادیخواه و مبارز بوده است. رژیم دیکتاتور اسلامی توسط نیروهای امنیتی و تروریستی خود گروههای تروریستی حشد شعبی در عراق ، حوسیها در یمن ، حزب الله لبنان را تقویت کرده و هزینه های صد میلیارد دلاری برای حفظ بقای بشاراسد درکشور سوریه و کمک مالی هنگفت و تسلیحاتی به گروه های اسلامی در فلسطین و طلبه های خارج از کشور که در ایران درس اخوندی خوانده اند ، میپردازد. تمامی این هزینه ها بدون نظر خواهی و دخالت مردم ایران هزینه و پرداخت میگردد.
دولت اگر نصف این هزینه ها را در اختیار مردم بگذارد و حق و حقوقی برای آنها بعنوان یک شهروند قائل گردد ، آنها از لحاظ اقتصادی تا حدود زیادی تامین میگردند اما متاسفانه رژیم دیکتاتوری اسلامی این کار را نکرده و خود را ناجی و قیوم مردم دانسته و با قلدری و بی شرمی به کسی حساب پس نمیدهد.
وظیفه یک دولت متعهد ، رفع نیازهای اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی تمام افراد جامعه بخصوص کارگران میباشد. دولت موظف است مانند کشورهای مترقی دنیا بیمه بیکاری به کارگران بیکار پرداخت نماید. اما متاسفانه دولت دیکتاتور اسلامی فقط و فقط بفکر دارو دسته خود و اوباشانش میباشد. بنابراین حق توسط این ستمکاران دادنی نیست ، حق گرفتنی است و باید همه با هم متحد شویم و حقمان را به زور از حلقومشان بیرون بکشیم.
اولین قدم در جهت پیروزی ، اینست که کارگران بیکاربرای گرفتن مطالبات خود در شهرها و روستاها با یکدیگر ارتباط بر قرار کرده و طبق نقشه خود در یک مکان از پیش تعیین شده جمع بشوند . آنها بایستی مجمع عمومی تشکیل داده و چند نفر را بعنوان نمایندگان خود انتخاب نموده و در مورد بیکاری که دولت بر آنها تحمیل نموده است تبادل نظر نمایند .
این نمایندگان میتوانند از جانب کارگران خواهان پرداخت بیمه بیکاری از دولت شوند . برای نمونه کارگران بیکار در شهر مهاباد و یا بوکان که در نزدیکی یکدیگر قرار دارند در مکانی جمع شده و تشکل کارگران بیکار را تشکیل دهند.
این شیوه مناسبی برای تشکل ه کارگران بیکار میباشد و میتواند به سرعت به تمامی شهرهای ایران هم کشیده شده تا جائیکه نمایندگان شهرهای مختلف نیز با هم اشنا میشوند و در مورد خواسته هایشان با یکدیگر تبادل نظر مینمایند. نمایندگان میتوانند با طرح و نقشه عملی اقدامات لازم را در مورد حق بیمه بیکاری کارگران بیکار از حکومت گرفته و در مجمع های عمومی هزاران نفری به کارگران گزارش دهند .
این راهکار و مبارزه درست بر علیه این ستمگران است که بوسیله آن میتوانید دولت را را به پای میز مذاکره کشیده و حق و حقوق خود را از دولت بگیرید. در این حرکت انقلابی مسلما رهبران کارگری ، کمونیستهای جدی و دلسوز در جامعه ، فعالین نهادهای اجتماعی ، معلمان ، دانشجویان ازادیخواه وبرابری طلب و فعالین جبش زنان به یاری شما خواهند امد. زیرا در تشکلهای مجمع عمومی ورود ازاد است و هر کسی میتواند در آن شرکت کند. بدینوسیله یادآوری مینمایم که حزب کمونیزم کارگری حکمتیست با تمام توان و قدرت خود در کنار شما و تشکلهایتان خواهد ایستاد و ازهیج کمکی دریغ نخواهد کرد .
به امید تشکیل مجامع عمومی کارگران بیکار
ابراهیم باتمانی