کمونیست : ۸مارس روزجهانی زن در پیش است، ایران در شرایط متحولی به سرمیبرد، نبرد زنان علیه قوانین ضد زن جمهوری اسلامی همواره در جریان است.جایگاه روزجهانی زن در این اوضاع را چگونه می بینید.؟
ملکه عزتی :دقیقا اینگونه است که شما میگویید. نبرد زنان علیه قوانین ضد زن هر روزه در جریان است. چرا که از همان روزهای ابتدایی روی کار آمدن جمهوری اسلامی اولین و مهم‌ترین اقدام و سیاست این حکومت نوپا اعلان جنگ با زنان بود. از مشخصه های اصلی این حکومت ضدیت با زن و سرکوب هر نوع آزادی و حق خواهی بود و هنوز هم هست. آنچه که بر زنان در طی این ۴۵ سال رفته بیسابقه است اما همزمان مقاومت و ایستادگی زنان هم ستودنی و مثال زدنی است. هر اقدام و سیاست ارتجاعی و عصر حجری را که بتوان تصور کرد اعمال کردند تا نیمی از جامعه را در کنج خانه و در کنترل کامل نگه دارند. یک پروسه طولانی و فرسایشی در طی ۴۵ سال برای نسلی از زنان که میبایست در جبهه های متفاوت برای حداقل های زندگی مبارزه می‌کردند. از خانواده تا محل کار و مکانهای اجتماعی هیچ امنیتی برای زنان متصور نبود. تهدید به قتل و اعمال خشونت وتهدید به تجاوز تاریخی است که اکثریت عظیمی از زنان در طول زندگی تجربه کرده اند. اما در خیزش انقلابی ۱۴۰۱ سران جنایتکار حکومت، تسلیم ناپذیری و خشم و نفرت عمیق زنان را از قوانین اسلامی ضد زن از تحمیل فرودستی، از حجاب و از نابرابری به عریان ترین شکل ممکن شاهد بودند. به آتش کشیدن حجاب به مثابه نماد تحقیر و فرودستی تنها اعتراضی علیه حجاب نبود، این حرکت ابراز تنفر از دین و آیینی بود که زن ستیزی و خشونت علیه زنان را به قدمت بیش از چهل سال در جامعه قانونی کرد.
بعد از خیزش انقلابی ۱۴۰۱ و نقشی که زنان در آن خیزش داشتند دیگر هرگز نمیتوان به پیش از شهریور آن سال برگشت. این واقعیت را در روزهای بعداز فروکشی اعتراضات خیابانی به وضوح میشد دید. حتی صفی که قبل از شهریور توهمی به إصلاحات با جابجایی مهره های حکومتی داشتند از این حکومت قطع امید کردند.
امروز و در آستانه ۸ مارس دیگر بحث مبارزه زنان تنها علیه حجاب اسلامی نیست. امروز به میدان آمدن زنان برای لغو کامل آپارتاید جنسی، برابری کامل زن و مرد و لغو هر نوع قانون و سنت ارتجاعی و ضد زن می باشد که زن را در موقعیت فرودست قرار میدهد. تعرض بنیادی و برچیدن بساط بربریت دینی که زن را نیمه مرد میداند. خواست زنان در آستانه ۸ مارس لغو کامل قوانین تبعیض آمیز و نابرابری در هر شکل و تحت هر عنوان و ترفندی فرهنگ و سنت… است. در آستانه ۸ مارس با صدای رسا باید اعلام کرد ما زنان و مردان آزادیخواه، خواهان برابری کامل و بیقید و شرط در همه عرصه های اجتماعی، در قوانین و در همه شئون زندگی هستیم. این خواست‌ها تنها خواسته هایی در ۸ مارس نیستند، اما اعلام آن در روز زن پلتفرم مبارزه مداوم و هر روزه تا سرنگونی انقلابی جمهوری اسلامی است.
خشم و نفرت نسلی از زنان جوان که علیه بنیاد هرنوع نابرابری در ۱۴۰۱ در خیابان و مدرسه و دانشگاه طغیان کردند، گرچه نه در تجمعات خیابانی، اما در اشکال دیگر هنوز ادامه دارد. در ۸ مارس این خشم را باید یکبار دیگر برسرحکومت و سیستم آپارتاید جنسی ضد زن خالی کرد. عرصه مبارزه علیه جمهوری اسلامی هیچ زمان خالی نبوده. تجمعات معلمین و بازنشستگان، خروش کارگران فولاد، پرستاران و دانشجویان معترض و زنان و مردانی که در مقابل نیروی سرکوبگر حکومت با سر افراشته میایستند و حاضر به قبول تحقیر و فرودستی نیستند، همگی نشان از یک واقعیت دارند که جمهوری اسلامی دیگردر موقعیت قبل از ۱۴۰۱ قرار ندارد. در ۸ مارس با تکیه بر این فاکتور مهم برای اعلام حضور علنی علیه این حکومت ضد زن باید آماده بود. جمهوری اسلامی ۴۰ سال پیش با آموزه ها و قوانین اسلامی و استفاده از عوامل لات و لمپن خود در فراسوی بربریت و وحشیگری زنان را با سنگسار و اسید و چاقو مورد حمله قرار داد، امروز با جریمه و خیل حجاب بان و تصویب قانون حجاب و عفاف در شکل دیگری علیه صفی از زنانی سنگر گرفته که دیگر پشیزی برای این ترفندها ارزش قائل نیستند. علیرغم وحشیگری بیسابقه رژیم در سرکوب و کشتار و اعدام، جامعه مرعوب و تسلیم نشده است. این آتش زیر خاکستر هر روز در جایی و به مناسبتی زبانه میکشد و جمهوری اسلامی و قوانینش را به مصاف میطلبد. این روزها که جمهوری اسلامی دریکی از ضعیفترین دوره های حیات خود بسر میبرد حمله و تعرض علیه کلیت جمهوری اسلامی کارسازترین سیاست و انتخاب است.
در ۸ مارس صف معترض و مغلوب نشده مردان انقلابی و آزادیخواه باید در میدان باشد و اعلام کند سرنگونی جمهوری اسلامی خواست اصلی ماست!