فرانسە یکبار دیگر آماج حملە تروریسم اسلامی شد. روز جمعە گذشتە ١٦ اکتبر ساموئل پتی (Samuel Paty) دبیر ٤٧ سالە تاریخ و جغرافیای دبیرستان “بوا دولن” در شهر “کُنفلان-سنت-اونورین” در سی کیلومتری پاریس، توسط تروریست اسلامی چچنی بنام عبداللە آنزوروف متولد مسکو کە ١٨ سال داشت با قمە بە روش اسلامی نفرت انگیز جدا کردن سر از بدن و با فریاد اللە اکبر در ساعت ٥ غروب بە وقت محلی بە قتل رسید. این عمل وحشیانە تروریستی یکبار دیگر لجام گسیختگی جریانات اسلامی را در عدم تحمل هرگونە نقدی بە دین و پیامبرشان و آنچە آنان “مقدس” می نامند، بنمایش گذاشت و جامعە فرانسە و کل اروپا را یکبار دیگر در بهت فرو برد.
دبیری کە براساس وظیفە آموزگاری دانش آموزانش را در محیط آموزشی با یکی از مهمترین معیارهای جهان امروز یعنی آزادی بیان آشنا کرده است. آزادی بیانی کە پنج سال قبل بە وحشیانەترین شیوە مورد تهاجم مسلحانە اسلامیها قرار گرفت. حمله به دفتر مجله شارلی ابدو تنها بە خاطر انتشار کاریکاتور محمد پیامبر مسلمانان، بە کشتە شدن ١٢ تن از نویسندگان و کاریکاتوریستهای مجلە توسط تروریستهای اسلامی منجر شد. این عمل وحشیانه در سال ٢٠١٥ اتفاق افتاد و جهان را متوجە خود ساخت. ساموئل پتی چندی پیش کاریکاتور را در کلاس درس بە محصلینش نشان دادە بود و مورد تهدید قرار گرفتە بود. او قبل از تدریس این موضوع بە دانش آموزان گفتە بود کە هر کس مایل نیست میتواند در حین تدریس این موضوع کلاس درس را ترک کنند. آقای پتی تهدید شده بود و تحت حمله یک کمپین نفرت اینترنتی قرار گرفتە بود.
عبداللە آنزوروف در اجرای این عمل جنایتکارانە تنها نبودە و شواهد تاکنونی اعلام شده از عملی سازمانیافته با مسئولیت یکی از مراکز اسلامی بنام “شیخ یاسین” خبر میدهند. دولت فرانسه این مرکز را منحل کرد و یکی از مساجد فرانسە را بدلیل “رفتار تحریک آمیز” بمدت شش ماە بست. تعدادی هم دستگیر شدند کە ١٦ نفر از آنان بە اتهام “سازماندهی، همدستی و محرک اصلی قاتل”، مورد بازجویی قرار گرفتند.
قتل فجیع ساموئل پتی با واکنش وسیع افکار عمومی جامعە فرانسە در دفاع از آزادی بیان روبرو شد. روز یکشنبە ١٨ اکتبر تنها دو روز بعد از این واقعە هولناک قریب بە چهار میلیون نفر در شهرهای عمدە فرانسە بە خیابانها آمدند و بە خشونت و تروریسم اسلامی “نە” بزرگی گفتند. در این میان این نە بزرگ، سخنان نژادپرستانە “مارین لوپن” رهبر حزب فاشیستی “همایش ملی” فرانسە کە در انتخاباتهای متعدد سرشان بە سنگ خوردە، قصد ماهی گرفتن از آب گل آلود داشت. وی خارجی ستیزی اش را با گفتن؛ “اسلام گرائی به جنگ علیۀ ما برخاسته است، باید با بکارگرفتن قدرت آن را از کشور خود برانیم” بیان کرد و بە رخ جامعەای کشید کە علیرغم تنفر و انزجارشان از تروریسم اسلامی، روی چندان خوشی بە سیاستهای نژادپرستانه وی نشان ندادند.
فاجعە اخیر در فرانسە یکبار دیگر چهرە کریە و ضد انسانی اسلام سیاسی و تروریسم اسلامی را بعنوان رکن اساسی این جنبش بنمایش گذاشت. اسلام سیاسی با روی کار آمدن رژیم اسلامی در ایران وسعت گرفت و جریانات متعدد این جنبش تروریستی طی چهار دهە اخیر مورد حمایت مالی و ایدئولوژیک جمهوری اسلامی قرار گرفته است و یا راسا توسط حکومت سازمان داده شدند. اکنون در قرن بیست و یکم شاهد گسترش ترویسم سیاسی با شاخەهای بە مراتب وسیع تر و وحشی تری هستیم کە بە اختصار میتوان از رژیم اسلامی ایران، طالبان، داعش، بوکو حرام، حزب اللە لبنان، اخوان المسلمین، الشباب، القاعدە و غیرە نام برد. این جریانات بدون تردید میتوانند هرازگاهی با عملیاتهای تروریستی جامعە را متوجە خود کنند، موقتا وحشت ایجاد کنند و قربانی بگیرند، اما نمیتوانند جامعه را وادار بە تمکین وادار کنند. بویژە در جوامعی کە بلطف مبارزات نسلهای طبقه کارگر، حقوق و آزادیهای فردی از جمله آزادی بیان مورد حمایت قرار می گیرد. یک دفاع واقعی از آزادی بیان هیچ “مقدساتی” را برسمیت نمی شناسد.
تعرض و تحرک جریانات اسلامی را باید با یک سیاست پیشرو جواب داد. دفاع از سکولاریسم و برابری و رفع تبعیض اساس این سیاست است. طبقه کارگر و جریانات چپ و پیشرو در این جوامع باید به یک صفبندی علیه سیاست دولتها در مماشات با جریانات اسلامی، علیه اسلام سیاسی و تروریسم اسلامی، علیه تروریسم دولتی و نژادپرستی، در دفاع از جامعه سکولار و حقوق برابر شهروندی، در دفاع از آزادی بیقید و شرط بیان، برای برابری و رفع تبعیض بمیدان بیایند.
پنجشنبە ٢٢ اکتبر ٢٠٢٠
اول آبان ١٣٩٩