پنجشنبه ۲۲ آوریل گزارش شده است که نمایندگان جمهوری اسلامی به عضویت کمیسیون “مقام زن” سازمان ملل به مدت ۴سال انتخاب شده اند. این کمیسیون زیر مجموعه شورای اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل متحد است و ماموریتش “گسترش برابری جنسیتی و ارتقای موقعیت زنان در کشورهای جهان است“. دستکم ۴ کشور از ۱۵ کشور اروپایی که در این رای گیری شرکت داشته اند به جمهوری اسلامی رای داده اند.این انتخاب خشم فعالان حقوق بشر را برانگیخته و چنان سیاه و شرم آور است که هلیل نوبر، مدیر اجرایی دیدبان سازمان ملل نیز، عضویت ایران در این کمیسیون را “عجیب و از نظر اخلاقی غیر قابل قبول خواند و آن را روزی سیاه برای حقوق زنان و حقوق بشر” توصیف کرد. و من اضافه می کنم که “واقعاشرم آور” است که سازمان ملل به خود اجازه می دهد که یکی از هارترین و ضد زن ترین حکومتهای جهان را به عضویت کمیسیونی که آنهم درجهت بالا بردن “مقام زن” تشکیل شده،انتخاب کند. آیا اصولا زن در جمهوری اسلامی حرمت و احترامو حقوقی دارد که این ماموریت را به او بسپارند؟ رژیمی که بطورسیستماتیک زنان را مورد اذیت و آزار قرار می دهد. این است احترام و مقام و حقوق زن در سازمان ملل!
آقای هلیل نوبر گفته است که “انتخاب جمهوری اسلامی ایران برای حمایت از زنان مثل این است که شخصی را که عمدا آتش برپا می کند را به عنوان رئیس آتش نشانی یک شهر انتخاب کرد” و من اضافه می کنم که این انتخاب مثل این است که “سازمان مدافع حقوق زن“ را به دست یک انسان مریض و ضد زن سپرد” و انتظار داشت که حقوق زن درآن رعایت شود. واقعا در این سازمان و کمیسیون های این چنینی اش را باید گل گرفت.
راستش حرمت زن، نزد سازمان ملل و کشورهای عضو آن همین است که می بینید و حقوق بشر هم به همین مقدار و درجه قرب واحترام دارد. این انتخاب در شرایطی است گزارشگر همین سازمان در اسفند ۹۹ در مورد رعایت حقوق بشر در ایران، ازوضعیت زنان در ایران ابراز نگرانی کرده و گفته است که در ایران با زنان “مانند شهروندان درجه دو رفتار می شود”. و کی است که نداند جمهوری اسلامی در ۴۲ سال گذشته چه بلایی بر سر زنان آورده است. این گزارشها در مورد “بی حقوقی زن در ایران” در آرشیو سازمان ملل تلنبار شده و هر سال تکرارمی شود. این انتخاب، آشکارا دهن کجی به میلیونها زن در ایران است که ابتدایی ترین حقوق آنان در جمهوری اسلامی نادیده گرفته شده است و زندگی برای اکثریت آنان جهنمی بیش نیست. این انتخابی است میان جمهوری اسلامی و زنان تحت ستم در ایران، تائید جنایتهای رژیم اسلامی و حمایت از آن و یک معامله سیاسی و پشت پرده برای برای بده و بستان است. این بی حرمتی به میلیونها زن در ایران است که ۴۲ سال است به وسیله قوانین اسلامی و فرهنگ ضد زن حاکمیت به آنها بی حرمتی می شود و حقوق آنان در ابتدایی ترین سطح، لگد مال می شود.
از سازمان ملل و کمیسیونهای پوشالی آن انتظاری بیش از این نیست. حقوق بشر و حقوق زن در این سازمان به سادگی مورد معامله سیاسی قرار می گیرد، اما نباید افکار عمومی و بشریت آزادیخواه در مقابل این بی حرمتی و چشم پوشی بیشتر از چهار دهه جنایت و سرکوب زنان در جمهوری اسلامی ساکت باشند. بویژه در شرایطی که نه تنها زنان، که میلیونها انسان کارگر و زحمتکش این جامعه علیه فقر و فلاکت و جنایت رژیم اسلامی بپاخواسته اند. انتخاب نمایندگان ضد زن جمهوری اسلامی، خاک پاشیدن به چشم مردم متنفر و بیزار از حکومت اسلامی است.
انتخاب مردم، بخصوص زنان، کارگران و مردم محروم، به گور سپردن جمهوری اسلامی است. سازمان ملل و کشورهای سرمایه داری مدافع جمهوری اسلامی، بیخود تلاش می کنند رژیمی که پایش لب گوراست و برای مرگ آن روزشماری می شود، زیر بغل آن را بگیرند که نیفتد. از نظر مردم ایران رژیم اسلامی مشروعیتی ندارد و این تقلاها نمی تواند رژیم کنونی را از این منجلاب نجات دهد. مردم بیزار از جمهوری اسلامی و بخصوص زنان تحت ستم در ایران این رای به جنایتکاران ضد زن را برای عضویت در کمیسیون “مقام زن” سازمان ملل تقبیح و محکوم می کنند.
۲۲ آوریل ٢٠٢١