کردستان عراق از ناامن ترین مناطق برای زنان است. ناسیونالیسم و مذهب و عقب ماندگی مرتبا از زنان قربانی می گیرد. طی حاکمیت احزاب ناسیونالیست، کردستان عراق به قتلگاه زنان بدل شد. آمارها وحشتناک و نادقیق اند اما طی این سالها هزاران زن به طرق غیر قابل تصور به قتل رسیدند. “حکومت اقلیم” و “دولت کردی” با کارنامه اش نشان داده که کمترین سنخیتی با حقوق پایه انسانی ندارد. یک ورژن عقب مانده و سوپر ارتجاعی از دولتهای عربی و دیکتاتوری های منطقه است. حکومتی که دست مردان و آخوندها و لمپن ها را برای تعرض و تعدی باز گذاشته است. با ترویج عقب ماندگی و خرافه ناموس و مردسالاری و سنت عشیره ای، هر روز زنی، دختری، به شکل فجیعی به قتل می رسد. تکرار جنایت هر روزه علیه زنان دیگر جائی ثابت در اخبار یافته است.
آخرین مورد داستان تراژیک دو خواهر است که توسط پدر به قتل رسیدند. حتی تصور آن برای یک لحظه هم سخت است، چطور میتوان دو جگر گوشه نازنین را با سبعیت و خونسردی تکه پاره کرد؟ انسان امروز تحت این نظام چه بسرش آمده که از حیوانات درنده بدتر رفتار می کند و عاری از هر نوع عاطفه و حس انسانی است؟ ظاهرا جدائی پدر و مادر در ماههای گذشته آغاز این تراژدی است. این دختران پیش پدر زندگی میکردند، لابد به دلیل بیحقوقی مادر در تصمیم گیری. پدر هرچه عقده و توحش داشته روی سر این دختران ریخته و مرتبا آنها را مورد اذیت و آزار قرار داده است. دختران در اعتراض به خشونت مستمر از پدر شکایت می کنند. کسی جوابی به آنها نمی دهد، این مسائل “فرعی” اند! ناچارا برای مدتی به یک مرکز نگهداری زنان در سلیمانیه پناه می برند. پدر اما سراغ دختران می آید، به مرکز مربوطه قول میدهد دیگر خشونت نکند، آنها هم می پذیرند. و بعد همراه دختران به منزل میروند و قتل فجیع با نقشه قبلی صورت می گیرد. دو دختر جوان در بی پناهی محض و در معیت قانون کثیف و ضد زن حاکم سلاخی می شوند. حتی خانواده دختران حاضر به تحویل جنازه نمی شود و تراژدی با دفن آنان توسط شهرداری چمچال به پایان میرسد.
مجری این جنایت پدر این دختران است اما مسئول مستقیم آن و قتل روزمره زنان در کردستان عراق احزاب حاکم و میدانداری جریانات اسلامی و قوانینی است که هر روز جنایت تولید و بازتولید می کند.
***
