اعتراضات دانشجویی عرصه مبارزاتی مهمی در جامعه است و دانشگاه همیشه منعکس کننده و مدافع تمایلات سیاسی پیشرو در جامعه و سنگری علیه استبداد و اختناق بوده است. دانشگاه های کشور پس از انقلاب ۵۷ در برابر ارتجاع سیاه اسلامی قد علم کرد و علیرغم سرکوب های خونین در دهه های گذشته خط بطلانی برکلیت جمهوری اسلامی کشیده و خواهان به زیر کشیدن انقلابی آن شده است.
حکومت اسلامی علیرغم قتل عام دانشجویان به ریاست عبدالکریم سروش در “انقلاب فرهنگی” در این پروژه کثیف شکست خورد. قیام شهریور ۱۴۰۱ و حضور پرقدرت دانشجویان نقطه پایانی برای اسلام و بربریت آن در دانشگاه‌های کشور با سوزاندن حجاب ها و شکستن دیوارهای تفکیک و آپارتاید جنسی توسط خود دانشجویان و مقابله با گله های بسیج و سایر نیروهای پارامیلیتاریستی شد.
در آبان ۹۸ جمهوری اسلامی دست به قتل بیش از ۱۵۰۰ آزادیخواه کف خیابان که خواهان سرنگونی این حکومت نکبت بودند زد. دانشجویان در آبان ۱۴۰۱ نیز در آستانه ۱۶ آذر، روز دانشجو و سالگرد کشتار آبان ۹۸ بار دیگر در کنار دادخواهی از مهساها و ساریناها، اینبار قوی تر از گذشته ضمن مبارزه برای سرنگونی جمهوری اسلامی و تشکل یابی حول این قضیه، باید فریاد دادخواهی برآورده و از این طریق بار دیگر انزجار و نفرت خود را به حکومت اسلامی نشان دهند.
برهه ای که در آن هستیم از یک‌سو به لحاظ دادخواهی از کشتار ۹۸ و سایر کشته شدگان در قیامی که در جریان است حائز اهمیت بوده و از سوی دیگر ضمن حفظ سنگر دانشگاه و مبارزات پیشرو جوانان انقلابی در این عرصه باید کوشید تا در ۱۶ آذر ۱۴۰۱ به جمهوری اسلامی نشان داد جنبش آزادیخواهی و برابری طلبی دانشجویی چه قدرتی دارد.
زمان آن رسیده تا دانشجویانی که خط آزادی خواهی و برابری طلبی را پیش میبرند، هسته های خود را در هر دانشگاه تقویت کرده و با سازماندهی وسیع دانشجویانی که در حال حاضر در تحصن و اعتراض به سر میبرند بتوانند بشکلی سازمانیافته تر از سابق جهت دوام مبارزات خود عمل کنند. در اعتراضات اخیر شاهد نقطه عطفی مهم در مبارزات دانشجویی و فعالین چپ در دل این جنبش بودیم، اما قطعا مبارزه باید دوام یابد تا بتوان به اهداف مورد نظر بسوی رسیدن به پیروزی یعنی سرنگونی جمهوری اسلامی و نظام سرمایه داری شد.
آبان ادامه دارد، برای گرامیداشت سالروز آبان خونین آماده شویم. برای ۱۶ آذر سرخ در دل یک خیزش انقلابی آماده شویم. اعتصاب و تحصن و اعتراض و مبارزه برای آزادی زندانیان سیاسی، علیه سرکوب خونین دانشجویان و بازداشت و تعلیق صدها دانشجو، علیه ساختار ایدئولوژیکی و اسلامی در دانشگاه، نفی کامل و عملی نظام آپارتاید جنسی، لغو پولی سازی آموزش و خواست آموزش رایگان در تمام سطوح، علیه پادگانی کردن دانشگاه و بیرون راندن نهادهای سرکوب بسیج و حراست، نظارت بر و اداره دانشگاه بدست شوراهای مستقل دانشجویی، آزادی بیان و ابراز وجود از خواستهای فوری ماست. دانشگاه یک سنگر مبارزه برای آزادی و برابری است.
۱۰ نوامبر ۲۰۲۲