با خودکشی کارگر اخراجی اورهال پالایشگاه آبادان (تعمیر و نگهداری) این پنجمین کارگری است که طی دو ماه اخیر دست به خودکشی زده است. ٤ کارگر دیگر از پتروشیمی چوار ایلام نیز طی این دوماه دست به خودکشی زده اند که آخرین آنها حیدر محسنی متاهل و پدر دو فرزند بود که پس از اخراج در ٤ مرداد دست به خودکشی زد. بی تردید اینها آخرین خودکشی های کارگری نخواهد بود.
چندی پیش نیز یک کارگر در آستانه بازنشستگی شرکت رجا در تیرماه خود را با انداختن بر روی ریل قطار کشت زیرا یکسال مانده به بازنشستگی اخراج شده بود. خبر خودکشی‌ها که اغلب سانسور میشود، کنار سانسور روزانه حداقل ۵ “حادثه کار” منجر به مرگ در روز که نیمی از آنها حوادث کار ساختمانی هستند، رنگ باخته‌اند.
همین ابتدای مردادماه امسال بود که عدم رعایت اصول ایمنی در شرکت‌های ثروتمند پتروشیمی و گاز جان سه کارگر را گرفت. پروژه ثروتمند موسوم به “غرب کارون” طی کار در فضای بسته با نشت گاز قابل احتراق جان سه نفر را گرفت. هفته گذشته نیز همان پروژه طی کار در فضای بسته که پیچیده‌ترین پروتکل‌های ایمنی را باید داشته باشد، جان یک کارگر دیگر را گرفت که هنوز هویت او روشن نیست.
تامین امنیت و رفاه کارگر وظیفه هر نظام اجتماعی و سیاسی است که مشخصا سرمایه داری جمهوری اسلامی با محور قرار دادن سود و تولید حداکثری از یکسو، و فقدان نظارت و رعایت ضوابط ایمنی کار و مزد حداقلی از سوی دیگر، شرایط مرگبار کار را بر کارگر تحمیل کرده است. آنچه در ایران زیر تیتر “حوادث کار” اعلام میشود، قتلهای عمد در محیط کار ناامن است. قتلهائی که بدلیل سودجوئی سرمایه داران و فقدان سیستم ایمنی کار رخ میدهد. آمار این قتلها در سال در ایران و کشورهای مشابه باندازه قربانیان یک جنگ گرم است.
سیستم به کارگر این پیام را میدهد که یا خودت را قبل بازنشستگی بکش، یا در “حادثه کار” بمیر یا در آینده انتظار دریافت خدمات از صندوق‌های ورشکسته بازنشستگی را نداشته باش! فراخوان این رژیم برای کارگران در یک کلمه قابل خلاصه شدن است؛ مرگ!
کارگر برای رهائی و توقف این قتلهای سریال راهی ندارد که سیستم مبتنی بر بردگی و مرگ را بزیر بکشد.
مرگ بر جمهوری اسلامی
آزادی، برابری، حکومت کارگری
حزب کمونیست کارگری ایران – حکمتیست
٩ شهریور ١٤٠٢- ٣١ اوت ٢٠٢٣
