طی سە سال گذشتە اعتصابات گستردە کارگران پروژەای نفت و پتروشیمیها در فصل تابستان شکل میگرفت ، امسال کارگران آگاهانە اعتصابات را با شروع اردیبهشت ماە استارد زدند. این اعتصابات و اعتراضات دارای دو خصوصیات ویژە است، اول: جامعە ایران بعد از هفت ماە اعتراضات گستردە برای سرنگونی رژیم اسلامی، شرایط انقلابی بوجود آوردە است. شرایط انقلابی تناسب قوای مساعدتری برای جنبشهای اجتماعی مانند جنبش کارگری، جنبش آزادی زن، جنبش دانشجویی، جوانان عاصی از فرهنگ اسلامی و جنبش سرنگونی طلبی فراهم کردە است. این شرایط ویژە ای است کە کارگران پروژەای صنعت نفت بدرست تشخیص دادند کە باید اعتصابات را زودتر از موعد در آستانە اول مە روز جهانی کارگر شروع کنند.
دوم: یورش گستردە رژیم اسلامی و سرمایەداران بە معیشت کارگران و اکثریت مردم بعنوان عرصە ای دیگر جنگ رژیم اسلامی برای سرکوب خیزش انقلابی بیش از هفت ماه گذشتە است. دکترین رژیم اسلامی با این خیال باطل کە میتوانند در کنار کشتار جوانان درخیابانها، دستگیری گستردە جوانان، فعالین سیاسی، محاکمە های کذایی ،صدور احکام اعدام و زندان طولانی مدت و همچنین اذیت و آزار زنان بر سر حجاب اسلامی، حملە شیمیایی بە مدارس دخترانە و از طرف دیگر تحمل فقر مطلق بە کارگران و اکثریت مردم محروم، یک سیاست واحد برای بزانو در آوردن جنبش سرنگونی طلبانە مردم ایران است. از این رو شورای عالی کار ضد کارگری در هماهنگی با سیاستهای سرکوبگرانە و تروریستی رژیم اسلامی میزان حداقل دستمزد را کە گویا ٢٧ درصد افزایش دادە است، بر اساس تحقیقات کارشناسان اقتصادی کە خط فقر را ٢٢ میلیون برآورد کرده اند، میزان حداقل دستمزد مصوبە شورای عالی کار ضد کارگری، تنها هزینە یک هفتە الی دە روز یک خانوادە چهار نفرە است.
سران رژیم اسلامی بعد از مصوبە ضد کارگری تحمیل فقر، انتظار نداشتند کارگران و مردم بپا خواستە در مقابل تحمیل فقر مطلق اقتصادی با واکنش سریع کارگران و مردم عاصی از قوانین اسلامی روبرو شوند، کارگران هفت تپە مانند همیشە اینبار هم پیشقدم اعتراض و مبارزە علیە مصوبە کذایی شورای عالی کار ضد کارگری بودند کە توانستند الگوهای اعتراضی خود را بە جنبش کارگری بیاموزند.
کارگران پروژەای صنعت نفت هم استثنا از سیاست سرکوب اسلامی نیستند.
علیرغم رشد نجومی نرخ تورم، از طرف دیگر انباشت سود برای سرمایەداران و دولت، کارفرمایان دزد و فاسد سرسام آور است، اما آنها هموارە بە فکر تحمیل دستمزدهای بسیار نازل بە کارگران هستند و حتی در شرکتهای که زیر فشار اعتراضات کارگران در تابستان ١٤٠١ به خواست بیست روز کار و ده روز استراحت گردن گذاشته بودند، در این دورە یکی پس از دیگری پس گرفتند و یا این مطالبات در بسیاری از شرکتها و محل های کار اجرایی نشده است. بر این اساس امسال زودتر از سە سال گذشتە کارگران اعتراض و اعتصاب را در آستانە اول ماە مە روز جهانی کارگر شروع کردند.
خواستهای کارگران صنایع نفت مانند سالهای گذشتە عبارتند از:
افزایش ۷۹ درصدی دستمزد ها و بیست روز کار و ده روز تعطیلی، لغو خصوصی سازی، بهبود وضع رفاهی و بهداشتی خوابگاه ها، لغو امضای تعهد نامە ها کە کارگران را بە عدم اعتراض وادار میکنند و ایمنی محیط کار است.
کارگران اعتصابی نباید تنها بمانند!
خواست و مطالبات کارگران پروژەای در صنعت نفت، گاز و پتروشیمیها خواست همە بخشهای طبقە کارگر ایران است! خواست بازنشستگان، پرستاران و فرهنگیان است. قبل هر چیز وظیفە کارگران رسمی صنایع نفت است در حمایت همکاران خود در شرکتهای پروژەای و پیمانی وارد عمل شوند، جلو تفرقە دو دستگی را بگیرند. و به دنبال آن ،وظیفە صنایع کلیدی اقتصادی مانند ماشین سازیها، فولاد، هپکو، آذرآب، کارگران معادن، لولە سازیها، کارگران حمل و نقل، اسکلە های باربری بنادر، کارگران برق، کارگران اتوبوس رانی کلانشهرها، کارگران مخابرات، کارگران کشاورزی، پرستاران، بازنشستگان، فرهنگیان، دانشجویان و …. در حمایت از کارگران اعتصابی بهر نحوە ممکن دست بە عمل پشتیبانی بزنند. کارگران اعتصابی بە فکر سازماندهی کمیتە های اعتصابی ارتباطباتات، مالی و رسانەای برای جلب حمایت اجتماعی باشند. این اعتصابات نیازمند گستردترین حمایت و پشتیبانی است، بە حمایت از کارگران اعتصابی بپا خیزیم!
٨ اردیبهشت ١٤٠٢
