در آستانه ١٠ اکتبر سالروز جهانی مبارزه برای لغو “مجازات” اعدام، جهان سرمایه داری و “حقوق بشر” نمیتواند مدالی بر سینه اش بزند. اعدامهای فجیع صحرائی در جنگهای منطقه ای از اوکراین و میانمار و لیبی و اتیوپی تا مغرب و نیجریه و کشورهای اسلام زده افغانستان و سوریه و ایران با دخالت کل نظم جهانی موید این امر است. آخرین گزارش عفو بین الملل از اجرای اعدام در ۱۸ کشور جهان از جمله؛ چین، ایران، مصر، عراق، عربستان سعودی، سومالی، آمریکا، سودان جنوبی، یمن، هند، عمان، بوتسوانا، بنگلادش، قطر، تایوان، سوریه، ویتنام و کره شمالی سخن میگوید. جمهوری اسلامی در صدر آمار اعدام قرار دارد و به تنهائی نیمی از کل موارد اعدامهای جهان را به خود اختصاص داده است. مضافاً اینکه نیروهای دولتی ۸۵ کشور در برابر معترضان به دولتها، از انواع نیروی سرکوب رسمی و غیر رسمی بهره جستند و با قتل معترضین در خیابان “عدالت بورژوائی” را اجرا کرده اند. در افغانستان با تحویل جامعه به طالبان ماشین قتل و اعدام و سنگسار و تجاوز و شکنجه با کمک دلارهای ارسالی دول غربی فعال است و جامعه ای را به عهد عتیق بازگردانده اند. در ایران تنها در سال گذشته و در جریان خیزش آنقلابی ١٤٠١ نه تنها اعدام خیابانی و ترور و قتل زیر شکنجه بلکه کودک کشی و تجاوز در زندانها و شلیک به معترضین با دوشکا و شات گان رویه رژیم اسلامی بوده است. “حقوق بشر” کاذب زیرپای مدعیانش دفن شده است.
حزب کمونیست کارگری – حکمتیست و جنبش کمونیسم کارگری، اعدام را قتل عمد دولتی میداند و برای لغو بی اما و اگر آن مبارزه میکند. جامعه ای که برای دفاع از خود به جلاد و گیوتین و طناب دار و اتاق گاز پناه میبرد، جامعه سالمی نیست، بلکه به جنایت و عادی کردن آدمکشی قانونیت میدهد. دولتهائی که تحت عنوان “مجری قانون” و “اجرای عدالت” در کمال خونسردی با نقشه قبلی آدم میکشند، قاتل سریال هستند و با هر اعدام مرتکب یک قتل عمد جدید میشوند. اعدام “مجازات” نیست، سلب حق حیات و زندگی است، مجازات نمیتواند اصلِ اصلاح و بازگشت به جامعه را لحاظ نکرده باشد. اعدام برخلاف ادعاهای کاذب نقش مصونیت جامعه و بازدارندگی از وقوع جرم هم ندارد. در کشورهائی که قانون اعدام دارند، میزان جرم و جنایت گسترده تر است. در حقیقت اعدام نه “اجرای عدالت” است و نه راهی برای “مصون کردن جامعه”، اعدام یک ابزار طبقات حاکم برای کنترل و سربزیر نگهداشتن مردم معترض است. بیشترین اعدامها بدلائل سیاسی و فرهنگ ارتجاعی حاکم صورت میگیرد.
از نظر ما هیچ دولتی، هیچ قدرتی، تحت هر عنوانی، حق سلب حق حیات انسانها را ندارد. در ایران آزاد فردا اعدام تماماَ لغو و ممنوع میشود. مبارزه برای لغو کامل اعدام در جهان، بدون سازمان دادن مبارزه ای همه جانبه علیه رژیم اسلامی و دولتهائی که اعدام میکنند ممکن نیست.
حزب کمونیست کارگری- حکمتیست در اینروز همراه بشریت آزادیخواه و پیشرو، علیه بربریتِ آدمکشی رسمی و قانونی اعتراض می کند. مبارزه برای توقف و ممنوعیت کامل “مجازات” اعدام، لغو کلیه احکام اعدام صادر شده توسط رژیم اسلامی، هدف فوری این مبارزه است. فراخوان ما اینست همه جا علیه اعدام بعنوان قتل عمد دولتی اعتراض کنید!
مرگ بر جمهوری اسلامی!
آزادی، برابری، حکومت کارگری!
حزب کمونیست کارگری ایران – حکمتیست
١٣ مهر ١٤٠٢ – ٥ اکتبر ٢٠٢٣
_____________________
