در روز جهانی کارگر، شهر مریوان با برگزاری دو تجمع به استقبال آن رفت. تجمعاتی که با خواندن قطعنامه‌ای پرشور و پیشرو، بار دیگر نشان داد که پتانسیل مبارزاتی این شهر برای آزادی و برابری و رفاه کماکان در اوج وجود دارد و مبارزاتی که از سال ۵۷ شروع شد، نسلهای امروز و بویژه نسل جوان را، در این مسیر همراهی می‌کند. کوچ تاریخی مریوان و خلع سلاح مقر سپاه پاسداران در ۲۳ تیر دو نمونه بارز از مبارزات مردم مریوان در مقابل رژیم اسلامی و ارتجاع اسلامی بود. در همان روز، گروهی از مرتجعین اسلامی، با قمه و سلاح به مردم داسیران، محله‌ای در شمال شهر، حمله کردند و در دفاع از دینشان، به جز ایجاد رعب و وحشت، اقدام به تعرض کردند و به زخمی کردن یک شهروند با قمه پرداختند.
ارتجاع اسلامی در مریوان از همان روزهای اول توسط رژیماسلامی سازمان و مورد حمایت قرار گرفت. در مقابل جنبش آزادیخواهی مردم ، سازمان پیشمرگان مسلمان را ایجاد کردند و بویژه در مریوان، به مکتب قرآن، که درست نقطه مقابل حرکت آزادیخواهانه مردم بود، میدان دادند و پایگاه‌هایی را برایشان ایجاد کردند. جنگ بین آزادی و ارتجاع بیش از چهار دهه است که در کردستان ادامه دارد. جریانات اسلامی پس از روی کار آمدن رژیم اسلامی و قدرت‌گیری اخوان‌المسلمین در کردستان عراق و منطقه اورامانات و دزدی در مریوان به رهبری ملا کرێکار، خود را به این ارتجاع نزدیک کردند و پایگاه‌های خود را سازمان دادند. جمهوری اسلامی از این تحرکات آگاه بود و بر تحرکات آنها مشرف بود. این اشراف را می‌توان در برگزاری مراسمات و مناسکات ارتجاعیشان، در برگزاری نمازهایشان در مساجدی که برای مردم شهر عیان بود و حتی در نحوه پوشش آنها قابل رصد بود. سکوت مطلق رژیم اسلامی در این بین و میدان دادن به این تحرکات نشان می‌دهد که نه‌تنها رژیم اسلامی از این تحرکات خوشحال است، بلکه یکی از راههایی است که برای سنگربان بندی در مقابل هر نوع حرکت آزادیخواهانه مردم به کار می‌برد.
امروز علاوه بر خود رژیم اسلامی، کمک‌های مالی از طرف دولتهای منطقه از جمله عربستان و بخشاً دولت اقلیم کردستان و احزاب اسلامی در این جغرافیا، برای این سنگربندی و ارتجاع سرازیر می‌شود. سالانه دهها جلد کتاب! و صدها فیلم و نوار در توجیه این ارتجاع چاپ و وارد کردستان می‌شود. امروز حتی این جریانات ارتجاعی به صورت علنی در کتابفروشی‌هایی که آن هم برای مردم مشخص است، به فروش این کتابها و نوارها اقدام می‌کنند.
نقش احزاب اپوزیسیون
احزاب اپوزیسیون رژیم اسلامی در این سالها، بارها و بارها علیه این سم ارتجاعی در کردستان سخن گفته و آنها را افشا کرده‌اند. در مورد نقش مخرب این جریانات هر آنچه که در توان داشته‌اند، بکار بستند تا بتوانند به جامعه بگویند با چه ارتجاعی روبرو هستیم. احزاب ناسیونالیست در کردستان مانند حزب دموکرات‌ها با چنین پدیده‌ای مشکل ندارند و آن را بخشی از جامعه قلمداد می‌کنند. حزب دموکرات کردستان در دوره‌ای به دنبال ایجاد اتحادیه آخوندها بود و تلاش داشت تا این مرتجعین را به زیر عبای خود ببرد. امروز هم هیچ نقدی، به هیچ شاخه‌ای از اسلام ندارند و پذیرفته‌اند که جامعه کردستان اسلامی است. اما واقعیت اینطور نیست. به قول یکی از رهبرانشان این بار هم در گوش گاو خوابیده‌اند. احزاب دیروز چپ و کمونیست و امروز ناسیونالیست شده هم که سکوت را بهترین راه حل می‌دانند. شاید این سکوت از سر رضایت نباشد، اما چه معنی دیگری می‌تواند داشته باشد؟ آیا نمی‌توان گفت که ماهیت این احزاب به سمت نوعی دست در گردن بودن با این جریانات به پیش می‌رود. .
مردم مریوان
این شهر به‌خاطر مبارزاتی خود همیشه جایگاهی والا برای مبارزین علیه ارتجاع چه از نوع شاه چه رژیم اسلامی و چه مرتجعین اسلامی، داشته است. مبارزات اتحادیه دهقانان در زمان شاه، مبارزات علنی و مسلحانه و پرشور علیه رژیم اسلامی و حضور و نقش کاک فواد به عنوان یکی از رهبران آن، کوچ تاریخی مريوان و واقعه‌ی ۲۳ تیر آغاز یک فرایندی است که کماکان رو به پیش است. امروز علاوه بر رژیم اسلامی که سیبل اصلی مبارزات ماست، باید خود و جامعه را در مقابل ارتجاع اسلامی واکسینه کنیم. باید این آگاهی و واقعیت را در جامعه تسری دهیم. این شهر و آینده به ما تعلق دارد. این شهر، شهر زنان سرخ‌پوش و شهری است که برای مرگ شریف باجور، تماما سرخ‌پوش شد. این تاریخ ماست. این ثمره مبارزه ماست. ارتجاع اسلامی که نای نفس کشیدن ندارد. باید همین نفسهای آخر را هم از او گرفت. مردم این جامعه لایق رفاه هستند، لایق آزادی و برابری هستند. اگر آنها با قمه و اسلحه در مقابل آزادی و برابری قرار می‌گیرند، ما هم باید خود را مسلح کنیم و سازمان دهیم. باید جامعه از ما به عنوان مدافعین آزادی و برابری یاد کند و بشناسد.
جوانان مریوان
دیروز بهترین تقابل را در مقابل این ارتجاع انجام دادید. اگر نیروهای رژیم اسلامی در کنار مرتجعین اسلامی علیه مردم سنگر گرفتند، شما هم با تمام توان خود در مقابل آنها ایستادید. اما این کافی نیست. اگر آنها مسلح و سازمان‌یافته هستند، ما هم باید خود را در مقابل این ارتجاع سازمان دهیم. باید گروههای مسلح خود را برای مقابله با این جانیان سازمان دهیم. این بار اول و آخر نیست اما این قمه‌کشیها، این ایجاد رعب و وحشت، زوزه قبل از مرگ است.
۲ می ۲۰۲۱