در حمایت از بازداشت شدگان و علیە سیاست ارعاب رژیم
خیزش انقلابی آبانماە و وظایف ما در خارج کشور
سعید آرمان
خیزش انقلابی آبانماە گوشە ای از نفرت عمیق و بحق بخشی از اردوی کار ایران را نسبت بە بانیان وضع موجود بە نمایش گذاشت. چهار دهە حاکمیت رژیم هار اسلامی سرمایە در زمخت ترین و فاشیستی ترین نوع خود بە آزادیهای سیاسی، اجتماعی حملە نمودە و از همان ابتدا با اعدام و کشتار در کردستان و ترکمن صحرا و بندر انزلی در جایگاە ضد انقلاب اسلامی بە دستآوردهای انقلاب یورش برد و از آنموقع بە بعد ما شاهد مستولی شدن دوران تاریک از نوع حاکمیت پینوشە بر شیلی و حاجی محمد سوهارتو در اندونزی کە قتل عام کمونیستها و انسانهای آزادیخواە را در ابحاد صدها هزار نفرە در کارنامە ننگیشان دارند.
آنچە در آبانماە سال جاری در ایران اتفاق افتاد، ادامە اعتراضات دیماە ٩٦ در رادیکالترین نوع ممکن و تعرض بە بنیادهای نظام جهنمی سرمایە و ارتجاعی حکومت بود. اعتراض اردوی کار ایران علیە سرمایە، اعتراض جوانان بیکار و فارغ التحصیلان بی آیندە در این نظام فاسد جهنمی و اعتراض میلیونی زنان بە تنگ آمدە از فقر و نبود آزادیهای مدنی و اجتماعی و تلاش جمعی آنان برای بە زیر کشیدن این نظام نابرابر و فاسد سرمایەداری است.
رژیم اسلامی و حاکمین فاسد و جنایتکارش بە خوبی میدانند کە در چهل سال گذشتە چە مسیری را برای حفظ و بقای سلطە استبدادی شان طی کردەاند و بە چە اعمال وحشیانە و چە جنایات هولناکی دست زدەاند و چگونە تمامی پلهای پشت سر خود را خراب کردە و راهی برای برگشت ندارد. سیاست فریب مردم و دلجویی از آنان نیز کارت سوختە است و دیگر نمیتوانند مردم را بە بهانە سوریایی و عراقیزە نشدن ایران از اعتراض رادیکال و زیر و رو کنندە منصرف کند. دیگر محمد خاتمی های داخلی و پادوهای خارج نشینشان همچون مهاجرانی و بهنودها و نگهدارها و غیرە نیز سرشان بە سنگ خواهد خورد.
یافتن اجساد انسانهای نازنینی کە در اعتراضات خیابانی دستگیر و یا در منازلشان بە هر بهانەای ربودە شدەاند و یا در تعرضات کور رژیم جهت مرعوب کردن جامعە فلەای دستگیر و روانە زندانها شدەاند، اکنون اجساد شکنجە شدە و مثلە شدە آنان هر از گاهی در کنار رودخانەای یافت می شود و موجی از بُهت و اضطراب در جامعە ایجاد می کند. مادرانی کە بە خاطر عشق بە فرزندانشان و “امید” بە زندە ماندنشان تا دقایقی قبل از مطلع شدن از مرگ عزیزانشان سکوت را بر ابراز علنی ترجیح دادەاند، اکنون متوجە شدەاند کە تمکین بە این تاکتیک ضد انسانی رژیم کاملا اشتباە بودە است و راە را برای کشتار بیشتر باز میکند. کما اینکە اکنون بعد از گذشت یکماە از شروع اعتراضات هنوز اطلاع کافی از ابعاد هولناک جنایاتی کە اوباشان و قاتلین حکومتی مرتکب شدەاند، وجود ندارد. ماهشهر نمونە بارز کشتار معترضین در اوج سبعیت خود بودە است.
بنا بە اخبار منتشرە بالغ بر ٨٠٠٠ انسان معترض در سخت ترین شرایط و در وضعیت نامعلومی در زندانهای رژیم اسلامی زیر شکنجە بسر می برند. در یک هفتە اخیر جسد تعدادی از این انسانهای نازنین همچون “ارشاد رحمانیان” جوان ٢٥ سالە در کنار سد گاران مریوان پیدا شدە کە دڵالت از شکنجە و اعدام او بوسیلە شلیک از ناحیە سر بودە است. این سیاست رژیم کاملا مشخص است کە بمنظور ایجاد فضای ارعاب و وحشت و ترور سیاە است کە عامە مردم را از آن بترسانند.
خیزش انقلابی آبانماە و وظایف ما در خارج کشور
طبق آمار سازمان ملل قریب ٣،٧٠٠،٠٠٠ (سە میلیون و هفتصد هزار) ایرانی برای حفظ جان خود و یا برای زندگی بهتر بە خارج کشور پناە آوردەایم. بخش وسیعی از این جمعیت نیروی کار این کشورها (آمریکای شمالی و اروپا) می باشیم و بطور مداوم اخبار رویدادهای ایران را تعقیب و بطور مداوم با بستگان خود در ایران تماس داریم و بعضا نگران وضعیت امنیتی و سلامت جسمی و روانی بستگانمان هستیم.
هنگام شروع شورش جوانان در آبانماە بخش وسیعی از ما بە وجد آمدە و قلبمان با معترضین خیابانهای ایران می تپید و در آکسیونهای خارج کشور نیز کم و بیش حضور بهم می رساندیم. اما آیا نسبت بە کل جمعیت ایرانی موجود در خارج کشور این حضور رضایتبخش می باشد؟ قطعا پاسخ منفی است.
درک خطیر بودن اوضاع از مولفەهای مهم این دورە از مبارزات مردم ایران است. در طول چهل سال گذشتە هیچگاە در این ابعاد و در سطح وسیع و همگانی از جانب بخشهای فرودست جامعە بە این شیوە رادیکال رژیم و بنیادهای آن بە چالش کشیدە نشدە بود. لذا مقطع کنونی و خطیر بودن این دورە بە چند لحاظ مهم و حیاتی می باشند:
اول آزاد کردن اسرایمان از چنگال مرگ آفرینان رژیم اسلامی است. همچنانکە در بالا اشارە نمودم بالغ بر ٨٠٠٠ انسان در سیاەچالهای رژیم و زیر سخت ترین فشار زخم خوردەهای جمهوری اسلامی هستند و از هیچ وحشیگری نسبت بە آنان کوتاه نمی آیند باید سریعا آزاد شوند. این امر مستلزم فشار وسیع و همە جانبە در داخل توسط خانوادەهایشان و مردم آزادیخواە و همچنین در خارج کشور توسط ما کە فضای اعتراضی را باید مبتکرانە گسترش دهیم و فضا را بە سفارتخانەهای رژیم و عوامل و دیپلماتهایشان تنگ تر کنیم و بە دول اروپایی و نهادهای حقوق بشری و اتحادیەهای کارگری و احزاب چپ فشار بیاوریم کە جمهوری اسلامی را برای آزادی بازداشت شدگان تعت فشار قرار بدهند.
دوم تلاش بی وقفە بمنظور حمایت از مبارزات جاری در ایران؛ خیزش انقلابی آبانماە نشان از یک مبارزە طبقاتی کە روز بە روز تعمیق می یابد و بە وسعت ایران از کارخانە تا دانشگاە و از خیابان تا زندان در جریان است و ما ایرانیان خارج كشور کە بخش وسیعی از ما کارگر و کمونیست هستیم، میتوانیم و باید نقش جدی در آن ایفا کنیم. اینجا پلیس ضد شورش و اوباش اسلامی در مقابل حضور ما سدی ایجاد نمی کنند و دلیلی برای عدم حضور ما و استفادە از خلاقیتهایی در منعکس نمودن شرایط بە غایت غیر انسانی حاکم بر زندانهای ایران و خیابانها و محیط کار در ایران، وجود ندارد.
لذا باید بجنبیم و فضای خارج کشور را با ابتکاراتمان و با حضور پیگیر و مداوم در اعتراضات بە نفع جنبش آزادیخواهی و برابری طلبی در ایران و برای تسریع در سرنگونی فوری جمهوری اسلامی، تغییر بدهیم. تشکیلات خارج کشور حزب کمونیست کارگری – حکمتیست پای ثابت تحرکات و اعتراضات انقلابی در خارج کشور خواهد بود.
١٩ دسامبر ٢٠١٩