آنچه در خیابانهای پاریس و دیگر شهرهای بزرگ فرانسه در دو هفته اخیر در جریان است، به وضوح بارقه های تحول انقلابی مهم در کشور فرانسه مهد انقلابات بزرگ و پاریس مکان اولین حکومت کارگری جهان است. اعتراضات کوبنده و سراسری علیه افزایش سن بازنشستگی تنها گوشه ای از پتانسیل انفجار اجتماعی تلنبار شده علیه فقر و تبعیض و نابرابری تحمیل شده به کارگران و بازنشستگان و مردم تحت فشار حاکمیت سرمایه در فرانسه است. در دو سوی مبارزات جاری بین کارگران و مردم به تنگ آمده از فشار و ستم با دولت ماکرون و به مناسبت اعتراض علیه افزایش سن بازنشستگی، شواهد زیادی نشان میدهد، نبردهای اساسی تر در چشم انداز است. با امیدواری میپرسم، آیا وارثان کمون پاریس، با همان اراده رادیکال و انقلابی کموناردها و البته با افق و سیاست و تحزب سوسیالیستی بسیار روشن بینانه تر به استقبال مقاطع تعیین کننده تر جدال طبقاتی در حال جریان خواهند رفت؟ آیا وارثان کمون پاریس با روشن بینی طبقاتی و بی ابهام کموناردها قید و بندهای چندین دهه تحمیل شده رفرمیستی و خرافه گری ملی و ناسیونالیستی را کنار میزنند؟ آیا بار دیگر در جهت رهایی قطعی از یوغ ستم و استثمار کاپیتالیسم، جنبش مزدبگیران و ستمدیدگان تشنه آزادی را حول این پیام درخشان کمون پاریس به انقلاب اجتماعی دگرگون کننده، به ایجاد حاکمیت کمونی دیگری رهنمون میشوند؟
“کشورما” یک واژه، یک اشتباه! بشریت یک واقعیت، یک حقیقت.
کشور واژه ای است نظیر بت و خدایان که توسط کشیشها و شاهان ساخته شد تا حیوانات باشعور را در محدوده های معینی محصور نگاه دارند، جایی که آنها را در جهت منافع اربابان، تحت نظر و بنام موقعیت کثیف آنها در انقیاد نگه میدارند. اینکه ما بطور اتفاقی در اینجا متولد شده ایم یا در آنجا، ملیت ما را تغییر میدهد و از ما دوستان و دشمنان میسازد. بگذارید به این بازی احمقانه گردن ننهیم و این مضحکه را که ما را همیشه در بند نگه میدارد، بدورافکنیم. بگذارید “کشور” به واژه ای توخالی به یک تقسیم بندی بی ارزش اداری تبدیل شود. کشور ما جایی است که در آن زندگی آزاد باشد و کارها روبراه.
مردم! کارگران! آفتاب در حال طلوع است، با این امید که نابیناییها پایان بگیرد.
سرنگون باد مستبدین و جلادان! فرانسه مرده است، زنده باد بشریت!
٣١ مارس ٢٠٢٣