اولویتهای حزب حکمتیست
مصوب کنگره چهارحزب حکمتیست
مقدمه
تحولات یک سال و نیم گذشته، انتخابات رئیس جمهوری و تحولات متعاقب آن، فضای سیاسی ایران را دستخوش تغییرات جدی کرده است. جنبش سبز به عنوان نماینده بخشی از بورژوازی ایران٬ بخش اعظم اپوزیسیون ایران را تحت پرچم خود بسیج کرد. جدال دو جناح از بورژوازی، بر متن یک دوره سرکوب جنبش آزادیخواهی و برابری طلبی و درغیاب یک قطب کمونیستی – کارگری قدرتمند٬ بخش مهمی از مردم معترض را به امید ایجاد بهبودی در زندگی و گشایشی در فضای سیاسی ایران برای یک دوره به دنبال خود کشید و عقب گردی جدی به جامعه تحمیل کرد.
حزب حکمتیست در این دوره پرچم اعتراض طبقه کارگر به بردگی مزدی٬ به خفقان سیاسی، تبعیض، و دفاع از انسانیت را به عنوان تنها حزب کمونیستی نمایندگی کرد. اما این پرچم سیاسی متفاوت نتوانست در قامت یک صف محکم و قدرتمند در مقیاس اجتماعی در مقابل دو جناح سبز و سیاه بورژوازی ظاهرشود. پر کردن این خلاء و تلاش برای به میدان کشیدن جنبش متمایز طبقه کارگر زیر پرچم و افق کمونیستی تنها راه تعیین تکلیف تحولات سیاسی برای سرنگونی جمهوری اسلامی به نفع طبقه کارگر و انقلاب سوسیالیستی است.
در این راستا کنگره چهارم حزب اولویتهای زیر را در دستور حزب میگذارد:
١- حضور فعال و رادیکال در جدالهای اصلی سیاسی – اجتماعی ایران، جهت تامین یک پرچم کارگری- کمونیستی روشن بین و دخالتگر.
٢- تقابل با جنبش سبز و افشا پرچم ارتجاعی و بورژوایی این جنبش در همه عرصه های نبرد.
٣- نقد و افشای کمونیسم بورژوایی در همه عرصه و بویژه سیاستهای ایندوره این جنبش، بعنوان سیاستهای ضد کارگری و ارتجاعی.
٤- تامین یک پرچم پیگیر کمونیستی در مبارزات جارى طبقه کارگربرای ایجاد بهبود در زندگی این طبقه و مبارزه برای آزادیهای سیاسی٬ رهایی زن و خلاصی فرهنگی.
٥- تمرکز جدی بر مراکز مهم کارگری و پرولتاریای صنعتی ایران٬ تلاش برای تشکل یابی طبقه کارگر و دفاع از تشکلهای موجود این طبقه و رهبران و فعالین آنها.
٦- تلاش برای ایجاد رابطه ای وسیع و مستحکم با شبکه های رهبران عملی و آژیتاتورهای طبقه کارگر، و مجهز کردن آنها به افق و سیاست کمونیستی .
٧- تقویت جنبش آزادیخواهی و برابری طلبی در دانشگاهها و مراکز آموزشی، بعنوان یکی از سنگرهای چپ و آزادیخواهی، و عقب راندن ارتجاع از این سنگر.
٨- تقابل با تلاش های جمهوری اسلامی برای تروریزه کردن٬ پلیسی و ناامن کردن فضای مبارزه سیاسی در ایران و خارج کشور.
٩- حفظ فضای رادیکال و میلیتانیت در خارج کشور علیه جمهوری اسلامی، تبدیل حزب به داغترین کانون دفاع از طبقه کارگر ایران در خارج کشور ٬ تقویت همبستگی بین المللی کارگری و ایجاد ارتباط با پیشروترین سازمانها و فعالین کارگری در محل.
١٠- کمونیسم در کردستان تاریخا نیروئی قدرتمند، از نظر اجتماعی ذینفوذ، و محبوب بوده است. تقویت این موقعیت و استفاده از آن به عنوان مناسب ترین شرایط در تقویت موقعیت کمونیسم و طبقه کارگر در کل جامعه ایران. به این منظور مبارزه همه جانبه علیه جمهوری اسلامی و برافراشته نگاه داشتن پرچم کمونیسم در فضای سیاسی کردستان در مقابل بورژوازی و ناسیونالیسم کرد.
١١- پیگیری ایجاد گارد آزادی بعنوان یک رکن مهم هر گونه شانس دخالت تعیین کننده در تحولات سیاسی ایران٬ حفظ چهره مسلح در کردستان و تضمین حضور رهبران کمونیست در میان مردم.
١٢- سازمان دادن یک تعرض تئوریک و سیاسی مارکسیستی در مقابل باورهای موجود بورژوائی.
١٣- پیش شرط متحقق کردن اولویتهای این دوره حزب، بیش از هر چیز تامین یک رهبری سیاسی، منسجم، مارکسیستی با اتکا به یک ماشین حزبی کارا، مدرن، با دیسیپلین، رسمی و متکی به مصوبات حزبی است.
