در دوران اپیدمی کرونا جامعه ایران هم مانند تمام دنیا وارد فاز جدیدی شده است. رژیم اسلامی عملاً با جعل واقعیات -همانند چهل سال گذشته- سعی در این دارد که رشد سرسام آور بیماری کرونا را در جامعه چیزی “عادی“ جلوه دهد. هنوز به خاطر مسئولیتی که قرنطینه بر دوش این رژیم میگذارد از اعلام آن سرباز می زند. تعداد آمار کشته ها و مبتلایان که توسط پرسنل بیمارستانی اعلام می شود با آمار رژیم اسلامی، بسیار متفاوت است. تمام جوانب زندگی مردم تحت تاثیر قرار گرفته است. بحران کرونا، بار دیگر نه تنها بی کفایتی بلکه ضدیت جنایتکارانه رژیم اسلامی را با مردم ایران نشان داد. می توان این سیاست جنایتکارانه را در برخورد و رسیدگی به بیماران، تست و تشخیص این بیماری، عدم اعلام آمار واقعی، تعطیلی مدارس و دانشگاهها، تامین مایحتاج مردم و حتی تامین حداقل معیشت مردم در برابر شعار “در خانه بمانید“ را نشان داد. یکی از موضوعات و مسائل مهم این دوران تحت تاثیر بحران کرونا، بی توجهی مطلق جمهوری اسلامی به بهداشت و سلامت زندان و زندانیان است. مساله ای که باعث جهتگیریهای مختلفی درباره این موضوع شده است.
“همه زندانیان” آزاد باید گردند!
این شعار و سیاست بدرست از طرف حزب کمونیست کارگری –حکمتیست در زمان آغاز این اپیدمی و بعداً در اطلاعیه های حزبی اعلام شد که اینجا و آنجا با انتقاد درباره عدم تفکیک بین زندانیان مواجه شد. دوران کرونا، دوران بحران سلامت در جامعه ای است که شیرازه حکومت به سوی از هم پاشیدن پیش میرود. زندانیان، بدون هر نوع تفکیکی، بخشی از انسانهای جامعه هستند که در این دوران بدون در نظر گرفتن هر نوع سابقه آنها و تنها به عنوان انسان باید با آنها برخورد شود. در این شکی نیست که جرم تعدادی از زندانیان می تواند جرائمی از جمله قتل و … باشد. رژیم اسلامی در دوره ای بحرانی مانند بحران کرونا، موظف است که سلامت جامعه را تامین کند. زندان هم به عنوان بخشی از جامعه از این قاعده مستثنی نیست. رژیم اسلامی در تامین امنیت خود جامعه هم با مشکل جدی روبرو است. در این اوضاع هم زندانها به حال خود رها شده اند. آمارهایی که از درون زندانها به بیرون درز میکند، نشان میدهند که تعدادی از زندانیان به این ویروس مبتلا شده اند و حتی مواردی از مرگ هم گزارش شده است. در چنین شرایطی که مرگ هزاران زندانی را تهدید میکند، تنها تصمیم ممکن از طرف این زندانیان برای زنده ماندن و در امان ماندن از این فاجعه، شورش و فرار است. همه زندانیان حق زندگی دارند. اگر زندانیانی با جرائمی وجود دارند که برای جامعه خطرناک هستند، این وظیفه دولت است تا شرایطی سلامت آنها را فراهم کند و یا تحت شرایط ویژه ای نگهداری کند. خطرناک بودن زندانی حق زنده ماندن و حق سلامتی اش را زیر سوال نمیبرد. حقوق مجرمین را برای مجرمین نوشته اند. در غیر این صورت حق دارند که شرایطی را برای حفاظت از جان خود بوجود آورند و در این شرایط فرار از این سیاه چاله ها تنها راه پیش روی آنهاست .
مردم باید به آنها کمک دهند!
تعداد کثیری از زندانیانی که در سیاه چالهای رژیم اسلامی به سر می برند، زندانیانی عادی هستند که به خاطر وضعیت اقتصادی و یا بدلیل سیاسی در زندان به سر می برند. این زندانیان با بی توجهی مطلق از سوی رژیم اسلامی در این شرایط بحرانی مواجه هستند و اگر فرصتی برای فرار داشته باشند، تنها تصمیم پیش روی آنهاست. مردم هر شهر و محله که وضعیت چهل سال زندگی زیر سایه رژیم اسلامی را با گوشت و پوست و استخوان خود لمس کرده اند، و بعضا با دلایل زندانی شدن این زندانیان آشنا هستند، باید از سلامت این زندانیان دفاع کنند. این به معنای پذیرش “جرم زندانیان“ و یا تبدیل آن به هنجاری اجتماعی نیست. بلکه به این معنی است که در جامعه ای که دولت به معنای محدود هم نمی تواند حداقلهای یک شرایط ایمن را بوجود آورد، خود جامعه و مردم باید پا پیش بگذارند. در رژیم اسلامی که خود بزرگترین جنایتکار حرفه ای و خطرناک است و بانی تمام فقر و فلاکت و تمام جرمهایی است که در جامعه رخ می دهد، صحبت از سلامت جامعه بی معنی است. امکانات پزشکی و سلامت برای این جامعه هیچگاه از سوی رژیم اسلامی دارای اهمیت نبوده و تمام توان خود را صرف میلیتاریزه کردن جامعه کرده است. در زمان کشته شدن قاسم سلیمانی حدود دویست میلیون یورو برای کمک به سپاه اختصاص داده شد که همین بودجه برای بوجود آوردن زیرساختهای گسترده بیمارستانی و امکانات مجهز و تامین شرایط پزشکی برای مقابله با چنین بحرانی و کمک به مبتلایان به کرونا و تضمین سلامت از جمله در مکانهایی مانند زندان کافی است. رژیم اسلامی این کار را نخواهد کرد چون جان انسانها برایش کمترین اهمیت را دارد. در طول این چند سال بحرانهایی مانند زلزله و سیل بوجود آمده است که مردم خودشان آستین بالا زده اند. بحران کرونا هم، اگرچه ماهیتاً با این بحرانها فرق دارد، اما از زاویه ضرورت یک همبستگی و همیاری انسانی و اجتماعی شرایط مشابهی را ایجاد کرده است. با این تفاوت که این بار یک شهر و یک منطقه نیست. اینبار تمام بخشهای جامعه درگیر آن است و جمهوری اسلامی هم زمین گیرتر از قبل در مقابل آن زانو زده است.
مردم به کمک زندانیان بشتابید! به کمک انسانهایی که دلیل زندان شدنشان در وهله اول این نظام و خود رژیم اسلامی است.
آپریل ۲۰۲۰