تلاش برای لغو کامل مجازات اعدام ابتدا توسط سازمان عفو بین الملل، ائتلاف جهانی علیه مجازات اعدام و سازمانهای غیر دولتی، اولین بار در سال ٢٠٠٧ با ارائه قطعنامه ای به سازمان ملل متحد شروع شد. این قطعنامه برای بار دوم در سال ٢٠٠٨ در مجمع عمومی سازمان ملل متحد بتصویب رسید. در این قطعنامه از جمله تاکید شده است که “مجرم، به اعتبار انسان بودن، دارای حق حیات و بسیاری حقوق دیگر است و قانونگذار و سیستم قانونگذاری، حق سلب این حقوق را از فرد به صرف مجرم بودن و ارتکاب جرم ندارد”. قبلتر در سال ۱۹۸۹، دومین پروتکل الحاقی به میثاق بین المللی حقوق سیاسی اجتماعی درباره لغو مجازات اعدام به تصویب مجمع عمومی این سازمان رسیده بود.
بر اساس گزارش عفو بین الملل در سال ۲۰۲۰ از میان کشورهائی که قانون اعدام را دارند، تنها ۱۸ کشور جهان حکم اعدام را اجرا کردند. این کشورها شامل؛ چین، ایران، مصر، عراق، عربستان سعودی، سومالی، آمریکا، سودان جنوبی، یمن، هند، عمان، بوتسوانا، بنگلادش، قطر، تایوان، سوریه، ویتنام و کره شمالی است. بنا به آمارهای ثبت شده اعدامها در سال ٢٠٢٠، جمهوری اسلامی با اجرای ۲۴۶ حکم اعدام، به تنهایی نیمی از کل موارد اعدام‌های جهان را به خود اختصاص داده است.
در ایران و در برنامه سیاسی، کمونیسم کارگری پیشرو لغو “مجازات” اعدام است. قتل در هر جامعه ای و به هر دلیلی رخ میدهد، ریشه آدمکشی و نفس اینکه فرد میتواند جان کسی را بگیرد، ریشه در مناسبات اجتماعی دارد. اما وقتی دولت تحت عنوان “اجرای عدالت” و “قصاص” با تشریفات و در کمال خونسردی آدم میکشد، قتل عمد جدیدی مرتکب میشود. اعدام “مجازات” نیست، سلب حق زندگی است، مجازات نمیتواند اصلِ اصلاح و بازگشت به جامعه را لحاظ نکرده باشد. اعدام یک جنایتِ عامدانه و آگاهانه دولتی است. کشورهائی که هنوز اعدام می کنند میزان جرم و جنایت در آنها گسترده تر است. در حقیقت اعدام نه “اجرای عدالت” است و نه راهی برای “مصون کردن جامعه”، برعکس، یک ابزار طبقات حاکم برای کنترل و سربزیر نگهداشتن مردم معترض است. بیشترین اعدامها بدلائل سیاسی و فرهنگ ارتجاعی حاکم صورت میگیرد. باید تصریح کرد که دولت و هیچ قدرتی حق کشتن عامدانه و گرفتن حق حیات انسانها، به هر دلیل و بهانه ای را ندارد. اعدام باید تماماَ لغو و ممنوع شود. “عدالت”ای که توسط جلاد اجرا شود، عدالت نیست، قانونیت دادن به جنایت و عادی کردن آدمکشی است.
در روز دهم اکتبر علیه جمهوری اسلامی حکومت صد هزار اعدام، علیه طالبان و دولتهائی که قانوناً آدم می کشند بمیدان بیائیم. مبارزه برای لغو کامل اعدام در جهان، بدون سازمان دادن مبارزه ای همه جانبه علیه رژیم اسلامی صد هزار اعدام ممکن نیست. در ۱۰ اکتبر همراه با کارگران و اردوی مردم آزادیخواه جهان یکصدا و متحد علیه اعدام اعتراض کنیم و بویژه رژیمهای اسلامی در ایران و افغانستان را بعنوان سمبلهای جنایت و توحش محکوم کنیم.
حزب کمونیست کارگری- حکمتیست در اینروز همراه بشریت آزادیخواه و پیشرو، علیه بربریتِ آدمکشی رسمی و قانونی اعتراض می کند. مبارزه برای توقف و ممنوعیت کامل “مجازات” اعدام، لغو کلیه احکام اعدام صادر شده توسط رژیم اسلامی، هدف فوری این مبارزه است. فراخوان ما اینست همه جا علیه اعدام بعنوان قتل عمد دولتی اعتراض کنید!
مرگ بر جمهوری اسلامی!
آزادی، برابری، حکومت کارگری!
زنده باد جمهوری سوسیالیستی!
حزب کمونیست کارگری – حکمتیست
٧ مهر ١٤٠٠ – ٢٩ سپتامبر ٢٠٢١
_____________________________________________
