ما قبل از نمایش انتصابات تاکید کردیم که جامعه ایرانروندهائی برگشت ناپذیر را از سر گذرانده و سنگرهائی را فتح کرده است. خیزشهای انقلابی برای سرنگونی حکومت مجالی برای عنتربازی مشتی جنایتکار حرفه ای، تروریستو قاچاقچی بین المللی مواد مخدر باقی نمی گذارد. صورت مسئله رژیم اسلامی اینست که حکومتی یکدست تر برایمقابله با اعتراض سرنگونی طلبانه و انقلابی بیرون بیاورد. صورت مسئله کارگران و اردوی آزادیخواهی اینست که حکومت شکست خورده را گام جدیتری به عقب برانند و برای زدن ضربه نهائی آماده شوند. قبل از ٢٨ خرداد عدم شرکت وسیع مردم و شکست حکومت اسلامی مسجل بود. هدف تاکتیک تحرک سیاسی و اعتراضی در باصطلاح فضای پیشا- انتخاباتی و عدم شرکت در روز “انتخابات”، اینبود که شکست حکومت در این نمایش را آگاهانه همه جانبه تر کنیم.
روز ٢٨ خرداد با عدم شرکت وسیع مردم در نمایش انتخابات این شکست به شکل عریان و فاحش برای رژیم اسلامی رقم خورد. یکبار دیگر و در ابعادی گسترده جامعه دست رد به سینه جمهوری اسلامی و کل سرمایه گذاری و ادا و اطوار تبلیغاتی کاندیداهای مرتجعش زد. همان باصطلاح “تریبونهای آزاد” که در خیابانها برای گرم کردن تنور این معرکه گیری براه انداختند، وسیله محاکمه شان توسط زنان و مردان آزادیخواه و انقلابی شد که دیگر تحمل فریب و دروغ و فساد و جنایت این نظام را ندارند. خالی گذاشتن اماکن اخذ “رای” در سراسر کشور، جائی برای تبلیغات مضحک “حضور پرشور مردم در انتخابات” باقی نمی گذارد. جمهوری اسلامی به شهادت مردم ایران و نگاه جهانیان با بی رمق ترین و ضعیف ترین نمایش انتخاباتی طول عمر ننگین اش روبرو شد.
خامنه ای چکیده و فشرده این شکست است و رئیسی جنایتکار خود هم میداند که مورد نفرت وسیع جامعه ای است که امروز بعنوان رئیس جمهور به آنها تحمیل شده است. مستقل از این مسئله، کاندیدائی که قرار بود از صندوق رای سازی بیرون آورده شود قبلا معلوم بود، بحدی عیان بود که خود حکومتی ها ناچار از بیان آن در قالب غرولندهای درون خانوادگی بودند. لذا رای سازی و تقلب و آمار و ارقام جعلی حکومتی، صرفا کاغذ کادوی حقوقی گماشتن قاتل اعظم بعنوان “رئیس جمهور منتخب” حکومت اسلامی است.
جمهوری اسلامی از این انتخابات بعنوان رژیمی ضعیف شده تر، نامشروع تر، متشتت تر و وحشت زده تر بیرون آمد. این از محصولات دیگر جنبش آبان و اعتراضات وسیع کارگری علیه حکومت فقر و نکبت و فساد و فلاکت است. امروز جنبش انقلابی برای سرنگونی حکومت اسلامی قویتر و با اعتماد بنفس تر از دیروز است. جمهوری اسلامی و دستگاه دروغ پراکنی تبلیغاتی اش راجع به این انتخابات هرچه بگویند، صورت مسئله برای اکثریت عظیم مردم شفاف و روشن است: خامنه ای گماشته جدیدش را از میان رذل ترین و مطیع ترین عناصر جنایتکار حکومتی تعیین کرده و مضحکه انتخابات تنها تشریفات و پوشش حقوقی آنست.
اما جایگاه این شکست را نیز باید روشن کنیم. انتخابات اسلامی تنها ابزاری برای کسب مشروعیت فرمال حقوقی است. تردیدی نیست رژیم اسلامی برای بقای نظام به این مشروعیت فرمال حقوقی نیاز دارد اما حیات و ممات نظام وابسته به آن نیست. این رژیم با هر ترکیبی از جنایتکاران در مناصب حکومتی اش، با مکانیزمها و ساز و کارهای بشدت کنترل شده کار میکند و اساسا با اتکا به دستگاه سرکوب سرپاست.باندهای حکومتی با هر نامی با رعایت خطوط قرمز نظاماسلامی، برای دسترسی بیشتر به منابع لفت و لیس در جنگ و رقابت اند و یقه همدیگر را جّر می دهند. اینها وقتی که با امواج اعتراضات توده ای روبرو و “خطر” سقوط را حس می کنند، جمیعاً فراخوان سرکوب می دهند. لذا کار ما بیرون محاسبات بالائی ها صورت میگیرد. دیماه نود و شش و اعتراضات سال نود و هفت و آبان نود و هشت بیرون جدال بالائی ها و بر علیه آنها عروج کرد. شرکت نکردن آگاهانه برای سلب همان کسب مشروعیت فرمال حقوقی، صرفا لحظه و مومنتمی از این سلب انقلابی در مقطع انتخابات است و نه اساس یک خط مشی سیاسی انقلابی برای مبارزه با حکومت. بعد از انتخابات و ضربه ای که حکومت خورده است، نباید به عوامفریبی پسا – انتخاباتی فرصت دهیم. وقت آنست که شکست عریان حکومت در نمایش انتخابات را به سکوئی برای تداوم مبارزات خیابانی و گسترش اعتصابات کارگری و سازماندهی اعتراضات توده ای تبدیل کنیم.
در فردای انتخابات، رژیم اسلامی و جلاد کهنه کار و تازه رئیس جمهور شده اش حرفی برای گفتن ندارد، جوابی برای خواستهای دهها میلیون کارگر و انسان زحمتکش ندارد، سرکوب و اعدام و فریب و وقت خریدن کماکان اساس کار حکومت است. مسائل قدیم و کشمکش های قطبی سیاسی و طبقاتی قویتر از دیروز مطرح اند. نمایش انتخابات تمام شد، اگر مانند مفسران خبری و شیفتگان صندوق رای، کشمکش سیاسی در ایران را به شمارش آرا محدود کنیم، جمهوری اسلامی و خامنه ای و اعوان و انصارش بازندگان و کسانی که به دعوت خامنه ای ها وقعی نگذاشتند و این شکست مفتضحانه را به حکومت تحمیل کردند، برندگان این بازی انتخاباتی اند. “رای“ ما قبلاً در خیابانها اعلام شده است. اعتراضات کارگری و خیزشهای وسیع توده ای برای سرنگونی انقلابی ریشه دارتر از انتخابات قلابی رژیم اسلامی اند. اما باید کار را تمام کنیم. دوران جدیدی از خیزشهای انقلابی و اعتراضات توده ای در چشم انداز و در دستور روز جامعه قرار داد که سرنوشت جمهوری اسلامی را رقم میزند.
سردبیر.
٢٩ خرداد ١٤٠٠