١- مشاهده ساده اوضاع فعلی به ما میگوید که احزاب و گروهها و جریانات متعلق به گرایش ناسیونالیسم ایرانی، دارند به تحرک فکری، سیاسی، اقتصادی و اجتماعی سابق خود به هدف دست بالا پیداکردن ناسیونالیسم ایرانی در صحنه سیاسی ایران و متحد کردن تدریجی جامعه حول این ناسیونالیسم، بعنوان قوی ترین و ریشه دارترین گرایش اجتماعی در ایران، شکلی هدفمند تر، آگاهانه تر و متحد تری میدهند. انگار از قبل با هم نشسته و در مورد آن توافق کرده اند.
٢- هدف از آنهم کاملا روشن است، مقابله کردن با جنبش طبقه کارگر و آزادیخواهانه و دور نگاهداشتن کمونیسم و کارگر از دست بردن به قدرت سیاسی در تحولات سیاسی آتی در ایران و این بار نیز تعیین تکلیف سرنوشت سیاسی جامعه توسط احزاب و نیروهای این جنبش.
٣- در پیشبرد این پروژه از درون خود جمهوری اسلامی و جناحهای آن تا اپوزیسیون پرو و غیر پرو رژیمی در داخل و خارج ایران تا خیل وسیعی از سخنگویان و سیاست پردازان و قلم بدستان این جنبش و حتی میدیا و رسانه های فارسی زبان سپانسور شده توسط دول بورژوازی کشورهای غرب نیز شرکت دارند. چنین فضائی، بعضی از افراد و نیروهای چپ ناسیونالیست سابق را نیز به صرافت پیش کشیدن ترمهای سابق خود، “میهن پرستی”، و یا “ضرورت دفاع از استقلال سیاسی ایران” بعنوان پلاتفرم امروزی خود انداخته است.
٤- همچنین احزاب و گروههای گرایش ناسیونالیسم محلی و قومی که سوخت و ساز سیاسی خود را، در سطح محلی، از وجود ستم ملی وسرکوب مردم توسط دولت بورژوازی مرکزی تامین کرده و تامین میکنند، نیز بیش از پیش برای گسترش نیروی جنبش خود به هدف کسب موقعیت بهتری در مقابل کمونیسم و کارگر در محل، به تکاپو انداخته است.
در رویاروئی با جنبش ناسیونالیستی و جریانات عمده آن:
کنگره هشتم حزب کمونیست کارگری ایران – حکمتیست از کمیته مرکزی منتخب این کنگره میخواهد که مبارزه وسیع و همه جانبه تری را علیه ناسیونالیسم در قالب ایرانی و قومی آن و نقد و افشاء احزاب و گروههای مربوطه را در جدال بر سر مسائل گرهی جامعه در تقابل روزانه خود با جمهوری اسلامی، در دستور کار خود قرار دهد.
***