سخنرانی اختتامیه فاتح شیخ
در کنگره چهار حزب کمونیست کارگری – حکمتیست (٢٦ نوامبر ٢٠١٠)
این متن توسط رفیق سالار کرداری پیاده و توسط سخنران ادیت شده است
قبل از هر چیز اجازه می خواهم از طرف کنگره به همه شما نمایندگان کنگره و مهمانان کنگره خسته نباشید بگویم. از هیئت رئیسه، از رفقای مسئول تدارک کنگره، مسئولین امنیت، انتظامات و تامین نیازمندیهای کنگره که بدون زحمتهایشان کنگره نمی توانست آنطور برگزار بشود که شد، از طرف کنگره تشکر می کنم. همچنین به ویژه از رفقای هیئت نمایندگی حزب کمونیست کارگری عراق، حزب کمونیست کارگری کردستان، از رفیق کریستوفر از حزب سوسیالیست عدالتخواه سوئد و رفیق روبرت از ایتالیا که پیام همبستگی انترناسیونالیستی سازمان کمونیستی “آلترناتیو کارگری” ایتالیا را به کنگره دادند تشکر می کنم.
رفقای عزیز! نقش این کنگره ربط مستقیم دارد به نقش متمایز و ممتازی که حزب کمونیست کارگری حکمتیست در دوره گذشته داشته است؛ در واقع ادامه آن نقش است و در عین حال به نظر من ربط زنده ای دارد به چشم انداز مثبت و امید بخشی که در دوره آتی پیش روی این حزب است. به این معنا این کنگره لولای اتصال دو دوره است، دو دوره واقعا از هم متمایز. در دوره گذشته جریانات ارتجاعی میداندار جامعه ای شدند که ما در آن فعالیت می کردیم؛ جنبش ارتجاعی سبز تقریبا همه اپوزیسیون را با خودش برد، بخش زیادی از مردم را به خودش متوهم کرد. در این دوره شما شاهد بودید حزبی که ایستاد از منافع طبقه کارگر و صف مستقل آن دفاع کرد و پرچم انقلاب کارگری را برافراشته نگاه داشت این حزب بود. در ادبیات سیاسی ما گفته میشود که حزب ما در این دوره در میان اپوزیسیون تنها ماند، این درست است ولی یک بخش واقعیت است، حزب ما در اپوزیسیون تنها ماند اما در جامعه تنها نماند، بین کمونیستها تنها نماند، بین جریانات رادیکالی که در مقابل این موج توهم و ارتجاع ایستادند تنها نماند. بعلاوه موجی بود آمد و رفت . ما از روز اول گفتیم این اولین بار نیست که چنین تلاطماتی در جامعه ایران اتفاق افتاده، آخرین بار هم نخواهد بود.
دوره ای که خاتمی آمد و همه اپوزیسیون پرو رژیم را با خود برد، ما در هر پانلی شرکت می کردیم زیر فشار بودیم که: “چرا اجازه نمیدهید آقای خاتمی کارش را بکند”! تا مدتی سرنگونی طلبی کنار رفت و زیر فشار بود. آن موقع هم ما تنها جریانی بودیم که پرچم طبقه کارگر را برافراشته نگه داشتیم. آخر سر آن دوره تمام شد. ما مستقیما دو خرداد را شکست ندادیم ولی جزء جریانی بودیم که در مقابل آن توهم، آن ارتجاع، آن تلاش برای نجات رژیم ایستادیم. بعد از آن، دوره دیگری آمد، دوره احمدی نژاد، و دوباره جریان سرنگونی طلب براه افتاد. کسانی مثل رضا پهلوی که برای “آقای سید محمد خاتمی” در دوره قبل “آرزوی موفقیت” کرده بودند، ازنو سرنگونی طلب شدند. ولی به چه معنی؟ به این معنی که می خواستند آمریکا بیاید برایشان “رژیم چنج” کند. اما آمریکا دچار افول شد و انتظاری که اپوزیسیون راست با ایجاد توهم به امریکا در صفوف مردم سرنگونی طلب اشاعه داده بود، آن جنبش را به شکست کشاند و ما به درست آن نقطه را تشخیص دادیم . تشخیص دادیم که جنبش سرنگونی طلبی “همه با هم” به دلایلی که مشروحا تحلیل کردیم شکست خورده است.
اما تلاطمات در جامعه ایران در حال آمد و رفت است. جامعه هیچوقت از تحول باز نمی ماند. بورژوازی هم تلاش می کند حاکمیت و سلطه خودش را ادامه بدهد. در این دوره بحران جهانی، جریان انتخابات و تحولات بعد از آن، ایران را به تلاطمی انداخت که در تمام دنیا وسیعا منعکس شد؛ عدهای گفتند انقلاب مخملی است. عده ای گفتند انقلاب سبز است. نور سبز به مجسمه داوود در شهر فلورانس انداختند. همه دنیا سبز شد. ما در مقابل موج سبز ایستادیم و الان آن دوره تمام شده است. از اول گفتیم که در این ماجرا چیزی وجود ندارد که ربطی به آرمانهای آزادیخواهانه مردمی داشته باشد که به خیابانها ریختهاند. امروز بخصوص روشنتر شده که هیچ ربطی نداشته است. موج برگشت خیلی پیش از این که ما کنگره را تدارک ببینیم شروع شده است. این بدان معنی است که گوش شنوا برای حرفهای این حزب بیشتر شده، محیط برای اینکه سیاستهای کمونیستی حزب ما در محافل کارگری، در صفوف پیشروان سوسیالیست طبقه کارگر نفوذ پیدا کند آماده تر و مساعدتر شده است. شرایط فعالیت ما روزی نامساعد می شود و روز دیگری مساعد می شود. در شرایطی که یک حزب کمونیستی کارگری حضور دارد، به هر درجه ای نفوذ دارد و گوش شنوا برایش هست این شانس را دارد که در مواقع دشوار حرف خودش را بزند و پرچم خودش را نگه دارد، سفت بایستد و پافشاری کند، جلوی موج بایستد و درنغلتد و باعث شود که یک عده ببینند آن پرچم هست، آن انتخاب هست، این هم راهی است و وقتی توهم ها فرو نشست، ببیند این حزب هست و قابل امید بستن است و قابل اتکا است .
به نظر من کنگره ما لولای این دو دوره است. دوره آتی دورهُ مساعدتری برای ماست. من قطعا اینطور فکر می کنم که طبقه کارگر در ایران و همچنین طبقه کارگر دنیا در دوره آتی با نبردهای دشواری روبرو خواهد شد. اصلا آسان نیست. چه کسی گفته آسان است؟ چه کسی گفته موانع کم است؟ کسی نمیتواند این را بگوید. آنچه مهم است اینست که امید به پیشروی هست، دنیا تیره نیست، مبارزه طبقاتی که مارکس و انگلس ١٦٠ سال قبل گفتتند گاه پنهان و گاه آشکار است، امروز خیلی آشکار است. دفاعی است؟ اقتصادی است؟ اینها همه درست، ولی مبارزه طبقاتی وسیعی در سطح دنیا و ایران جریان دارد. طبقه کارگر از معیشتش دفاع می کند، در مقابل بیکاری، بحران، استبداد و اختناق می ایستد .اگر پراکنده است وظیفه می گذارد جلوی ما. اگر افق سوسیالیستی و انقلاب کارگری اش ضعیف است، وظیفه می گذارد جلوی ما.
به مباحث این کنگره توجه کنید! از افتتاحیه پرشور و پر محتوای رفیق کورش مدرسی تا مباحثی که در دستور کنگره قرار گرفت، و مباحثی که قبل از کنگره در ٨ نشریه کنگره منتشر شد و به اطلاع شما و همه کسانی که دسترسی داشته اند رسیده، همه جزء سوزان ترین، مبرم ترین و ضروری ترین مسائل گریبانگیر طبقه کارگر برای پیشروی دوره آتی است. و این کنگره شاهد بودیم که از میان مباحثی که به دستور رفت آنچه را که ضروری تر تشخیص داد، با اکثریت آراء و بعضا به اتفاق آراء تصویب کرد. و مجموعه راه حلهایی را پیش پای حزب و رهبری حزب برای دوره آتی گذاشت. کنگره این نقش را دارد. کنگره نمی تواند نقشی متمایز از نقش حزب داشته باشد .کنگره محصول حزب است و در عین حال شبیه یک نمایشگاه است. دوره گذشته را به طور فشرده در یک قاب می گیرد و نمایش می دهد که ما این کارها را کردیم، ایستادگی کردیم و امروز روزی است که باید ثمره آن ایستادگی را جمع کنیم. اگر در دوره گذشته صدای ما و صدای کمونیستهای مثل ما، به دلیل هیاهوئی که جریان سبز و کمونیسم بورژوایی دنباله رو آن برپا کرده بودند و خاکی که به چشم طبقه ی کارگر پاشیده بودند، اگر صدای ما پژواک نداشت و پرچم ما دیده نمی شد، از این به بعد اینطور نخواهد بود .از این به بعد ما و کمونیستهایی مثل ما، رفقایی که در جامعه ایران ایستادند و پرچم مطالباتشان را بلند کردند و هر دو جناح سرمایه داری را رد کردند ، ما و آنها امروز می توانِم بگوییم که ما درست گفتیم . مگر نگفتیم اینطور می شود که شد؟ این به حزبی که سی سال سابقه سنت کمونیستی دارد استحکام بیشتری میدهد. به حزبی که از بدو تولد جدیدش از شش سال پیش، همیشه یک چهره متمایز و یک کاراکتر متمایز داشته است استحکام و اعتبار بیشتری میدهد. این سرمایه عزیزی است . نور امید خیلی با ارزشی برای طبقه کارگر است. حزب ما با اتکا به آنچه در دوره های گذشته بدست آورده و به ویژه با اتکا به ایستادگی ای که در یک سال و نیم گذشته در برابر ارتجاع سبز از خودش نشان داده باید بتواند در دوره آینده تکیه گاه مهمی برای پیشروی طبقه کارگر باشد.
خودتان بودید و من وقتتان را بیشتر نمی گیرم. اما می خواهم به نکتهای اشاره کنم. اگر این حزب امروز روی این سکوی پیشروی ایستاده، این حاصل تلاش پیگیر و مداوم رهبری و کادرهای این حزب در طول سالهای درازی و به ویژه در شش سال گذشته و بخصوص در یک سال و نیم گذشته بوده است. و در راس پیکره رهبری و کادرهای وسیع این حزب، رفیق عزیزمان کورش مدرسی همیشه پرچمدار یک تلاش کمونیستی و مارکسیستی بسیار برجسته بوده است. اگر این حزب دستاوردی دارد و امروز روی این سکوی پیشروی ایستاده است به درجه زیادی حاصل تلاش کمونیستی و مارکسیستی کورش مدرسی در دوره های گذشته و در دوره ای که حیات سیاسی این حزب را تشکیل می دهد بوده است. این کنگره با وضعیتی روبرو شد که کورش مدرسی به شما گزارش داد. احساس قلبی همه ما به جای خود روشن است، ولی کنگره پیام رفیق کورش را گرفت که گفت این است واقعیت، این است راه حل، این است مسئله ای که با آن روبرو هستیم و کنگره و حزب باید کارش را ادامه بدهد. کنگره این توصیه را پذیرفت و نشان داد که چقدر برای پیام این شخصیت عزیز و برجسته خودش، ارزش قائل است. من فکر می کنم با هیچ زبانی نمی شود نقشی را که رفیق کورش در این مدت بازی کرده توصیف کرد. فقط می توانم بگویم این کنگره از شما رفیق کورش می خواهد که مواظب سلامتی خودتان باشید؛ این برای همه ما از همه چیز مهمتر است. درعین حال ما آرزو میکنیم و امیدواریم که سالهای سال و دهها سال دیگر، شما نقش برجسته تان را نه فقط برای حزب ما و جنبش ما، برای کمونیزم و مارکسیسم این دوره ایفا کنید. ما برایت آرزوی سلامت و موفقیت بیشتر می کنیم و من از طرف کنگره از شما خواهش می کنم بفرمایید به استیج بیایید و به ما امکان بدهید مراتب قدردانی خود را از نقشی که داشته اید بجا بیاریم و بگوییم که چقدر برای ما عزیز هستید.
(کف زدن ایستاده شرکت کنندگان کنگره تا آمدن رفیق کورش به استیج و تقدیم دسته گل به ایشان توسط فاتح شیخ. در پی آن رفیق کورش سخنانی خطاب به کنگره ایراد کرد)