ما کارگران هیچوقت خواهان “فشار حداکثری” و تحریم اقتصادی نبودیم. ما تحریمهای تجاری را سازماندهی یک جنایت جمعی تلقی کرده ایم که کمترین ضربه ای به حکومت اسلامی نمیزند اما دود آن به چشم مردم کارگر و زحمتکش میرود. ما کارگران همواره تاوان و هزینه جنگ و رقابت و قهر و آشتی دولتهای متخاصم سرمایه داری را پرداخته ایم. نتیجه برجام اول برای ما کارگران و اکثریت عظیم مردم ایران فقر و بیکاری بیشتر بود. خیرش دیماه نود و شش واکنش انفجاری و گسترده ما به این وضعیت بود. امروز هم هر توافقی صورت بگیرد، هر میزان سرمایه بلوکه شده آزاد شود، نه منفعت و حقوق ما را در بردارد و نه یک تومان آن به سفره ما اضافه میشود. اما به ما مربوط است که سازمان ملل به جنایتکاران اسلامی مقام میدهد و به تن کریه ضد زن ترین عناصر امتحان پس داده ردای “مدافع حقوق زن” می پوشاند. به ما مربوط است که مدافعان دکان حقوق بشر و دمکراسی برای ماشین کشتار حکومت اسلامی علیه مردم محروم دست تکان میدهند.
جمهوری اسلامی و شریک تجاریش دولت چین، رکورد دار اعدام در جهان هستند. سال گذشته و در اوج فلاکت اقتصادی و پاندمی کرونا، ماشین اعدام و جلادان قوه قصابیه فعالانه کار کردند. زندانها مملو از زندانی بود و شکنجه و تحقیر و سناریو سازی و احضار و تهدید یک لحظه متوقف نشد. بارها تلاش کردند زندانیان دیماه نود و شش و آبان نود و هشت را اعدام کنند، گاهی زیر فشار موقتاً عقب نشستند اما با اعدام عزیرانی چون نوید افکاری زخم جدیدی به پیکر جامعه و طبقه کارگر زدند. هم اکنون نیز برای اعدام هادی کیانی، محمد بسطامی، مجید نظری، مهدی صالحی و عباس محمدی از بازداشتی ها و زندانیان اعتراضات دیماه نود و شش در اصفهان کمین کرده اند. هادی کیانی مانند نوید افکاری یک کارگر است، از تبار محرومان و معترضانی که در دیماه و آبانماه خروشیدند.
هر وقت جمهوری اسلامی مشغول مذاکره با شرکای غربی و شرقی است، باید توجه بیشتری به ماشین اعدام حکومت داشت. چوبه های دار و فعالتر شدن ماشین اعدام جزو مکمل مذاکرات و دیپلماسی حکومت اسلامی است. حکومتی که یک جامعه را در فاجعه تمام عیار فقر و کرونا اسیر کرده و کمترین مسئولیتی بمثابه دولت نمی پذیرد، به اعدام برای ارعاب و تمکین جامعه نیاز دارد. آنها بیشتر از خود مردم ظرفیتهای انفجاری جامعه را می شناسند و تنها راهی که به مغز علیل شان خطور میکند، سرکوب و اعدام است.
مسئله ما کارگران و مردم محروم نه برجام است نه مضحکه انتخابات. مسئله فوری ما تامین نان شب، برخورداری از لوازم یک زندگی در شأن انسان و دستمزد جوابگوی نیازهای امروز، برخورداری از درمان و دسترسی به دکتر و خدمات پزشکی، واکسیناسیون فوری و بدون تعلل رایگان و همگانی است. مسئله ما مسدود شدن پرونده های قضائی، الغای احکام اعدام و آزادی کلیه زندانیان سیاسی است.
مذاکرات هدف خود را سازش و بند و بست با حکومت اسلامی قرار داده است. فعال شدن ماشین اعدام در دوره سکوت های حقوق بشری، ترجمه داخلی این بند و بست است. سیاست ما برهم زدن این صف و این معادله است؛ سرنگونی انقلابی جمهوری اسلامی! این معیار تشخیص دوستان و دشمنان جنبش طبقه کارگر برای آزادی جامعه است.
سردبیر.
٢٣ اوریل ٢٠٢١