۴۲ سال حاکمیت رژیم اسلامی و تحمیل ارتجاعی ترین قوانین برگرفته از شریعت اسلام بر زندگی و تمام شئونات جامعه ، عقب گردی عظیم به مناسبات اجتماعی تحمیل کرده است . بر زمینه این قوانین و مناسبات ارتجاعی انواع سنن و آداب و روایت‌های کهنه و مردود و فراموش شده توانسته اند مجال رشد و خودنمایی پیدا کنند . ازدیاد مساجد وتکایا و جان گرفتن دوباره دراویش و سوفیگری و دهها روایت و باند و دسته از این قبیل تنها در زیر سایه حکومت اسلامی و قوانین مذهبی آن می توانستند دوباره از گور بیرون آورده شوند . به صدها و شاید هزاران نمونه از کارکرد و دوباره فعال شدن این ویروسهای ضد جامعه می توان اشاره کرد ، که مستقیما در تخریب مناسبات اجتماعی ومدنیت جامعه علیه مردم و بخصوص زحمتکشان ، زنان ، کودکان و علیه آزادی عقیده و بیان وپیشرفت و نو آوری های بشر امروز ، هرروزه از مردم قربانی می گیرند و مشغول تخریب مناسبات سالم اجتماعی هستند .
سلفیگری و جریان مرتجع سلفی در کردستان که در سال‌های اخیر وبه یمن حاکمیت جمهوری اسلامی در کردستان پا بمیدان گذاشته است ، یکی ازهمین جریانات کهنه پرست است که می تواند به خطری جدی برای جامعه کردستان تبدیل شود . اینها همان آندازه ای که آفتابی شده اند علنا اعلام کرده آند که علیه کفار و منکرین خدا وپیغمر او ، جهاد می کنند و سر می برند . در سال‌های اخیر تحرکات این باند مرتجع تنها در حد تبلیغ وتهدید نمانده است بلکه هر جا که فرصتی برایشان فراهم شده است به شمشیر گردانی و مانور دسته جمعی و ایجاد رعب و وحشت پرداخته اند .
ماه مه امسال چندشهر کردستان محل نمایش وتهدید ترس آور سلفی ها بود . در روز روشن قصد سر بریدن جوانان و تهدید به کشتن کردند و در دسته های چندین نفره و بسیج نیرو در شهرها مانور دادند و شمشیر وقمه چرخان به مردم و مخالفین دینشان چنگ و دندان نشان دادند . در مورد سابقه وتاریخ شکل گیری این جریان ضد مردم بسادگی می توان تحقیق کرد و از سیر سر در آورذنشان در جامعه کردستان آگاه شد . اما هر سابقه و پیشینه ای که داشته باشند وجودشان برای جامعه کردستان می تواند خطرناک ودر روند مبارزاتی مردم برای مقابله با جمهوری اسلامی می توانند به یک مزاحم جدی تبدیل شوند .
اگرچه آزادیخواهی و عدالت طلبی و میل چپ وکمونیسم در کردستان قوی و دارای سابقه ای نسبتا طولانی است ، اما تجربه تاریخی مقطع سال ۵۷ و کارکرد جریانات اسلامی در کردستان در آن نشان دادند که این جریانات مرتجع مذهبی هر چند کوچک و منزوی باشند اما ظرفیت قساوت و تخریبشان در مقابل جامعه زیاد است . به همین جهت دست کم گرفتن جریان داعشی – سلفی که بتدریج به مزاحمتهایشان افزوده می شود اشتباه بزرگی خواهد بود و این ادعا که آنها “در صد کمی از جامعه را شامل می شوند و وزن ونیرویی نیستند “ ادعایی گمراه کننده است ۰
اگر چه عده ای ممکن است از سر بی اطلاعی و کم تجربگی این تهدید را دست کم بگیرند ، اما نباید فراموش کرد که احزاب و شخصیت های ناسیونالیست وجود اینها را برای سیاست و دورنمای آتی خود نه تنها تهدید به حساب نمی آورند ، بلکه با استفاده از افکار عقب افتاده مذهبی در بخشی از جامعه اتفاقا از اینها برای رسیدن به اهداف خود استفاده می کنند . بی دلیل نیست که در جریان تقابل یکماه گذشته مردم در مقابل سلفیها در شهر های مریوان ، سقز و سنندج ، احزاب ناسیونالیست کرد ، هیچ عکس العملی از خود نشان ندادند ۰ نمونه دیگر را در کردستان عراق می توان مشاهده کرد که عموزاده های همین سلفی ها آنجا در حکومت و شریک با احزاب ناسیونالیست در قدرت با بودجه دولت و پول مردم مشغول ساختن مسجد و برپاکردن مراکز آموزش ارتجاع و قوانین ضد زنان هستند .
علاوه بر نکات فوق روشن است رژیم جمهوری اسلامی در کردستان بخصوص در شرایط تنفر سراسری از آن ، بیشتر از هرزمان دیگر از فوران خشم فرو خفته مردم درکردستان درهراس است . برای مقابله با هر جنب وجوش اجتماعی باندهای جنایتکاری از قبیل سلفی می توانند کمک کننده و یاری رسان رژیم درمقابل اعتراضات اجتماعی درکردستان باشد .
دریکماه گذشته مردم وجوانان در مقابل ایجاد رعب ووحشت سلفیها ایستادند و تا اندازه ای آنان را گوشمالی دادند . بخصوص در شهر مریوان و درمحله دارسیران شکست سلفی های شمشیر بدست حاصل اتحاد وهمبستگی زنان ومردان این محله بود . این همان راهی است که باید همه جا در پیش گرفته شود و آن را باید در تمام محلات گسترش داد . نباید منتظر تعرض بعدی آنها ماند . لازم است از جنب وجوش ، محل تجمع و شناسایی رهبران وفتوادهندگان آنان همواره آگاه بود . باید کاری کرد که این انگل های باند سیاهی جرئت مانور و شمشیر گردانی در شهر وروستاهای کردستان را نداشته باشند . این نیروهای سیاه و بی ربط به مردم متمدن کردستان هیچ جایگاهی در جامعه کردستان بعد از جمهوری اسلامی نباید داشته باشند .
همایون گدازگر
۱۴ خرداد ۱۴۰۰
