ازروزشنبه دوم اردیبهشت ودر آستانه اول ماه مه روز جهانی کارگر،صد هزارنفراز کارگران پروژه ای شاغل و پیمانی درنزدیک به صد مراکز تولیدی در نفت ، پتروشیمی، گاز، گسترده ای را به اسم ” کمپین ۱۴۰۲”با مطالبه مرکزی افزایش دستمزد آغاز کردند .این بارکارگران در معادن و فولاد همزمان با همین مطالبه به اعتصاب پیوستند. این اعتصاب بسیار گسترده در شرایطی صورت می گیرد که فقر و فلاکت و شرایط دشوارمعیشتی همچون وزنه سنگینی به پای کارگران بسته شده ،فضای به شدت امنیتی در مراکزاعتصابی حاکم است و کارگران و حتی خانواده آنها راتهدید کرده اند که دست از اعتصاب بکشند.در آسانه اول ماه مه کارگران علارغم محدودیت و موانع فراوان و با کاستی های دست وپاگیر، این بارقدرتمندتراز اعتصابات قبلی به مصاف کارفرمایان زالو صفت و دولت سرکوبگر آمده اند و حقشان را می خواهند و باید به آنها درود فرستاد.این اعتصابات واکنشی قدرتمند و به موقع از طرف کارگران علیه مصوبه شورای عالی ضدکارگری دولت است.
این چهارمین اعتصاب بزرگ کارگران پروژه ای و پیمانی نفت و گاز و پتروشیمی در چهار سال گذشته است .کارگران دراین اعتصاب خواهان افزایش ۷۹ درصد دستمزد در تمام قراردادهای کاری سال ۱۴۰۲ و کف دستمزد در مناطق نفتی را ۲۰ میلیون تومان اعلام کرده اند.کارگران پروژه ای نفت و گازبه دستمزد تعین شده توسط شورای عالی کار” ۲۷ درصد برای حداقل بگیرا۲۱ و درصد برای سایرکارگران اعتراض دارند و اعلام کرده اند که شورای عالی کارفاقد صلاحیت برای تعین دستمزد است . کارگران می گویند افزایش دستمزد متناسب با نرخ تورم و افزایش هزینه های زندگی را خود تعین خواهند کرد.علاوه بر خواست افزایش دستمزد ،کارگران مطالبات انباشته شده ای همچون افزایش مرخص ماهانه به ۱۰ روز، بهبود بهداشت و ایمنی محیط کار، بهبود کیفیت سرویسهای رفت و آمد ، بهبود خوابگاهها و غذاخوری ها، کاهش ساعت کار روزانه از ۱۰ ساعت به ۸ ساعت که برای آن بارها اعتصاب واعتراض کرده اند اما بیشتراین مطالبات تا کنون بی جواب و روی زمین مانده اند.
کارگران در جامعه تحت حاکمیت جمهوری اسلامی هیچ گونه چشم اندازی برای بهبود معیشت خود نمی بینند بنابراین حق دارند و ناچارند که برای بهبود معیشت وافزایش دستمزد و بهبود شرایط کاردر هر زمانی دست به مبارزه و اعتراض بزنند و برای زنده ماندن بجنگند .شروع این اعتصابات اما درآستانه اول ماه مه روز جهانی کارگر به اهمیت این اعتصاب می افزاید. در این روز فرصت مناسبی است که کارگران اعتصابی با طرح مطالبات خود در اول مه حمایت و پشتیبانی سایر کارگران و مردم ستمدیده را به اعتراض و مبارزه خود جلب کنند.کارگران اعصابی پیمانی و پروه ژای جا دارد که در برگزاری جشن روز کارگرهمراه با هم طبقه ای های خود در سراسر ایران با ادامه اعتصاب پرچم مبارزه علیه نظم استثمارگرسرمایه داری به عنوان بانی و مسبب شرایط فلاکتبار کنونی در ایران را در دست بگیرند و به اسقبال اول مه روزجهانی کارگر بروند . و مهمتراینکه این اعتصاب گسترده آنهم در مراکز کلیدی صنعت نفت و پتروشیمی و گاز در شرایطی اتفاق افتاده است که جامعه دردل یک تحول انقلابی به سر می برد و جنبش توده ای و آزادیخواهی برای رهایی از نکبت جمهوری اسلامی را قوت می بخشد وامید بیشتری برای رهایی رادردلها زنده خواهد کرد.
اعتصاب گسترده کارگران پروژه ای و پیمانی نفت و گاز و پتروشیمی و همچنین معادن و فولاد با حمایت کارگران مبارز هفت تپه وکارگران نصب نیرو شاغل در رمیله عراق با اعلام اعتصاب در حمایت از همکاران خود ،تنها بخشی از اعتراض سراسری طبقه کارگربه شرایط بسیاردشوار معیشتی و مصوبه جنایتکارانه و ضد کارگری دولت و شورای عالی کاراست . امروزه نه تنها کارگران که بازنشستگان و پرستاران نیزازوضعیت بد معیشتی و دستمزد چند فقره زیرخط فقربه تنگ آمده اند و جزاعتراض راهی ندارند.
در آسانه اول مه روز جهانی کارگرودرشرایطی که اکثریت مردم به تنگ آمده از فقر و فلاکت و اختناق مذهبی ،علیه موجودیت حکومت سرمایه داری اسلامی به میدان آمده اند ،لازم است که کارگران شاغل و پروژه ای و پیمانی درسایر بخشهای کارگری در حمایت از کارگران اعتصابی به میدان بیایند ، اعتصاب و اعتراض خود را گسترش دهند وعرصه را بر کارفرما و دولت تنگ کنند.لازم است که کارگران در شاخه های مختلف صنعتی علیه وضعیت فلاکتبار اقتصادی ،علیه دولت ، با خواست دستمزد مکفی ورفاه همگانی وعلیه مصوبه دولت به میدان بیایند و جنبش سراسری برای افزایش دستمزد را تقویت و گسترش دهند.تشکیل مجامع عمومی کارگری درمراکز اعتصابی برای اتحاد و تصمیم جمعی کارگران در جهت پایداری اعتصاب از ضروریات است و آن را بایدتکثیر کرد.
سردبیر
