در حالی که ایران کانون تشنج و کشمکش است، ولی مسایل محوری که باید از طریق آن حل و فصل شود، بر کسی پوشیده نیست، تحریم های اقتصادی، فضای جنگی و مذاکرات هسته ای، همه روند بهم پیوسته ای است که در جهت شکل دادن به تسلط و احاطه امریکا و متحدینش بر خاورمیانه عمل میکند. نتیجه این روند هر چه باشد، قربانیان اصلی آن کارگران و مردم ایران هستند که در کانون و مرکز این فشار قرار دارند.
تحریم های اقتصادی که جمهوری اسلامی یکی از عوامل تشدید و گسترش آن است، تباهی روحی و جسمی غیر قابل توصیفی را به جامعه ایران تحمیل نموده و گرانی و بیکاری را بطور افسار گسیخته ای گسترش داده است. با تنگ‌تر شدن حلقه تحریمها فشار آن بیش از پیش بر دوش کارگران و مردم کم درآمد ایران سنگینی میکند و تاثیر آن بر افزایش قیمت سبد خرید مردم وحشتناک است. همه چیز ساعت به ساعت گران می‌شود. نرخ تورم در کل از ٣٠ تا ٦٥و قیمت مرغ ٨٥درصد افزایش یافته است. رشد بیکاری، گرانی، تورم ابعاد باور نکردنی بخود گرفته و سفره کارگران و مردم کم درآمد را از سابق خالی تر نموده و جامعه را به ورطه فلاکت اقتصادی سوق داده است. تحریم اقتصادی قبل آنکه لطمه ای به جمهوری اسلامی وارد نماید، فشار مضاعف به زندگی مردم زحمتکش ایران وارد مینماید و دست جانیان اسلامی و صاحبان سرمایه را در تحمیل فقر و فاقه و سیاهی و تباهی بیشتر به کارگران و انسانهای فاقد سرمایه بازتر و زمینه سرکوب هر اعتراضی را به بهانه تحریم اقتصادی فراهم میکند. تحریم اقتصادی و فضای جنگی که بر جامعه ایران مستولی شده است توهم و انتظار را نسبت به اقدامات امریکا در جهت سرنگونی رژیم بوجود آورده و موانعی بر سر راه شکل گیری تشکل و آگاهی ایجاد نموده است. تحریم های اقتصادی معیشت و زندگی روزمره مردم ایران را در مخاطره جدی قرار داده است، افزایش شدید مایحتاج روزانه، قدرت خرید مردم را بشدت کاهش داده است. گذشته از کارگران و اقشار کم در آمد و فقیر جامعه که بیشترین آسیب را از این شرایط میبینند، بخش زیادی از میلیون ها نفر تحصیل کرده و آماده بکار نیز که هیچ درآمدی ندارد به تباهی کشانده و آنها را در مقابل ناهنجاریهای اجتماعی آسیب پذیر کرده است.
اگر تحریم های اقتصادی کارگران و مردم فاقد سرمایه را به سوی فلاکت اقتصادی سوق داده است و دست جانیان اسلامی درتعرض به سفره خالی مردم و افزایش قیمت کالاهای مورد نیازآنها باز گذاشته و بیکار سازی گسترده ای را جهت سود آوری بیشتر سرمایه به بهانه تحریم ها به دستور رانده است. فضای جنگی نیز روی دیگر و تکمیل کننده تحریم های اقتصادی است. باید توجه داشت که حتی اگر جنگی هم واقع نشود، خاصیت آن برای امریکا کوبیدن میخ خود به لحاظ نظامی، به هم زدن معادلات منطقه به نفع خود و هم پیمانانش و نهای کردن رابطه خود با رقیبان جهانی و بطور مشخص چین و روسیه میباشد. برای جمهوری اسلامی نیز امکان نظامی کردن فضای جامعه و سرکوب مبارزات اجتماعی و اعتراضات کارگری را فراهم کرده است. تعرض به کارگران و زنان در دانشگاه، مدارس و کنترل خیابانی پوشش زنان ابعاد وسیعی بخود گرفته است. فضای جنگی مبارزات اجتماعی را به حاشیه رانده و مردم را نسبت به وقوع جنگی که قرار است جمهوری اسلامی را هدف قرار دهد و از زاویه توهمات جاری زمینه سرنگونیش را فراهم نماید در انتظار وقوع حادثه نگاه داشته است. این فضا خدمتی به ناسیونالیسم و خدمتی است به رژیم و نتیجه اش افزودن به عمر جمهوری اسلامی است.
فضای جنگی میدانی برای مانور احزاب ناسیونالیست و جریانات پرو غرب فراهم میکند و تبلیغات آنها را جهت متوهم کردن مردم به نیروی نجات بخش! امریکا گسترش میدهد. تجربه متوهم کردن مردم کردستان عراق توسط احزاب و جریانات ناسیونالیست کرد به حمله نظامی امریکا به عراق و دخیل بستن شان به بمب های که بر سر مردم عرب زبان ریخته می شد، را نباید فراموش کرد. باید با بیان روشن، نزدیکترین تجربه در همسایگی ایران که هنوز آثار مخرب آن بعد از بیست سال بر جسم و روان مردم و کودکانی که به دنیا میآیند مشهود است، جلو تکرار چنین فاجعه ای را گرفت. باید فضای جنگی را بعنوان مقدمه یک تراژدی انسانی افشا کرد، باید به مردم گفت که اینها جنایتکارانی هستند در ردیف جمهوری اسلامی و تاریخی مملو از کشتار، ترور و وحشت را دارند. باید یاد آوری کرد که امریکا تنها کشوری است که از بمب اتم در بمباران هیروشیما و ناکازاکی استفاده کرد و مردم این دو شهر را با خاک یکسان نمود، و اورانیوم رقیق شده را در ویتنام و عراق بکار برد و ده ها هزار پیر و جوان و کودک را تکه تکه کرد و…
کمونیستها و احزاب و جریانات چپی که خود را در مقابل جامعه ایران و شرایط ناشی از تحریمها و فضای جنگی مسئول میدانند، نمیتوانند نسبت به تحولاتی که در جریان است بی تفاوت باشند. بیانیه حزب حکمتیست شروع مناسبی برای یک اقدام جدی و مشترک نیروهای سیاسی چپ و آزادیخواه در برابر مخاطراتی ناشی از کشمکش های ارتجاعی دول غربی و جمهوری اسلامی در جهت دفاع از مدنیت جامعه است. کمونیسم دخالتگر با روشنگری مداوم در مورد آلام و مصائب ناشی از تحرم های اقتصادی، افشای تاثیرات مخرب فضای جنگی بر جامعه ایران و محکومیت دخالت های امریکا به بهانه های مختلف منجمله اتمی، طبقه کارگر و جامعه را نسبت به ماهیت قلدری امریکا آگاه می نماید و با قرار دادن بیست سال ترور، ناامنی، فقر، بیحقوقی مردم عراق در مقابل جامعه ایران، به عنوان نتیجه قلدری و دخالت نظامی امریکا در این کشور، ماهیت دخالت ارتجاعی امریکا در ایران و ماهیت ارتجاعی آلترناتیو دست سازی که در تکاپوی سرهم بندی کردن آن و تحمیلش به مردم ایران است، به کارگران و مردم میشناساند و تلاش میکنند طبقه کارگر و جامعه را برای مقابله با روند جاری در ایران آماده نمایند. هوشیاری سیاسی و تشکل یابی طبقه کارگر، عامل مهمی در مقابله با شرایط فعلی ایران است. تنها با سرنگونی انقلابی کلیت جمهوری اسلامی توسط کارگران و کمونسیتها و بگور سپردن مجدد این مرده گان از گور برخاسته، امنیت به جامعه ایران باز میگردد و جامعه ایران میتواند نفسی تازه کند و امکان یک جامعه آزاد و مرفه فراهم شود.
28 ژوئن 2012