کارگران، هم طبقه ای ها، ای کسانی که هر روز چرخ های ماشین جهان را می‌گردانید، ای ناجیان جهان، ای تولید کنندگان همه ثروت عالم، ای همه چیزان که در سرمایه داری هیچ چیز محسوب میشوید… روزتان مبارک، روزمان مبارک، اول مه مبارک، عید کارگران جهان مبارک!
با افتخار می‌گویم من کارگرم، از خانواده کار و زحمتم، از نسل های متمادی طبقه کارگرم! من را در خانه ای خشتی، روی سنگ معدن، در محله ای فقر زده بدنیا آوردند… من، تو، ما، همه غارت شدگانیم، اگر زنده ایم و زنده نگاه داشته شده ایم، برای اینست که کار کنیم و کار کنیم تا باز بچرخانیم چرخ جهان را، تولید کنیم نیاز بشر را، و سود به سود سرمایه دار تلمبار کنیم!
از ایران و سائوپولو و ترکیه تا کره و آمریکا و فرانسه، هرجا و همه جا صفمان بخون کشیده شد. چرا، چون صرفا بخشی از ثروتی که خود خالقش بودیم را مطالبه کردیم. اول مه مان، تاریخ طبقه مان، با آتش و خون نوشته شده است. پرچم مان سرخ، آرزویمان آزادی جهان و هدفمان تغییر رادیکال و ریشه ای است.
سرمایه داری گندیده است درست بسان سرمایه داران و دولت‌های جنایتکار علیه کارگران. نوبت ما هم می‌رسد؛ در پس یکی از این بحران‌ها، اینجا، آنجا، نمی‌دانیم کجا، اما نوبت ما هم می‌رسد!
آنروز درهم میکوبیم کهنه جهان جور و ستم، آنروز جارو میکنیم قوانین و نظام بردگی، آنروز آغاز میکنیم دنیای نو، دنیای کارگران، دنیای سوسیالیسم، دنیای انسان آزاد را!
آن روز برمی‌گردانیم تمام ثروت و خلاقیت آبا و اجدادیمان را، خوشبختی و سعادت و آزادی را برپا میکنیم، قانون بردگی مزدی و هر نوع بردگی را ور می‌اندازیم، تا بشکفد گلهای سوسیالیسم، تا دیگر طبقه ای نباشد، کودک کاری نباشد، کسی از گرسنگی تباه نشود و روی دوش فقر و نداری کاخ ها بپا نشود!
آنروز دور نیست، آنروز هر شب در قلب من فریاد می‌زند، و بیشتر از هر روز در اول مه، در روز کارگران جهان!
زنده باد اول مه، زنده باد اتحاد صفوف و مبارزه انقلابی کارگران برای یک دنیای بهتر!
آوریل ٢٠٢١