بار دیگر کوه آتشفشان عظیم نفرت از حکومت اسلامی فوران کرده است. مردمی زخم خورده، کارگران معترض و به فقر کشیده شده، جوانان بیکاری که آینده ای در این حکومت ندارند، زنان و مردانی که از تبعیض و تحقیر و سرکوب بستوه آمدند؛ علیه بانیان این اوضاع بپاخاسته اند. روز پنجشنبه ٢٢ اردیبهشت در شهرهای اندیمشک، ایذه، اهواز، شهر کرد، جونقان، درود، اصفهان و کرمانشاه، تظاهراتهای اعتراضی و جنگ و گریز خیابانی با نیروهای سرکوب در جریان بود. اجتماعات در ایذه و اندیمشک وسیع و شعارهای مرگ بر خامنه ای و مرگ بر رئیسی همه جا شنیده میشود. مردم معترض در جونقان تابلو و پرچم پایگاه بسیج را پائین کشیدند و خود پایگاه را آتش زدند. در ایذه علیه گرانی و آخوند این نماد فساد و دزدی شعار دادند و در نبرد خیابانی با نیروهای سرکوب بودند. در اصفهان و کرمانشاه جنگ و گریز گسترده بود. در درود و شهرکرد زنان و مردان معترض، نیروی سرکوب و شلیک گاز اشک آور را با پرتاب سنگ فراری دادند.
دولت با برداشتن یارانه آرد و گرانی نان، با دادن یارانه ای ناچیز و چند برابر کردن قیمت مرغ و روغن و لبنیات، با حذف ارز ترجیحی و ارائه کالاها به نرخ دلار و بازار منطقه ای و جهانی، یورش جدیدی را به سفره خالی کارگران سازمان داده است. افزایش قیمتها بدون تغییری متناسب در دستمزدها و حقوق ها، حاصلی جز گرانی سرسام آور و بیکارسازی گسترده ندارد. حکومت اسلامی در رسانه ها رجز میخواند، در خیابان به معترضین میگوید “میان شما ضد انقلاب وجود دارد”، با شلیک گاز اشک آور و تیراندازی و سرکوب واکنش نشان میدهد و در اینترنت شهرهای در حال اعتراض اختلال ایجاد میکند. همزمان اجتماعات معلمان در شهرهای ایران با تمرکز برای آزادی معلمان زندانی برگزار شد. هم زمانی اعتراضات توده ای و کارگری و معلمان علیه فقر و گرانی و سرکوب یک نقطه قوت است که باید آگاهانه از آن بهره جُست. معترضین عموماً بخشهای مختلف مردم کارگر و زحمتکشی هستند که دیگر تحمل این اوضاع را ندارند. هدف بلافصل این اعتراضات سرنگونی حکومت اسلامی مُسبب و بانی وضع کنونی است.
کارگران، کمونیست ها، آزادیخواهان!
این اعتراضات فی البداهه و بدون پیشینه نیست، آنچه می بینیم ادامه دینامیزم آبان و اعتراض بنیادی تر طبقه کارگر به شرایط ناهنجار و غیر قابل تحمل معیشتی و درمانی است. سیاست آزادسازی قیمتها، تداوم سیاست تشدید فقر و اِعمال ریاضتِ اقتصادی است که قرار است سود دولت سرمایه دار و باندهای متفرقه آنرا افزایش دهد. نباید فراموش کنیم که سیاست گرانی نان و ارزاق و عاملهای انرژی سیاست بخشهای مختلف اپوزیسیون بورژوائی است، آنها از نظر سیاسی با جمهوری اسلامی اختلاف دارند اما از نظر اقتصادی سیاستهای طبقه بورژوازی را دنبال می کنند و اختلافی با خامنه ای ندارند.
گسترش اعتراضات را باید فرض گرفت. اعتراضات وسیع و دهها و صدها هزار نفری در شهرهای مختلف بسیار محتمل است. باید آگاهانه و وسیعاً دخالت کرد و برای سازماندهی و تعیین اهداف نبرد و تاکتیک های مربوط بطور متمرکز کار کرد. در سطح محلات و مناطق ضروری است با اتکا به تجارب دیماه ٩٦ و ٩٨، به ایجاد و تحکیم نهادهای سازمانگر از جمله شوراها برای بسیج توده ای پرداخت. اهداف مورد تعرض و تاکتیکهای جنگ و دفاع از خود و عقب راندن نیروی سرکوب را تعیین کرد و تسری داد. ضروری است روی همزمانی اعتصابات کارگری و اعتراضات توده ای بعنوان یک نقطه قدرت توجه کرد و آگاهانه برای همگامی خیابان و کارخانه تلاش کنیم. در این کشمکش شبکه های محافل کارگری و کمونیست ها و رهبران عملی اعتراضات توده ای نقش کلیدی دارند.
حزب کمونیست کارگری- حکمتیست اعتراضات توده ای جاری را سنگرها و لحظاتی از نبرد وسیع تر کارگران و مردم آزادیخواه برای سرنگونی انقلابی جمهوری اسلامی میداند و برای پیروزی این نبرد تلاش میکند. پیشروی و پیروزی این اعتراضات در گرو گسترش کمی جغرافیای اعتراض علیه گرانی و سیاست عسرت اقتصادی، تامین رهبری و سازمان درخور و مناسب محلی و منطقه ای، و سیاست نفی نظام مسبب این اوضاع است. فراخوان ما اینست که در محلات و کارخانه ها آگاهانه و از هم اکنون ارگانهای قدرت آلترناتیو را ایجاد کنیم و برای شرایط جدید آماده باشیم. در مراکز کار و زیست مجمع عمومی و شوراها آن نهادهائی هستند که قابلیت اعمال قدرت کارگری را دارند. ما باید در مبارزه مشخص کنونی برعلیه گرانی و فقر آگاهانه بخش وسیع تری را بمیدان بکشیم و قدرت وسیع توده ای را ضامن پیشروی و پیروزی سنگر به سنگر کنیم. هدف بلافصل این اعتراضات برچیدن جمهوری نکبت اسلامی است.
جمهوری اسلامی باید برود. مرگ بر دولت حامی سرمایه دار!
مرگ بر جمهوری اسلامی!
آزادی، برابری، حکومت کارگری!
حزب کمونیست کارگری ایران- حکمتیست
