زن، زندگی،آزادی؛ شعار مردم است و علیه ماشین سرکوب و بسیج اسلامی محسن حسینی

محسن حسینی

روز یکشنبه ۲۵ آبان، معاون هماهنگ‌کننده‌ی بسیج و ستون اجرایی ماشین سرکوب جمهوری اسلامی، «حسین معروفی»، در سخنرانی‌ پر از تحریف مدعی شد: «شعار زن، زندگی، آزادی را از ما دزدیدند!»

این ادعا نه‌تنها واقعیت تاریخی و سیاسی را تحریف می‌کند، بلکه تلاشی آشکار برای مصادره معنای شعاری است که ماهیتاً ضد مردسالاری، ضد سرکوب و ضد قدرت نظامی– امنیتی و ضد جمهوری سلامی است. معروفی در سخنان خود ادعا می‌کند که «مفسران واقعی» این شعار، «شهدای دانش‌آموز» و «شهدای زن و دختر انقلاب» هستند؛ کسانی که به‌زعم او «به زن معنا بخشیده‌اند»، «زندگی را مفهوم داده‌اند» و «آزادی را تفسیر کرده‌اند».

این سخنان نه تحلیل است و نه تفسیر؛ بلکه کوششی برای بازنویسی شعاری است که از دل مقاومت علیه رژیم اسلامی برخاسته است. حافظه‌ی جمعی مردم قابل مصادره نیست و تجربه‌ی تاریخی نشان می‌دهد بسیج نه تنها نقش نظارتی نداشته، بلکه از آغاز تاکنون بازوی اجرایی سرکوب بوده است.

بسیج، از لحظه‌ی تأسیس،ابزار سازمان‌یافته‌ی حکومت اسلامی برای کنترل جامعه، سرکوب اعتراضات و تحمیل نظم سرکوبگرانه بوده است. از دهه‌ی ۶۰ تا امروز، در تمامی اعتصابات کارگری، اعتراضات زنان، تظاهرات خیابانی و خیزش‌های مردمی، بسیج نخستین نیروی ضربت بوده است.

اسید بر صورت زنان ریختند و آن را «غیرت» نامیدند؛ سنگسار کردند و گفتند «حکم الهی» است؛ شلاق زدند و توجیه کردند که «حجاب قانون است».

دانشجویان را ربودند و این عمل را «امنیت ملی» نامیدند؛ کارگران را زندانی وشکنجه کردند و بر آنان برچسب «اخلال» زدند. و در تمام این جنایت‌ها، بسیج نه ناظر بود و نه در حاشیه؛ بلکه بازوی اجرایی ماشین سرکوب نظام اسلامی بود.

وقتی معروفی جنایتکار با کارنامه‌ای آکنده از سرکوب خیابانی از آزادی زنان سخن می‌گوید، این تناقض نه یک اشتباه ساده بلکه بخشی از پروژه‌ی سیاسی حاکمیت برای تهی کردن شعارهای مردم از معنا و بازنویسی آن‌ها در قالبی است که به بقای ساختار قدرت موجود خدمت کند.

در مقابل، «زن، زندگی، آزادی» – مانند هر شعاراعتراضی دیگر – محصول مقاومت زنانی است که زیر باتوم و گلوله ایستادند؛ مبارزات کارگران و زحمتکشانی که سال‌ها در برابر دستگاه امنیتی–نظامی مقاومت کردند؛ و نسل جوانی که دریافته است اصلاح این رژیم ممکن نیست و تنها راه، ایستادگی جمعی در برابر سرکوب سازمان‌یافته است.

این شعار متعلق به مردم است، نه به مقاماتی که دستور تیر داده‌اند و نه به نیروهایی که چهار دهه زنان را تحقیر کرده‌اند. «زن، زندگی، آزادی» اعلام یک حقیقت سیاسی است: آزادی در دل مبارزه‌ی جمعی زاده می‌شود، نه در دستگاه‌های تبلیغاتی رژیم‌های سرکوبگر. هر قدرتی که بقایش به سرکوب مردم گره خورده باشد، نمی‌تواند سخنگوی آزادی باشد.

نوامبر 2025