سه شنبه ٨ تیر ١٤٠٠ برابر با ٢٩ ژوئن ٢٠٢١ آخرین نیروهای ارتش آلمان، مزار شریف و به این وسیله کل افغانستان را ترک کردند. طبق اخبار تائید شده قرار است تا آخر سپتامبر امسال همه نیروهای نظامی افغانستان را ترک کنند.
در کنار خروج نیروهای نظامی ناتو، نیروهای سیاه طالبان افغانستان با همکاری طالبان پاکستان، منطقه به منطقه در افغانستان در حال تسخیر دوباره کشور می باشند و بدین ترتیب بدنبال مذاکرات و توافق آمریکا و طالبان، فرزندان ناخلف سرمایه غرب، باری دیگر در پی تدارک زندگی بسیار سیاهتری برای کارگران، زنان و جوانان در افغانستان می باشد.
منابع مختلف دست اندرکار معتقدند که رژیم دست نشانده فعلی بورژوازی غرب مدت زیادی دوام نخواهد آورد و پس از خروج کامل نیروهای نظامی بسرعت سقوط خواهد کرد. این سرنگونی اما نه در راستای اهداف زحمتکشان و کارگران افغانی که در راستای سرکوب مردم توسط ارتجاع تروریستهای اسلامی و برقراری بربریت بیشتر در افغانستان است.
بیست سال از دخالت ناتو و تقریبن ٥٠ سال از دخالت دولتهای منطقه در سرنوشت مردم افغانستان میگذرد. زحمتکشان افغانی نه قبل و نه پس از یورش نظامیان چه “خودی” و چه “غیر خودی” نسیمی از عدالت اجتماعی را نچشیدند و همیشه قربانیان بازی کثیف حکومتهای خواهان سود بیشتر شدند.
زحمتکشان افغان اما در این سالهای بسیار سیاه با دستیابی به تجربیات گرانبهائی متوجه شده اند که باید خود در مقابل تروریسم اسلامی و تروریسم دولتی بایستند، نگذارند زندگی آنان بازیچه مزدوران حافظ سرمایه و نیروهای سیاه اسلامی شود و همه آنها را با هر نام و لقبی از زندگی و کاشانه خود دور کنند.
با شکست جمهوری اسلامی، کانون تروریسم در منطقه، اما، نه تنها مردم افغانستان، بلکه زحمتکشان کل منطقه فرصت بزرگی خواهند یافت که نیروهای مزدور و ارتجاع اسلامی را از محیط زندگی و کار خود به عقب برانند، حفاظت نسبی برای کودکان و بخصوص زنان در منطقه بوجود آورند.
انقلاب سوسیالیستی اما، قطعاً ضربه نهائی خواهد بود که دست انگل های سرمایه را، چه با روپوش اسلامی و چه با کراوات بانک جهانی برای همیشه از روی سر مردم منطقه برخواهد داشت.
١٠ تیر ١٤٠٠