ابوالفضل قدیانی از اعضای ارشد “سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی” در مطلبی کە جمعە گذشتە در سایت کلمە وابستە بە میرحسین موسوی بە چاپ رسیدە است، جمهوری اسلامی را غیرقابل اصلاح دانستە و با درخواست همراهی در “دادخواهی” برای قربانیان اعتراضات آبانماە و بازداشت شدگان آبان کە بە گفتە او ٨٠٠٠ نفر می باشند و در زندان زیر شکنجە کشتە می شوند.
ابوالفضل قدیانی در ادامە حکومت ایران را “نظام فاسد استبدادی ضد مردمی” خوانده که از نظر او با مخالفت اکثریت مردم مواجه است. او گفته حکومت “به زور سرنیزه” پایدار نیست، چرا که “اگر قرار بود حکومت های استبدادی ضد مردمی به هر قیمت ممکن تداوم یابند نوبت به حکومت علی خامنه‌ای و امثال او نمی‌رسید. قدیانی گفته: “سرنوشت محتوم تمام حکومت‌های استبدادی است که توسط جنبش‌های اعتراضی مردم کنار گذاشته شوند، از جمله نظام استبدادی جمهوری اسلامی در ایران، چون این نظام اصلاح ناپذیر است و هرگز تن به اصلاح نخواهد داد.” ابوالفضل قدیانی در پایان و ختم کلام گفتە است: “دم از اصلاح نظام زدن جهد بی توفیق و آب در هاون کوبیدن است.”
آقای قدیانی اگر ذرەای به حقیقت و انسانیت پیایبند بود بە احترام کمونیستهایی کە از ابتدای قدرتگیری این نظام جهنمی بە آن “نە” بزرگی گفتند و در مقابلش ایستادند، بە احترام بە میلیونها انسان در کردستان کە نە بزرگی را بە جمهوری اسلامی گفتند و هزینە گزافی را برای آن پرداختند، می بایست کلاهش را بردارد و سر تعظیم فرود بیاورد کە ٤١ سال در بیان این بدیهیات نە تنها تاخیر کردە بلکە خود بخشی از تحکیم پایەهای این نظام مستبد بودە است. قدیانی و مجاهدین انقلاب اسلامی پیشکسوت قمه کشی و حزب الله بازی در ایران و سرکوب مخالفین سیاسی در دوره خمینی بودند. اینها سی خردادی اند و بعدا دو خردادی شدند. جریان موسوم بە دوم خرداد قدیانی ها از مرداد ١٣٧٦ تا مرداد ١٣٨٤ بر مسند قدرت بودند تاکنون چە گلی بە سینە مردم زدید و چە تاثیری بر سبد کالای مردم فقیر و زحمتکش و طبقە کارگر ایران داشتید؟ یا اینکە در تمامی این مدت بە سوپاپ اطمینان رژیم اسلامی بدل شدید و خاک در چشم مردم تشنە آزادی پاشیدید؟! چند هزار انسان از دورە محمد خاتمی تاکنون کە شما و امثال شما وعدە اصلاحات دادی، بە جوخەهای مرگ سپردە شدند و نان سفرەهایشان را گرفتید؟ تازه فهمیدید رژیم اصلاح پذیر نیست اما تا جان دارید کنار این حکومت به طرق مختلف می ایستید چون هنوز “خودی” هستید.
بازی “کی بود کی بود من نبودم”، آقایان تازە شروع شدە و همە دارند کاسە کوزەها را بر سر رهبرشان خراب میکنند کە تا دیروز پست سرش با مشت گرە کردە شعار میدادند و با ولایتشان بیعت می کردند. در این صف جنایتکاران انگار قرار نیست کسی از آنان بە صراحت از نقش مخرب خود، از پادویی دەها سالە برای این رژیم و تحکیم پایەهای این استبداد سیاسی مذهبی و این رژیم هار سرمایەداری معاصر در خونین ترین سالهای آن در دهە شصت عذرخواهی کنند و پاسخگوی اعمال ننگین و جنایتکارانەشان باشند.
همە دارند یواشکی از زیر بار مسئولیت شانە خالی می کنند و انگار نە انگار این بنای مملو از جنایت و فساد را با هم پایەریزی کردند و با هم تحکیم بخشیدند و هزینە آن بالغ بر یکصد هزار اعدام و کشتار در اقصی نقاط ایران مانند کردستان، بندر انزلی، ترکمن صحرا، سرکوب شوراهای کارگری صنعت نفر و سرکوب دانشگاەها تحت نام انقلاب فرهنگی و کشتار در هزاران هزار زندانی در زندانها و غیرە بود.
جناب قدیانی! هیچ میدانید کە رژیم اسلامی یک شبە بە این هیولای آدمخوار و فاسد تبدیل نشد و مردم را یک شبە بە عقب نراند، بلکە آنرا مدیون مجاهدت یکایک شما و سایر اخوی هایتان کە سالها قبل از شما متوجە شدەاند و سایرینی کە بعد از شما نیز متوجە خواهند شد. این لیست متاسفانە طویل است، از سازگاراها و گنجی های سپاە گرفتە تا عبدالکریم سروش و غیرە و احزابی کە بعدها اعضایشان از جانب همین رژیم بە جوخەهای مرگ سپردە شدند. اما چرا قدیانی و سایرین در این برهە زمانی معین بە فکر افتادەاند و اینچنین از جمهوری اسلامی و اصلاح ناپذیریش دست شستەاند و بە کلی قطع امید کردەاند؟ آنان از نسلی هستند کە با پاشیدن خون بە جامعە انقلاب را بە زور اسلامی کردند و ضد انقلاب اسلامی را بە مردم تشنە ازادی و برابری تحمیل کردند. تاکنون و بعد از گذشت ٤١ سال هنوز مردم ایران تاوان آنرا پس میدهند و دەها هزار انسان را بە کام مرگ فرو بردند، دەها میلیون را بە فقر مبتلا کردند، زندگی آنان را تهی از نشاط کردند و با قوانین متعفن اسلامی شان آپارتاید جنسی را بر زنان ایران حاکم کردند.
قدیانی و هم کیشان وی کشتی امیدشان در مضحکە انتخاباتی ٨٨ بە گل نشست و تلاش شان برای پس گرفتن رای شان بی ثمر ماند و نتوانستند از این طریق بە دوران “طلایی” امامشان برگردند و سرشان بە سنگ خورد و مغضوب عموزادەهایشان در جنبش فاشیسم اسلامی شدند و کم کم از اصلاح نظامشان کە حتی بە میرحسین موسوی جلاد دهە شصت و شماها هم رحم نکردند، قطع امید کردند. آنچە قدیانی را عمیقا متوجە اصلاح ناپذیری و سرنگونی قریب الوقوع این رژیم کردە جنبش عظیم اعتراضی آبانماە ٩٨ است کە تنفر و انزجار بحق اعماق جامعە را نسبت بە حاکمیت اسلامی بە وضوح بمیدان آورد و قدرتش را بنمایش گداشت. آنان خوب میدانند کە انچە در آبان بمیدان آمدند هنوز گوشەای از قدرت ارتش گرسنگان جامعە هستند. خوب میدانند کە هنوز غول طبقە کارگر متشکل بە کلی و تمام قد طاهر نشدە و بمیدان نیامدە تا تکلیف حکومتشان را روشن کند. شاخکهای حسی ابوالفضل قدیانی بە خوبی متوجە جنبشی شدە کە دیر یا زود تکلیف کلیت رژیم اسلامی را روشن میکند. او نمی خواهد بیشتر از این تاخیر بکند و سرنوشت خود را بە سرنوشت رژیم و رهبرشان گرە بزند. برای قدیانی و هم مسلکانش تصمیم فرصت طلبانه ای است، اما برای کارگران و مردم بە تنگ آمدە مهم ادامە مسیری است کە تاکنون طی کردە اما سازمانیافتە تر و قدرتمندتر تا سرنگونی نهایی و استقرار جامعەای آزاد و برابر، تا استقرار حکومت شوراها. زندە باد انقلاب کارگری!
پنجم نوامبر ٢٠٢٠