اجازه دهید از دعوت شما برای کنگره تشکر کنم. نام من اکسل است و من نماینده کارگران راه آهن فرانسه هستم که در اتحادیه فرانسوی CGT در شهر تراپ واقع در حومه پاریس سازماندهی شده اند.
مبارزه جاری در ایران فراتر از کل جنبش کارگری فرانسه و به طور کلی جامعه با همدردی زیادی روبرو شده است. این همدردی از طریق تظاهرات بزرگ در همبستگی با کسانی که در حال حاضر در ایران می‌جنگند، مشخص شده است.
ما احساس خشم و اندوهی را در داخل و خارج ایران نسبت به قتل یک زن جوان توسط حکومت احساس می کنیم. با این حال، ما همچنین امیدواریم که شاید این نقطه عطفی باشد، که واکنش عظیمی که در سراسر کشور جرقه زده است، شاید راه را برای روند رهایی جوانان، زنان، کارگران هموار کند. من متقاعد شده‌ام که این امر در دسترس است و این فقط یک مسئله زمان است که اتفاق بیفتد. آیا فردا، یا حتی پس فردا خواهد بود؟ نمی دانم. چیزی که من می دانم، در هر صورت، این است که وظیفه ما به عنوان انقلابیون، صرف نظر از اینکه در کجای زمین هستیم، سازماندهی با این ذهنیت است. وظیفه ما این است که تمام نبردهایی را که در آن شرکت می کنیم تا آنجا که ممکن است با این هدف در چشم انداز خود قرار دهیم. و وظیفه ما حمایت از یکدیگر و سازماندهی فراتر از مرزها در همبستگی با یکدیگر است. این همان کاری است که ما سعی داریم بین اتحادیه CGT و رفقایمان در ایران انجام دهیم.
به همه نزدیکان جان باختگان تسلیت می گوییم. برای کسانی که در زندان هستند، باشد که شما همدردی و حمایت ما را دریافت کنید، اما همچنین امید و اعتقاد ما را احساس کنید که همبستگی و مبارزه مداوم شما را دوباره آزاد خواهد کرد. اتحادیه من این را ساده نمیگوید زیرا بسیاری از اعضای ما در طول تاریخ طولانی ما زندان، اعدام، تبعید و حتی تبعید و شکنجه را تجربه کرده اند. اما ما همچنین متقاعد شده ایم که در سمت درست تاریخ قرار داریم. کسانی که الان در ایران می جنگند در سمت درست تاریخ هستند. بنابراین به همه کسانی که در خط مقدم مبارزه ایستاده‌اند، در خیابان‌ها، در محیط‌های کار، در جنبش کارگری، در دانشگاه‌ها، به همه زنانی که پیشرو هستند و مبارزه را رهبری می‌کنند، امیدوارم همبستگی ما را احساس کنید. حمایت و عزم ما برای ایستادن در کنار شما.
جنبش کارگری ایران سابقه ای طولانی در مبارزات، اعتصابات، تظاهرات و حتی انقلاب دارد. بسیار شبیه به جنبش کارگری فرانسه است، اگرچه ما در جوامع بسیار متفاوتی زندگی می کنیم و در شرایط سیاسی بسیار متفاوت زندگی می کنیم.
تماس های متعدد و منظمی که بین اتحادیه من، CGT و جنبش کارگری ایران وجود دارد، تأیید کرده است که چگونه ما به یک زبان صحبت می کنیم، بازتاب های یکسانی داریم، از ابزارهای مشابه، روش های مشابه استفاده می کنیم و با همان آرمان ها بالا می رویم و یک روح.
ما به خوبی از قدرت بالقوه جنبش کارگری ایران و پتانسیل آن برای ایجاد تغییرات عظیم در کشوری غنی و صنعتی مانند ایران آگاه هستیم. از کارگران نفت عسلویه تا کارخانه های خودروسازی ایران خودرو، از رانندگان اتوبوس در تهران تا کارخانه قند هفت تپه، از معلمان سراسر کشور تا کارگران راه آهن در تبریز یا مازندران، بسیاری از لایه های طبقه کارگر ایران در سال های اخیر اعتصابات شدیدی را سازماندهی کرده اند. مخالفت با دستمزدهای پرداخت نشده یا ناکافی، در برابر وخامت قراردادها و شرایط کار. اما همه این اعتصابات حاوی مطالبات سیاسی است که ستون‌های اقتدارگرای رژیم را در برمی‌گیرد، مانند حق کارگران برای سازماندهی دموکراتیک، داشتن حق تصمیم‌گیری درباره آنچه که به طور جمعی تولید کرده‌اند، اما هیچ حق دموکراتیکی بر آن ندارند. و در سال‌های اخیر کارگرانی را دیده‌ایم که با استراتژی واضح‌تر و قوی‌تر به اعتصاب‌های سازمان‌یافته‌تر و بیشتر و بیشتر در سراسر کشور متوسل شدند. در حالی که جنبش جاری در ایران به کل نظام سیاسی حمله می کند، ما در حال حاضر قدرت و پتانسیل عظیم جامعه ایران را احساس می کنیم.
در فرانسه، جایی که من کار و زندگی می کنم، وضعیت پتانسیل انفجاری نیز دارد. افزایش قیمت برق، گاز و بنزین، تهدید افزایش سن بازنشستگی، تورم بالا، دستمزدها و مستمری‌های ناکافی آنچه در مرکز زندگی روزمره طبقه کارگر قرار دارد. در چند سال اخیر شاهد اعتصابات و تظاهرات گسترده بوده ایم که گاه با شخصیتی سرکش مانند جلیقه زردها همراه بوده است. بسیاری از این جنبش ها دولتها یا کارفرمایان را مجبور به دادن امتیازات مهم کرده است. آخرین تلاش دولت و کارفرمایان ما برای لغو سیستم بازنشستگی ما پس از ٥٦ روز اعتصاب متوالی و فلج کردن کل فرانسه لغو شد! اما با وجود این واقعیت‌های دلگرم کننده، می‌بینیم که همزمان با متشنج شدن اوضاع اجتماعی، جنبش‌های فاشیستی و نژادپرستانه قوی‌تری در حال رشد و جوانه زدن هستند. ما در مسابقه ای شرکت می کنیم که محکوم به پیروزی هستیم، جایی که وظیفه داریم برنده شویم.
همه چیز به این واقعیت اشاره دارد که وضعیت جهانی منجر به تشدید تقابل طبقاتی خواهد شد. جنگ افروزی امپریالیستی بیش از پیشدر سراسر جهان گسترش می یابد. همه جا کارگران مورد حمله قرار می گیرند. دشمنان ما برای حفظ قدرت خود در سطح بین المللیسازماندهی می کنند. ما باید همین کار را بکنیم و بهتر از آنها عمل کنیم. این اصل اساسی پشت هر تماسی است که در سطح بینالمللی برقرار می کنیم. هدف ما از حضور در کنگره شما همین است و به همین منظور است که می‌خواهیم با شما فکر کنیم که چگونهمی‌توانیم با هم سازماندهی کنیم و به طور مشخص شعار مشترک خود را عملی کنیم: کارگران در همه کشورها باید متحد شوند!
متشکرم از توجه تان!
٨ اکتبر ٢٠٢٢