بیش از ۱۳۰ سال قبل “فویر انگل “یکی از کارگران اعدامی تظاهرات شیکاگو در بیداگاه سرمایه داران این شهر در اعتراض به حکم جلادان بانگ برآورد و گفت : “صدای کارگران خفه شدنی نیست “ . از آنهنگام تا کنون صدای کارگران جهان علیه استثمار وستم سرمایه داری در اول مه ، پژواک بانگ فویر انگل و رفقایش در میدان “هی مارکت “شیکاگو همچنان ادامه دارد .
۵ سال بعد از قتل عام شیکاگو در سال ۱۸۸۹ کنگره بین الملل در پاریس به پیشنهاد نمایندگان حزب سوسیالیست آمریکا روز اول مه را بعنوان روز جهانی کارگر برسمیت شناخت . اما رژه میلیونی در خیابان‌های پایتخت و شهرهای مهم جهان در سال بعد (۱۸۹۰ )در واقع روز جهانی کارگر را تثبیت و مهر آن را برپیشانی جامعه نوپای سرمایه داری کوبید .
اول مه ۱۸۹۰ در کشورهای زیادی مارش همبستگی کارگری خیابان شهر های بزرگ را در نوردید . در آلمان علیرغم مخالفت کارفرمایان در شهرهای روستوک ، هامبورگ ، کلن و فرانکفورت اعتراض اول مه در شهر هامبورگ با اعتصاب فلج کننده ای ادامه پیدا کرد که تاروز ۱۵ مه ادامه داشت . در شهر وین پایتخت اطریش اعتصاب ۱۵۰ هزار کارگر قبل از اول مه شروع شده بود . در بوداپست علیرغم مخالفت دولت ۳۰ هزار کارگر و مردم معترض جشن همبستگی اول مه را به نمایش گذاشتند . درهمین سال در هاید پارک لندن و در بلژیک تجمعات باشکوه وچند ده هزار نفره برپاگردید . در فرانسه حکومت سرمایه داران هزاران سرباز را راوانه سرکوب اعتراض کارگران کرد و به زدوخورد خیابانی منجر شد . در ایتالیا کارگران شهر رم رابه تعطیلی کشاندند . در استکهلم و کوبا دهها هزار نفر ودر نیویورک وشیکاگو ۳۵ هزار کارگر در مارش اول مه ۱۸۹۰ نظم استثمارگران سرمایه داری را به مقابله فراخواندند .
از آن ببعد طبقه کارگر جهانی توانست اول ماه مه را جابیندازد و با مبارزات بین المللی آن را به روز همبستگی جهانی طبقه کارگر علیه سرمایه ، علیه تفرقه و نفاق و کار مزدی و بنیادهای شوم سرمایه داری تبدیل کند . از آنزمان تاکنون بخصوص با منجلابی که سرمایه داری طی یک قرن گذشته به بشریت تحمیل کرده است ، امروزهم هنوز خواست‌ها و کیفر خواست طبقه کارگر علیه سرمایه داری همه جا همچنان به قوت خود باقی است .
پیکار علیه جنگ وترور ، فقر وبیکاری ، رقابت و جنگ قومی و مذهبی که زندگی بشریت را تهدید می کند به وظیفه و رسالت طبقه کارگر و جنبش نجات بخش او تبدیل شده است . امروز توطئە و فریبکاری دولت های بورژوایی برای به انحراف کشاندن مبارزه کارگران و گرفتن خصلت ضد سرمایه داری از اول مه بیش از پیش رنگ باخته و قطبی شدن جوامع بشری ، تقابل استثمارشدن با نظم سرکوبگر سرمایه داری را اجتناب ناپذیر کرده است .
در ایران تحت حاکمیت رژیم‌های سرکوبگر ، سنت اول مه به سابقه ای به قدمت بیش از یک قرن تکیه دارد . علیرغم سرکوبگریهای مداوم و در دوره های مختلف و تلاش برای به انحراف کشاندن روز کارگر بعنوان روز تولید ملی و رنگ مذهبی و ملی زدن به آن ، اما امروز خود آگاهی طبقه کارگر و رهبران آن در اثر مبارزات روشن وجسورانه سالهای اخیر ، جمهوری اسلامی ودارودسته تبهکار آن را به انزوا رانده است و تلاش‌های جمهوری اسلامی برای به بیراهه بردن اول مه فقط موجب بی آبروی وتنفر بیشتر برای او شده است . در پرتو جنبش زنده وفعال کارگری در سالهای اخیر هیچ زمانی مثل امروز صف طبقات متخاصم این چنین روشن ودر مقابل یکدیگر قرارنگرفته است . این واقعیت را می‌توان در مبارزات جسورانه ، مطالبات رادیکال و روشن و پشتیبانی از بخش های دیگر جامعه در جنبش کارگری ایران مشاهده کرد .
برمینای این توازن قوا که خود نتیجه مبارزه وتلاش کارگران و مردم زحمتکش است ، انتظار استقبال از برگزاری باشکوه اول مه در شهرها انتظاری بجا ودر خور موقعیت کنونی جنبش کارگری و جنبش برای سرنگونی جمهوری اسلامی است .
درکردستان هم که گرامی داشت اول مه دارای سابقه و پرونده ای درخشان است ، انتظاراین است که کارگران ومردم زحمتکش باگرمی به استقبال اول مه بروند . از نیمه های دهه شصت که برگزاری اول مه درخشید و کارگران وسوسیالیستها دراین گوشه کوچک از جهان با هم زنجیرهایشان در اقصی نقاط جهان پیمان نبرد علیه بورژوازی تازه کردند ، تا امروز وبه درازای ۳۵ سال جنگ وتلاش برای روشن نگهداشتن مشعل روز کارگر ادامه دارد . کارگران کردستان که رژیم هار اسلامی یکی از اولین سخنرانان مراسم اول ماه مه آنها را به جوخه آتش سپرد ، عقب ننشستند وتا امروز بر عهد وپیمان خود با جمال چراغ ویسی برای روشن نگهداشتن چراغ اول مه پا می فشارند و در زیر حاکمیت یک رژیم هار ووحشی هر ساله به انحای گوناگون به استقبال اول مه رفته اند .
تحت اوضاع سیاسی کنونی جامعه و تعادل قوای کنونی انتظارمی رود کارگران ورهبران و فعالین جنش سوسیالیستی درکردستان برای سازمان دادن اول مه باشکوهی دست بکار شوند . تجمعات علنی در شهرها و محلات و وبرافراشتن پرچم مطالباتی که کارگران طی سال گذشته برای تحقق آنها تلاش کردند باید محور تجمعات و مراسمهای اول ماه مه امسال باشد .
همایون گدازگر
سوم اردیبهشت ۱۴۰۱
۲۳ آوریل ۲۰۲۲