بنا به گزارش دریافتی، از ماه ها قبل اجتماع و اعتراض کارگران شرکت داروگر در شهرهای مختلف در اعتراض به رکود تولید و عدم پرداخت حقوق و بیمه کارگران شروع شده بود. در ادامه در روز دهم خرداد امسال به دنبال اقدام چند هفته گذشته کارفرمای کارخانه داروگر تهران در تعطیلی کارخانه و اخراج ۴۲ نفر از کارگران معترض این مجموعه، تجمعی اعتراضی توسط این کارگران با پهن کردن موکت مقابل درب کارخانه در غرب تهران برگزار شد. در این تجمع اعضای تشکل ضد کارگری شوراهای اسلامی کار نیز حضور داشتند که تلاش در باز نشان دادن کارخانه و بازگشایی نمایشی داروگر را داشتند که منابع کارگری این اقدام را نمایشی معرفی کرده و هنوز معتقدند درب کارخانه بسته و فقط برای آن یک روز به شکل نمایشی با حضور مسئول روابط عمومی شرکت و وعده‌های دروغینش باز شد و خطوط تولید این کارخانه همچنان تعطیل است.
داروگر به عنوان یکی از قدیمی‌ترین واحدهای تولیدی ایران اکنون از ماه بهمن ۱۴۰۱ تا خرداد ۱۴۰۲ حقوق و بیمه کارگران خود را رد نکرده و حتی پرسنل نگهبانی کارخانه نیز که همچنان بر سر کار حاضر می‌شوند، حقوق دریافت نمی‌کنند. از اردیبهشت‌ماه امسال زمزمه‌های بسته شدن کارخانه بدلیل بدهی مدیرعامل و مالک کارخانه به اداره مالیات و دارایی شنیده می‌شد اما در ادامه کارگران این شرکت در تلاشی نافرجام شاهد این بودند که شرکت در تنها اقدام موثر خود ۲۴ میلیارد تومان از مالیات پرداخت شده خود را با هماهنگی وزارت اقتصاد موقتا پس گرفت تا حقوق و بیمه کارگران را پرداخت کند. اما هم کارگران و هم اعضای تشکل‌های حکومتی و رسمی موجود اذعان می‌کنند که از این مبلغ حتی یک ریال هم به کارگران داده نشده و کارفرما و مالک کارخانه تنها به اسم کارگران درحال دریافت تسهیلات و ساختن برج و ویلا در شمال غرب و شمال شرق تهران است.
مجموعه هولدینگ داروگر که علاوه بر خود شرکت داروگر شامل چندین کارخانه دیگر مثل کلوچه زنجان، روغن جهان، تولی پرس و خود ۲۰ مجموعه کارخانه داروگر در سراسر کشور است، همگی در دهه ۱۳۸۰ به فرد سرمایه‌دار دارای نفوذی به نام بیژن اسماعیلی واگذار شد و از زمان واگذاری این شرکت‌ها وضعیت همه آن‌ها مشابه داروگر است. مدیران دولتی در زمان واگذاری داروگر و دیگر شرکت‌ها با قیمت بسیار ارزان به بخش خصوصی ادعا می‌کردند که مالکان خصوصی ماشین آلات جدید و سرمایه به این شرکت منتقل می‌کنند اما کارگران میگویند از زمان ورود مالک بخش خصوصی هیچ سرمایه و ماشین آلات جدید یا نورآوری به شرکت وارد نشده است.
کارگران علاوه بر اعتراض به بازگشایی نمایشی و بسته شدن دوباره وعدم پرداخت حقوق خود، به خصوصی‌سازی شرکت نیز اعتراض کردند و در بیان خود از طریق نمایندگان عملی خویش، خواستار اداره و کنترل کارگری مجموعه شدند. کارگران میگویند “ما خودمان میتوانیم کارخانه ها را اداره کنیم”. این تجمع با حضور ماموران یگان ویژه پلیس رژیم جمهوری اسلامی پایان یافت اما اعتراض کارگران داروگر و دیگر مجموعه‌ها در سایر شهرستان‌ها کمابیش ادامه دارد.
حزب کمونیست کارگری – حکمتیست از اعتراض برحق کارگران داروگر حمایت می کند. این سخن کارگران که “ما خودمان میتوانیم کارخانه ها را اداره کنیم”، بسیار واقعی است. شرایط داروگر در بسیاری از صنایع و کارخانجات متوسط و کوچک وجود دارد. مبارزه کارگری برای احقاق حقوق پایمال شده توسط سرمایه دارانی که دست در دست دولت دارند، به این سمت خواهد رفت. از اعتراض کارگران داروگر حمایت کنیم.
مرگ بر جمهوری اسلامی!
آزادی، برابری، حکومت کارگری!
حزب کمونیست کارگری ایران- حکمتیست
٢٦ خرداد ١٤٠٢- ١٦ ژوئن ٢٠٢٣
____________________________
