امروز دولتهای اتریش و جمهوری اسلامی با میانجیگری وزارت خارجه عمان، اسدالله اسدی تروریست زندانی در بلژیک و اولیویه وندکاستیل شهروند بلژیکی زندانی در ایران را معاوضه کردند.
اسدالله اسدی دبیر سوم سفارت رژیم در بلژیک و سازمانده شبکه های ترور در اروپا بود. کنسولگری ها و سفارتخانه های رژیم در پوشش دیپلمات و با مصونیت دیپلماتیک فعالیتهای تروریستی علیه مخالفین سیاسی و نیروهای اپوزیسیون سازمان میدهند. گرونگانگیری اتباع اروپائی در ایران راه قدیمی رژیم برای نجات تروریستهایی است که طی عملیاتهای تروریستی در اروپا بدام پلیس می افتند. اسدالله اسدی اولین مورد نبود و آخری نیز نخواهد بود. وی در تهران مورد استقبال وزارت خارجه رژیم قرار گرفت.
نیروهای دست راستی و لابیست که به مردم ایران وعده میدهند که “دمکراسی” و “حقوق بشر” را با حمایت این دولتها برای مردم به ارمغان می آورند، اگر ریگی به کفش ندارند باید از این واقعه آنهم در متن یک مبارزه انقلابی مردم علیه حکومت اسلامی درس بگیرند. کسانی که انتظار دارند دولتهای غربی “در کنار مردم ایران” اقدامات قاطع علیه جمهوری اسلامی صورت دهند، تنها توهمات خود را برملا میکنند. نیروها و احزاب راست در اپوزیسیون، که خود سلف نیروهای فاشیست و دست راستی طرفدار بازار در همین کشورها هستند، برای نزدیک شدن به قدرت بجز جلب حمایت دولتها و لابیسم و سیاستهای کودتائی راه دیگری نمیشناسند.
این واقعه درعین حال بار دیگر جهت و ترجیح سیاست خارجی دول اروپائی و آمریکا را در قبال جمهوری اسلامی و خیزش انقلابی در ایران زیر نور قرار میدهد. امری که یک عامل شکست کلیه جد و جهدهای نمایشی اپوزیسیون راست در دوره اخیر است.
نکته بعدی باز شدن سر کلاف معامله و بند و بست با جمهوری اسلامی است. از معاوضه تروریست ها تا آزاد کردن پولهای بلوکه شده، از پیام و پسغام در مورد برجام تا توافقات منطقه ای، همه از یک نگرانی مشترک با جمهوری اسلامی در قبال تحولات ایران خبر میدهد.
وقتی دول غربی در فاز معامله با حکومت ایران هستند، استراتژی اپوزیسیون بورژوایی و دست راستی فلج و تا اطلاع ثانوی در هاله ای از ابهام فرو میرود. وقتی اپوزیسیون راست امیدش را به حمایت دول غربی برای رسیدن به معبود دولت آتی ایران از دست میدهد، ترجیح میدهد جمهوری اسلامی بماند، یا راهی برای بند و بست با جناح هائی از رژیم پیدا کند. دولتهای غربی برخلاف اظهارات بی آزار دفاع از “حقوق بشر” در ایران، دل خوشی از برآمد انقلابی و بمیدان آمدن توده های محروم و سرکوب شده ندارند. دولتهای اسلامی و مرتجع منطقه دل خوشی از خیزش انقلابی زنانه و ضد اسلامی ندارند. تا اطلاع ثانوی هنوز طالبان و جمهوری اسلامی و تروریسم اسلامی، در جنگ و رقابتهای منطقه ای و ایجاد یک تعادل سیاسی موقت کاربرد دارند.
و بالاخره “اولیویه وندکاستیل”، شهروند و امدادگر بلژیکی بیگناه بود و باید آزاد می شد. او مانند بسیاری دیگر قربانی گروگانگیری رژیم اسلامی بود. اسدالله اسدی اما تروریست حرفه ای در پوشش یک مقام درجه اول سفارت بود و در حال ارتکاب جنایتی بزرگ دستگیر شد. این دو کیس یکی نیستند.
روشن است مردم آزادیخواه ایران دست رد به هیچ حمایت سیاسی و بی قید و شرط از جنبش انقلابی از هر سوئی نمیزنند. برای جنبش انقلابی بهتر است حامیان جمهوری اسلامی کمتر و فشارها روی رژیم بیشتر باشد. برای جنبش انقلابی بهتر است موج همبستگی جهانی با خواستها و مبارزات مردم قویتر باشد. در عین حال بیش از پیش درمی یابند که این دولتها “ناجی” کسی نیستند، بیش از پیش روشن میشود که داعیه “حقوق بشر” چقدر ابزاری و غیرجدی و پوک است. بیش از پیش درک میکنند که آنها تنها باید روی دوش نیروی انقلابی خود جنگ ناتمام با جمهوری اسلامی را تمام کنند.
٢٦ مه ٢٠٢٣