سخت گیری و سرکوب‌و فشار بر زنان برای رعایت حجاب اسلامی از طرف جمهوری اسلامی حد و‌مرزی نمی شناسد.جنگی تمام عیار را ماههاست جمهوری اسلامی با همه ابزار ممکن برای درهم شکستن مقاومت و‌مبارزه زنان، برای تحمیل و رعایت دوباره حجاب آغاز کردند. می گویند اینجا کشور اسلامی است و حجاب قانونی است وباید رعایت شود. اما انچه مشاهده می شود، زنان مقاومت می کنند و گوششان بدهکار نیست. آنطور که می خواهند لباس می پوشند و بدون حجاب در خیابان‌ها ودرمراکز خرید ظاهر می شوند. زندانیان سیاسی زن درپشت ملیه های زندان سکوت نمی کنند با شجاعت اعتراض می کنند وتسلیم زورگویی جمهوری اسلامی نمی شوند.
در این مدت رژیم ضد زن و سرکوبگرکم نکردند که صدای زنان را خفه کنند. بی حرمتی و زیر پا گذاشتن شان انسانی زنان،تا دستگیری و زندان و اجرای حکم شلاق توسط جلادان اسلامی به دلیل بی حجابی تا جریمه و ضبط ماشین و تبلیغات ضد زن و مشمئز کننده علیه زنان و تحریک مردان علیه زنان در بیلبوردهای تبلیغاتی در رابطه با حسن ورعایت حجاب وفضای اختناق سیاسی که بر زندگی زنان حاکم کرده اند (مراجعه به مقاله هلاله طاهری در همین شماره )همه این اقدامات برای سرکوب و کنترل زنان و رعایت حجاب صورت می گیرد با این وصف موفق نشده اند که اهداف ارتجاعی وضد انسانی خود رابه زنان مطابق میل سران مرتجع رژیم تحمیل کنند.
امروز دست نوشته رویا حشمتی در مدیای اجتماعی در رابطه با احضار به دادگاه برای اجرای حکم شلاق به دلیل بی حجابی را خواندم و بشدت تحت تاثیر قرار گرفتم (در پایان این دست نوشته را منتشر خواهم کرد). این نمونه ای از تیپ رشنوها است که به هزاران هستند وتکثیر می شوند که چگونه در مقابل یک مشت آدم متحجر،ضد زن و‌درنده خوی اسلامی در حین اعمال شکنجه های اسلامی و قرون وسطایی بر بدن او حاضر نشداز عقایدش کوتاه بیاید و آنها را به چالش کشید.
در خیزش انقلابی ۱۴۰۱ جمهوری اسلامی از زنان ضربه تاریخی بزرگی خورد.تعرضی وسیعی را علیه مقدسات اسلام و جمهوری اسلامی آغاز کردند که دنیا را شگفت زده کرد.حجاب اسلامی سمبل حاکمیت آپارتاید جنسی را در خیابان‌ها به آتش کشیدند و در مدارس و دانشگاه‌ها زیر لگد گرفتند.علیه دین و خرافات به میدان آمدند و‌جمهوری اسلامی را بی آبروکردند.صورت مسئله این است که مردم و جنبشهای مختلف اجتماعی برای پایان دادن به عمر جمهوری اسلامی به میدان آمدند و رژیمی که برای ادامه بقا با تمام توان به جنگ مردم آمده و خون میریزد و جنایت می کند.
سوال این است که آیا جمهوری اسلامی موفق می شود جامعه را میخکوب کند،زنان را به تسلیم بکشاند وبه حیات خود ادامه دهد.به عبارت دیگرآیا مردم دست از مبارزه برای سرنگونی خواهند کشید.آنچه امروزتغیر کرده، جمهوری اسلامی با سرکوب موفق شد اعتراضات خیابانی وتوده ای همچون ماههای اول خیزش ۱۴۰۱ رافروکش دهد اما جامعه و جنبشهای اجتماعی مختلف در اشکال مختلف، اعتراض زنان ،عدم رعایت حجاب وگسترش بی حجابی ،گسترش اعتراضات کارگری،اعتراض مستمر بازنشستگان، پرستاران بر سر معیشت حتی نسبت به شرایط قبل ازخیزش انقلابی گسترش پیدا کرده است و علارغم گسترش اختناق وسرکوب فضای اعتراضی ونفرت عمومی مردم بیشتر شده است.مردم و جنبش های اجتماعی در جستجوی راههایی برای عبور از این شرایط وپیشروی جنبش انقلابی هستند.همه آن فاکتورهایی که جامعه را به این مصاف کشید نه تنها کاهش پیدا نکرده اند،تشدید هم شده اند.فقر،فلاکت،اختناق وعدم باوربه اینکه در جامعه تحت حاکمیت جمهوری اسلامی چشم اندازی برای بهبودی در زندگی مردم نیست اعتقاد عمیق جامعه شده است. جمهوری اسلامی موفق نخواهد شد جامعه رابه عقب برگرداند،اما پیشروی جنبش انقلابی ومقابله نهایی با جمهوری اسلامی بدون تردید در گرو گسترش جنبش آزادی زن،گسترش اعتراضات کارگری وسراسری شدن وتعمیق مبارزه آنان،گسترش جنبش دانشجویی وفرهنگیان است.جامعه با تاثیر ازسازمانها واحزاب کمونیست وآازدیخواه راه خود را برای گسترش جنبش انقلابی وسرنگونی طلبانه باز خواهد کرد.
