از سال ٢٠١٧ و به ویژه پس از شیوع پاندمی کرونا، ارزش پول ایران کمتر از نصف شده است. این در حالی است که هزینه اجاره خانه، مواد غذائی و بهداشتی ظرف یکسال گذشته سه برابر گرانتر شده اند. بررسی ها نشان می دهد که یک خانواده چهار نفره برای تامین حداقل معیشت به ١٢ میلیون تومان در ماه نیازمند است و این خط فقر امروز است. کارگران، معلمان، پرستاران و بازنشستگان با وجود اینکه بار اصلی جامعه بروی دوش آنان بوده و هست، حقوق میانگین بخشی از آنها کمتر از نصف حداقل سطح معیشت و خط فقر است. دستگاههای حکومتی خود از دستمزدهای چند برابر زیر خط فقر کارگران صحبت میکنند. در سایه نکبت جمهوری اسلامی و پس از شیوع پاندمی کرونا می توان از تشدید سیستماتیک فقر در جامعه توسط حکومت اسلامی صحبت کرد. ثروتمندان، صاحبان صنایع و حکومت گران ثروتمندتر و ثروتمندتر می شوند و در مقابل کارگران، کادر بهداشت و خدماتی و کادر آموزشی هر روزه فقیرتر و از ثروت عمومی بی بهره تر می شوند. سخن از حداقل بیست میلیون حاشیه نشین و بی خانمان، چهار و نیم میلیون کودک کار و خیابانی و میلیونها کارگرانی است که از هرگونه حقوق و مزایای اجتماعی و دولتی بی بهره اند. حداقل بیست میلیون از کارگران ایران بعنوان “کارگران زیر پله ای” معروف اند که از هیچگونه حمایت و پشتوانه اجتماعی دریافت نمیکنند. تاخیر شش ماه در پرداخت حقوق در سایه نظام سرمایه اسلامی در ایران امری است “عادی”. بی ارتباط هم نیست که سراسر کشور را اعتصابات و اعتراضات کارگری در برگرفته است. در این راستا بیش از سه هفته است که اعتصاب عمومی میان معلمان تمامی مقاطع تحصیلی در ایران آغاز شده است. از شمالی ترین تا جنوبی ترین و از غربی ترین تا شرقی ترین نقطه ایران معلمان در اعتصاب و اعتراض بسر میبرند. روشن است در جمهوری اسلامی، شغل معلمی یکی از کم درآمدترین و سخت ترین مشاغل در کشور است. معلمان، بازنشستگان در کنار کارگران و عمده کادر درمانی کشور برای تامین هزینه های حداقل زندگی نیازمند شغل دوم و حتی سوم اند.
اعتصابات سراسری اینبار معلمان زمانی آغاز شد که دولت سرکوب رئیسی و مجلس اسلامی به درخواستهای مکرر آنان مبنی بر رتبهبندی و امنیت شغلی، همسانسازی حقوق بازنشستگان، آزادی معلمان زندانی، آموزش رایگان و با کیفیت علمی برای همه دانش آموزان، پاسخی نداد. معلمان همچنین بر علیه فقر و تبعیض اعمال شده بر اکثریت عظیم جامعه ایران معترضند. معلمان خواهان لغو قوانین آپارتاید جنسی در مراکز آموزشی اند و با مذهبی کردن مراکز آموزشی و حضور صنعتگران مذهبی، آخوندها، در مدارس مخالفند. با آغاز اعتصاب سراسری معلمان، والدین و دانش آموزان نیز همبستگی خود را از اعتصابات و اعتراضات معلمان کشور حمایت اعلام کرده اند.
حکومت اسلامی مثل همیشه، به جای پاسخ خواسته های مشروع کادر آموزشی، به اعتراضات آنان حمله کرده و برخی از معلمان معترض را دستگیر کرده است. رژیم اسلامی به معلمان هشدار داده است که در صورت ادامه اعتصاب از کار اخراج و حتی بازداشت خواهند شد. دولت ادعا می کند که تحت تحریم اقتصادی است و کسری بودجه دارد و امکان پرداخت بیشتر حقوق و مزایا از جمله به معلمان را ندارد، اما همین حکومت ٤٠ درصد هزینه نیروهای سرکوب و تبلیغات رسانه ای، اضافه کرده است. همین حکومت به حمایتهای مالی به نیروهای تروریستی مثل حماس، حشدالشعبی و حزب الله لبنان افزوده است. تنها صدها میلیارد دلار برای دستیابی به سلاح هستهای طی سالهای گذشته خرج کرده است که هیچ شهروندی در ایران واقعاً نیازی به آن نداشته و ندارد. اما همین حکومت از اینکه صدها هزار دانش آموز سالانه بخاطر فقر خانواده های خود مجبورند کلاسهای درس را برای همیشه ترک کنند، بی تفاوت است. در رژیمی که سالانه ١٥٠ میلیارد دلار در آن “گم” می شود، مدارس جهالت و شیادی بنام “حوزه علمیه” حمایت سرشار می شوند، روشن است برای معلمان، کارگران و پرستاران جامعه “پول نیست”! خارج از این، روشن است که حکومت اسلامی با هر چیزی که به آموزش، پیشرفت و سعادت بشری مربوط است و انسانها را از جهالت دینی آزاد می کند، دشمنی عمیق دارد. این نظام نیازی به آموزش علمی نسل آینده ندارد. اینها تکنیک، صنعت و علم را آنقدر می خواهند که به وسیله آن مردم را کنترل، آزادیخواهان را سرکوب و حکومت کذائی شان را حفظ کنند.
مردم آزادیخواه!
معلمان، کارگران، مستمری بگیران، بازنشستگان، به همبستگی و حمایت شما نیاز دارند. آنان را در دسترسی به حقوق حقه شان یاری رسانید. همراه و هم سنگر معترضین جامعه ایران باشیم و امروز بویژه از مطالبات بر حق معلمان معترض در ایران حمایت کنیم. جمهوری اسلامی در سراشیبی سقوط قرار دارد. با همبستگی سراسری کار این نظام را به آخر برسانیم و نه تنها ایران را بلکه کل منطقه را از شر این جانیان اسلامی نجات دهیم.
زنده باد مبارزات کارگری و توده ای علیه حاکمیت اسلامی سرمایه.
٢٤ دسامبر ٢٠٢١ برابر با ٣ دی ١٤٠٠