نمایش مذاکرات نهاد کارفرمائی – دولتی موسوم به “شورای عالی کار” بپایان رسید و خروجی آن تعیین حداقل دستمزد در سال ۱۴۰۱ با یک “افزایش ۵۷.۵ درصدی” است. یعنی حداقل دستمزد سال جاری که ۲ میلیون و ۶۵۵ هزار تومان بود به ٤ میلیون و ۱۷۹ هزار تومان افزایش پیدا میکند. این رقم باحتساب افزایش کمک هزینه مسکن و بن خوار و بار و حق اولاد، مجموعا به رقمی حدود ٦ میلیون و ٧٠٠ میرسد. این یک ریاکاری و دستکاری ارقام است. تردیدی نیست که این ارقام براساس مبنای جعلی نرخ تورم در سال گذشته به عدد جعلی تر “افزایش ۵۷.۵ درصدی” حداقل دستمزد ارتقا یافته است. این در حالی است که طبق آمار خودشان هزینه همان سبد معیشت مورد ادعای حکومت، ۸ میلیون و ۹۷۹ هزار تومان و خط فقر یازده میلیون است، هرچند محاسبات مستقل تر و خواست کارگران برای تامین هزینه زندگی از رقم ١٦ الی ١٨ میلیون سخن میگوید.
مشکل اساسی تر اینست که کارفرمایان و دولت همین میزان توافق شده خودشان را هم نمی پردازند و با ابزار شرکتهای پیمانی و دستمزد توافقی و قراردادهای برده وار بازهم همین دستمزدهای نصف خط فقر اسلامی را کاهش میدهند. در سال آتی تورم سنگین ناشی از حذف ارز ترجیحی قیمتها را چند برابر میکند و این دستمزدها و یارانه های ناچیز حریف جبران بخشی از این تورم و گرانی نخواهد شد. بعبارت دیگر کارگران در سال آتی بطور اسمی افزایش حقوق بالای پنجاه درصد گرفتند و در دنیای واقعی هنوز حقوق شان زیر خط فقر و قدرت خریدشان بمراتب از سال قبل کمتر است. یعنی درجه فقر میان جمعیت وسیع کارگری بازهم بیشتر و کمرشکن تر میشود.
کارگران و میلیونها مردم حاشیه نشین و فقر زده، حتی اگر بخواهد نمی توانند در مقابل موج فقر و گرانی جدید پیش رو دوام بیاورند. جامعه ملتهب و ناراضی کنونی با این موج جدید فشار اقتصادی که با سرکوب سیاسی توام شده است، در ابعاد گسترده تری بمصاف حکومت فقر و فلاکت خواهد رفت. مادام که جنبش کارگری در صفی مستقل در کشمکش برسر دستمزد و حقوق پایه همگان حضور موثر ندارد، تلاش برای افزایش دستمزد به سنگر رشته های مجزا و کارخانه ها و مراکز مختلف کار احاله و محدود خواهد شد. مسئله تماما اینست که پیروزی در این سنگرهای مشخص نیز در گرو بمیدان آوردن قدرت بیشتر و در ابعاد سراسری است. لذا کارگران در صنایع مختلف لازم است مجمع عمومی بگیرند، دستمزد و حقوق مکفی همگانی مورد نظرشان را اعلام و برسر آن وارد نبرد شوند.
مرگ بر جمهوری اسلامی!
آزادی، برابری، حکومت کارگری!
حزب کمونیست کارگری – حکمتیست
١٩ اسفند ١٤٠٠ – ١٠ مارس ٢٠٢٢
