اکتبر: به اول ماه مه نزدیک میشویم یکی از مسایلی که در اعلامیه حزب کمونیست کارگری-حکمتیست هم به آن اشاره شده است، پرداختن به جنگ جاری در اکراین در مراسم و قطعنامه های اول ماه مه است. ربط این جنگ به طبقه کارگر چیست؟
عبداله دارابی: نزدیک به دو ماه از تهاجم نظامی و حملات ویرانگرروسیه به اکراین ميگذرد. همان طور که اشاره شده طی این مدت حزب کمونیست کارگری حکمتیست، با صدور اطلاعیه و نوشتار و مصاحبه های زیادی از اهداف اصلی این جنگ مفصل صحبت کرده و آنرا به اطلاع عموم رسانده است. با توجه به آن، اول ماه مه امسال مصادف است با جنگ ویرانگر نظام کاپیتالیستی در اکراینُ که بخش اعظم قربانیان آن کارگرانی است که در راستای منافع سرمایه داران به جبهه های جنگ گسیل شده اند تا در کنار تباه کردن شیرازه جامعه، جان و مال کارگران را نیز در معرض نیستی و نابودی قرار دهند. در نتیجه، این جنگ، جنگ سرمایه داران است و سود و سودآوری ناشی از آن عاید خودشان است، و مرگ و میر و مرارت و مصائب ناشی از آن نیز سهم کارگران و خانواده های آنهاست. با توجه به آن، تهاجم روسیه به اکراین، موضوعی است که کارگران در اول ماه مه امسال به آن بپردازند و ضمن محکوم کردن آن، قویا بر خواست قطع فوری جنگ تأکید نمایند. مضافا برآن جادارد کارگران در اول ماه مه امسال کشمکش قطب های سرمایه داری و زورگویی میلیتاریستی روسیه را محکوم نمایند و با صدای رسا آنرا به گوش جنگ افروزان سرمایه در هر دو سوی جنگ و کل جامعه بشری برساند.
اگر چه صاحبان اصلی سرمایه میکوشند با پروپاگند اهداف این جنگ و دیگر جنگهای ویرانگر مورد نظر خود را از مردم پنهان کنند اما در عالم واقع مخاطبین اصلی جنگ روسیه و اکراین، طبقه کارگر جهانی است، تا در زیر سایه اختناق بتوانند آنها را از خواست برحق طبقاتی خویش عقب برانند و در کمال آرامش بتوانند در پرتو کار ارزان و کارگر خاموش استثمار وحشیانه خود را دامن زنند و بدینوسیله سود هنگفت ناشی از دسترنج کارگران را برای خود نگهدارند. مضافا بر آن، بر خلاف مدعیان دروغین سردمداران کاپیتالیسم، این جنگ، بخاطر دفاع و حمایت از مردم«اکراین توسط آمریکا و ناتو، یا حمایت سرمایه داران روسی و پوتین از مردم دونتسک و لوهانسک»، صورت نگرفته است و سر سوزنی به ایجاد زندگی بهتر برای آنها ربط ندارد. این ادعا های پوچ بی مایه در واقع صورت ظاهری این جنگ است نه واقعیت پشت پرده آن. خیلی ها بیاد دارند بدنبال سقوط بلوک شرق در سال ۱۹۹۱ میلادی، آمریکا بلافاصله به منظور تثبیت هژمونی و یکه تازی خود بر جهان، جنگهای خانمانسوزی را در جهان بویژه منطقه خاورمیانه به راه انداخت و بعد از سه دهه کشتار و ویرانگری در منطقه، سرانجام بجایی نرسید و مفتضحانه شکست خورد. شکست و ناکامی های پی در پی آمریکا، به مرور بر وجهه سیاسی و نظامی آن لطمه وارد کرد واعتبار و هژمونی آنرا نزد دوستان و دشمنان خود در سطح جهان پایین آورد. در خلال این دوره رو به نزول آمریکا، قدرتهای دیگری چون چین و روسیهُ عروج کردند و کم کم در سطح جهان و خاورمیانه و… برتری های مادی و معنونی خود را به رخ آمریکا کشیدند و نشان دادند از این پس چون گذشته زیر بار یکه تازی آمریکا نخواهند رفت. با توجه به آن، تهاجم علیه اکراین یکی دیگر از نشانه های بارز این جدال و کشمکش بین آمریکا و ناتو و روسیه و چین است. با آوردن این نمونه، خواستم نشان دهم که جنگ جاری در اکراین، حتی اگر به صلح و آتش بس هم بیانجامد وضعیت پیشاروی جهان هرگز بحالت دوره ماقبل جنگ اکراین باز نخواهد گشت. چون همین حالا ۹۵ در صد نیروی انسانی این جنگ ویرانگر را کارگران روسی و اکراینی تشکیل میدهند. مضافا بر آن، از همین حالا به بهانه این جنگ، گرانی سرسام آور و فقر و فلاکت کم نظیر و اخراج و بیکاری کارگران در سراسر جهان رو به افزایش است و مابازا آن نیز بشدت روی گرده خانواده های کارگری و کل مردم زحمتکش سنگینی میکند. قیمت کالا های مورد نیاز زندگی مردم در اروپا هم به طرز چشمگیری رو بفزونی است. و هیچ نشانه ای از فرو کش کردن آن در چشم انداز نیست. علایم و پیامد های ناگوار فوق، نشان میدهد که قطب های امیریالیست نوظهور چین و روسیه، به تقسیم سهم تا کنونی سرمایه جهانی که اساسا ناشی از دسترنج طبقه کارگر است، راضی و قانع نیستند و اعلام کرده اند از این پس بخاطر دریافت سهم بیشتر زیر بار قلدری آمریکا نمیروند.
کارگران ایران نیز بمثابه بخشی از کارگران جهان، در روزاول مه میتوانند ضمن تأکید بر خواست قطع فوری جنگ، بر همبستگی و اتحاد با کارگران جهان پای بفشارند و حمایت بیدریغ خود از کارگران انقلابی یونان، ایتالیا، سپانیا و ترکیه را که مانع ارسال اسلحه و تجهیزات جنگی به اکراین شده اند را نیزاعلام نمایند.
اکتبر: از نظر خیلی ها تناسب قوا و فضای سیاسی امسال برای خودنمایی کارگران در اول ماه مه مساعد تر است، شما در این مورد چگونه فکر میکنید؟
عبداله دارابی: تأیید و صحت و سقم درستی این سوأل دال بر تغییر تناسب قوای سیاسی در جامعه ایران قابل انکار نیست و برای هر عابر و رهگذری به راحتی قابل مشاهده است، چون سردمداران رژیم ایران و جهان نیز بارها به صراحت به آن اذعان کرده اند. ولی در عین حال باید این را دانست و بر آن واقف بود که، رسیدن به اینجا و دستیابی به این تحول، در درجه اول مدیون تلاش و بی وقفه جنبش کارگری و دیگر جنبشهای رادیکال و آزادیخواه ایران است که توانستند با مبارزات طاقت فرسا و خستگی ناپذیر خود در برابرفضای سیاسی مخوف حاکم بر ایران و مسببان اصلی قاطعانه بایستند و آنرا به عقب برانند . آنطور که جامعه بخوبی آنرا لمس و احساس کند. به همین خاطر جا دارد در اول ماه مه امسال فعالین و رهبران کارگری در اول ماه مه ضمن پاس داشتن دستآورد تا کنونی خود، علنا و رسما در تجماعات و متینگ های بزرگ در خیابانها اظهار وجود کنند و به صراحت اعلام نمایند بانی و مسبب این سیه روزی مردم ایران، رژیم جمهوری اسلامی است. بانی و مسبب اصلی اینهمه فقر و فلاکت بیکاری و بیماری در ایران جمهوری اسلامی است و… علاوه بر آن کارگران در اول ماه مه امسال بر اتحاد و همبستگی میان جنبش های رایکال و آزادیخواه در سراسر ایران تأکید نمایند و برای ایجاد آن آستین ها را بالا بزنند.
در اول ماه مه امسال، بر آزادی کارگران زندانی و زندانیان سیاسی پای بفشارند.
اکتبر: در کردستان انتظار چیست؟ فعالین چگونه میتوانند به استقبال اول ماه بروند؟
عبداله دارابی: اول ماه مه روز حهانی طبقه کارگر است و کارگران کردستان و سراسر ایران هم بخشی از طبقه کارگر جهان محسوب میشوند. چون خواست و اهداف امروز و فردا یشان با هم یکی است و هیچ استثنایی در آن موجود نیست و آنچه در بالا اشاره شده، جزء مشترکات شما محسوب میشود. در نتیجه، کارگران در کردستان هم در شرایط کنونی میتوانند در اول ماه مه امسال در اجتماعات و متینگ های بزرگ خود در صحن خیابانها بصورت علنی ظاهر شوند و تلاش کنند با حضور فعال خود توجه جامعه را بسوی خود جلب نمایند. کارگران و فعالین کارگری به کمک زنان و مردان آزادیخواه میتوانند بزرگداشت روز اول ماه مه را به فضای شاد سیاسی و اجتماعی جامعه کردستان تبدیل کنند. برای این کار، باید از همه ابتکارات جمعی و فردی مردم بهره بگیرند تا روز کارگر را به جشن عمومی مردم در شهر و شهرک ها تبدیل نمایند، و در متن چنین فضایی به صراحت کیفر خواست خود علیه رژیم سرمایه داری حاکم بر ایران را به اطلاع عموم برسانند.
همه میدانیم روز اول ماه مه روز جهانی طبقه کارگر است و محیط کار تعطیل است و برای گرامیداشت این روز عظیم باید آشکارا در ملاُعام در حضور مردم در داخل شهر و محلات شهرها ظاهر شد و اززاویه منافع طبقه کارگر خواست و اهداف واقعی و شایسته زندگی مردم را به اطلاع عموم رساند و به آنها وانمود کرد که در طی ۴۳ سال آنچه بر شما گذشته و میگذرد زندگی نام ندارد. چون شما مردم زحمتکش شایسته بهترین زندگی هستید و چنین خواستی واقعی است و در ایران امروز هم ممکن و قابل دسترس است. اما سرمایه داران حاکم بر کشور بخاطر منافع سرمایه دارانه خود آنرا از شما گرفته و از شما دریغ کرده اند. این کیفر خواست، اصل حقیقت است که سرمایه داران و دولت مفتخور شان در روز اول ماه مه باید آنرا از زبان خود شما کارگران و زحمتکشان بشوند.
چگونگی بزرگداشت روز اول ماه مه اساسا در اختیار رهبران و فعالین کارگری در محل است. ولی توصیه فردی من برای برگزاری روز اول ماه مه امسال خارج شهر ومحلات شهر ها نیست. چون با شرایط امروز جامعه ایران قرابت و تناسب خاصی ندارد.
21.04.2022