هرچه شنیدن نام سپیده قلیان در دل هر انسان شریف و آزادیخواهی محبت و سمپاتی ایجاد میکند، نام آمنه سادات ذبیح پور، این بازجو- خبرنگار، انزجار و آنتی پاتی در وجود انسان تولید میکند. #سپیده_قلیان، #سپیده_رشنو، نمادی از دهها میلیون سپیده اند که بخشی از آنها در برآمد انقلابی شهریور ١٤٠١، شجاعانه و مبتکرانه در صف اول علیه فقر و فساد و جمهوری اعدامی قد برافراشتند و حجاب اسلامی این سمبل بردگی زن را به آتش کشیدند. آمنه سادات اما جزو سرکوبگران، شکنجه گران، پرونده سازان و قاتلین هزاران عزیز ما است.
زندانها، دادگاه ها و دستگاه سرکوب، اساس دولت و مرکز ثقل قدرت حاکمیت بورژوائی را تشکیل میدهند. در هر انقلابی نیز این ارکان مستقیماً بمصاف طلبیده میشوند. در زندان نیز مانند کارخانه و خیابان، جنگ جاری است. اینجا اما جنگ نابرابرتر است. زندانی تنها تن رنجور و جانش را دارد و زندان بان یک ماشین قوی سرکوب که خون در هر گوشه آن دَلمه زده است. سپیده حاضر نشد با حجاب به دادگاه برود؛ او در این لحظه در چنگ حکومت و در جنگی نابرابر، نماینده جنبش انقلابی زنان شورشی علیه حجاب و آپارتاید جنسی است. او با این اقدام میگوید تسلیم راه نیست، از اوباش گشت ارشاد نباید ترسید، آنها هستند که از عزم و شجاعت انقلابی ما قالب تهی کرده اند، مقاومت و ادامه مبارزه تا پیروزی تنها راه است. سپیده با اقدام انقلابی اش مرکزِ ثقلِ قدرت را به سخره گرفت.
پارسال همین روزهای آخر تیرماه بود که #سپیده_رشنو را بعد از مشاجره درون اتوبوس بازداشت کردند. بازداشت سپیده رشنو یک لحظه از مقاومت و مبارزه ای حاد علیه حجاب اسلامی در تابستان گذشته بود. یکی از افراد حکومت که ظاهراً کمی عقل در سر داشت، بعد از شکنجه سپیده رشنو و نشان دادنش در تلویزیون، گفت: “ایران بیست میلیون سپیده دارد، برای این باید فکری کرد”. چیزی نگذشت که قتل مهسا (ژینا) امینی، به بشکه باروت انزجار جامعه جرقه زد و چهره ایران را دگرگون کرد. یک مشخصه قوی برآمد انقلابی و توده ای، قامت بلند زنان شورشی است که علیه حجاب اسلامی و آپارتاید جنسی و دستورات نخ نمای صنعت دین اسلام بپاخاسته اند. حجاب برگیران و حجاب سوزان روزنه ای است که از دریچه آن میتوان مناظر بزرگ یک موج آنتی اسلامیستی و ضد مذهبی و تغییراتی زیر و رو کننده در مقیاس وسیع را به تماشا نشست. ایران ١٤٠١ جهانی را به وجد آورد و خود نیز به ارتفاع بالاتری رفت.
این روزها سپیده های آزادی و برابری در زندان و مدرسه و دانشگاه و کارخانه و خیابان مقاومت میکنند و زبونی دشمن را به وی یادآور میشوند. در دوره انقلابی مقاطع مختلف و متضاد و تناسب قواهای موقت و مختلف محتمل و ممکن اند. روزی رژیم در حال اضمحلال است و روزی تعرض و جنایت میکند، روزی اعتصاب و اعتراض گسترده است و روزی علیه حملات حکومت سنگربندی میشود. روزی سنگرهایی فتح میشود و روزی علیه بازپسگیری دستاوردها مقاومت صورت میگیرد. سپیده ها پرچم مقاومت و قبول نکردن و نه گفتن در شرایطی اند که حکومت اعدامی تعرض میکند و جنایت سازمان میدهد. این شهامت انقلابی، که انعکاسی از اراده و خودآگاهی یک جامعه آبستن انقلاب است، قابل تقدیر است. بویژه وقتی عده ای آیه یاس میخوانند و وظیفه خود را “اعلام شکست” قرار داده اند تا بتوانند عنصر استیصال را در مقابل عنصر امید بر جامعه حاکم کنند.
درود بر سپیده های آزادی و برابری و زنان شورشی که برای جامعه ای آزاد و مرفه و خوشبخت مبارزه می کنند. درود بر زنان و مردانی که ایستاده اند و بر پیمان با جانباختگان پای میفشارند.
٢٨ تیرماه ١٤٠٢
#نه_روسری_نه_توسری_آزادی_برابری
#حجاب_بی_حجاب
#سپیده_رشنو
#گشت_ارشاد
#حکومت_اعدامی_نمیخوایم