در ۲۸ و ۲۹ خرداد امسال دو تحول مهم اتفاق افتاد. تحولاتی که مُهر موثر و مُساعد خود را بر تداوم جدالهای سیاسی و طبقاتی تعیین کننده صحنه سیاسی ایران کوبید. از این دو روز به عنوان سمبل نقطه چرخشهای مثبت در تاریخ مبارزات آزادیخواهانه کارگران و مردم برای همیشه یاد میشود. به این دلیل ۲۸ و ۲۹خرداد را باید به خاطر بسپاریم. در این یادداشت قصد بررسی همه جانبه درسهای برگرفته از اعتراضات درخشان و برحق این دو روز را ندارم. اما نگاه کوتاهی به حاصل مبارزاتی مهم این دو روز ضروری است.
۲۸ خرداد، آری دهها میلیونی به سرنگونی جمهوری اسلامی!
تبیینها و روایتهای مختلفی از عدم شرکت توده ای مردم در مضحکه “انتخابات” جمهوری اسلامی مطرح است. جنبشها و جریانات مختلف بنا به منافع و مصلحتهای جنبشی خود روایتهای متفاوت و ویژه خود بیان میکنند. آنچه اتفاق افتاد، برخلاف پروپاگاند “اصلاح طلبان و اعتدالیون” شکست خورده ملی مذهبی درون حکومتی و بیرون حکومتی، با پشت کردن به “صندوق رای” و به قول آنها “تحریم انتخابات غیر آزاد” قابل توجیه نیست. حتی با بحث “رأی بی رأی و انتخابات بی انتخابات” بسیاری از نیروهای اپوزیسیون هم قابل توضیح نیست. انزجاری عمیق تر و ریشه ای تر، پایه حرکت اعتراضی عدم شرکت میلیونها نفری مردم در بالماسکه “صندوق چرخانی و دریوزگی کسب رأی” رژیم را شکل داد. از نظر اکثریت عظیم شهروندان “آری به سرنگونی کلیت جمهوری اسلامی و رأی ما سرنگونی” مبنا و قطبنمای حرکت عدم شرکت و رسوا کردن این بساط ننگین اسلامی بوده است. به معنای دقیقتر، عدم شرکت این بار مردم در نمایش “صندوق گردانی” فرمت دیگر تداوم جنبش سرنگونی متکی به اراده کارگر و مردم برای جارو کردن بساط جمهوری اسلامی و اعمال اراده مستقیم کارگری و توده ای در فردای برچیده شدن حکومت اسلامی است. اگر در دی ماه ۹۶ مردم معترض به فقر و تبعیض و نابرابری با تظاهراتهای خیابانی بالاتر از صد شهر جنبش سرنگونی را به بستر اصلی اعتراض علیه جمهوری اسلامی تبدیل کردند، در آبانماه ۹۸ بار دیگر و اینبار کوبنده تر به جمهوری اسلامی اولتیماتیوم دادند و اعلام کردند که برای برچیدن کل بساط سرکوبگرش پا به عرصه نبردی رو در رو نهاده اند و برای تعیین تکلیف قطعی خود را آماده تر میکنند. اکنون در تداوم جنبش سرنگونی دی ماه و آبانماه، مردم با عدم شرکت عظیم و دهها میلیون نفری، تصویر بی اما و اگر دیگری از جنبش سرنگونی جمهوری اسلامی را به نمایش گذاشتند. پیام رسای مردم در مضحکه “انتخابات” امسال از شعار روشن بینانه “اصلاح طلب، اصولگرا، دیگه تمومه ماجرا” فراتر رفت و تصمیم و “رأی ما سرنگونی” با اقبال عمومی و با قاطعیت تثبیت شد. این شکست بزرگ و کمرشکنی برای جمهوری اسلامی و پیشروی مهمی برای جنبش سرنگونی است. این پیام مهم روز ۲۸ خرداد را به وضوح قاتلانی مثل خامنه ای و رئیسی و دیگر سران جنایتکار جمهوری اسلامی گرفته و آنها را به هراس انداخته است. اهمیت روز ۲۸ خرداد را در همین واقعیت باید دید.
۲۹ خرداد، رهبری تحول انقلابی به میدان میاید!
هنوز جامعه و مردم شادی پیروزی بزرگ روز قبل (۲۸ خرداد) را تجربه میکردند، موج جنبش اعتصابی بزرگ هزاران کارگر نفت در دهها مرکز کلیدی ترین بخش صنعت ایران، کارگران نفت و پتروشیمی ها شور و شعف و شادی جبهه کارگر و مردم معترض و حق طلب را به اوج رساند. زمینه ها و آماده سازی پیشروان کارگری نفت و پتروشیمیها برای سازماندهی بزرگترین اعتصاب کارگری از مقطع سال ۵۷ به بعد و تاکنون، یقینا از مدتها قبل در جریان بوده و با تشخیص هوشیارانه و درست، روز بعد از شکست بزرگ جمهوری اسلامی قدرت طبقاتی کارگر در این اعتصاب بزرگ به نمایش درآمد. فوری ترین پیام این اعتصابات ضربه گیج کننده تر به کمر خمیده و پیکر فرتوت جمهوری اسلامی و سرمایه داری حاکم است. ۲۹ خرداد امسال به نام روز کارگران نفت و پتروشیمی ها در تاریخ مبارزاتی طبقه ما تثبت شد و در اذهان میماند. در پایان این اعتصابات و فرصت مناسب، این مبارزات درخشان و حاصل آن را باید جمع بندی کرد. اما تاکنون جنبش اعتصابی نفت و پتروشیمی ها شکست رژیم اسلامی را از جبهه کارگر و مردم سنگین تر کرده است. در بیستمین روز خود گسترش آن به هشتاد مرکز نفت و پتروشیمی ها، حمایتهای بی نظیری را در داخل و خارج کشور کسب کرده، اعتماد بنفس بالایی به جنبش کارگری و به جنبش اعتراضی علیه وضع موجود و حاکمیت سرمایه بخشیده، جنب و جوش اعتراضی را در دیگر رشته های کارگری و دیگر عرصه های مبارزات اجتماعی تقویت نموده است. سرها به طرف “کارگر نفت ما، رهبر سرسخت ما” چرخیده و این چشم انداز امیدوار کننده، اینروزها برجسته تر شده، که رهبری کارگری تحولات انقلابی میرود موقعیت خود را محکم تر کند. پیام سیاسی و مبارزاتی روز ۲۹ خرداد و اعتصابات بزرگ در حال جریان بسیار مهم و سرانجام موفق آن به نقطه عطف جدی در نبرد طبقاتی کارگر با سرمایه تبدیل میشود.
به عنوان ختم کلام، روزهای ۲۸ و ۲۹ خرداد به عنوان روزهای تجلی اراده مردم و طبقه کارگر در مصاف رو در رو با بورژوازی و جمهوری اسلامی درست همانند دی ماه ۹۶ و آبانماه ۹۸ در تاریخ سیاسی و مبارزاتی جامعه ایران ثبت شدند. حاصل فوری تحولات این دو روز تغییر تناسب قوا به نفع مبارزه طبقه کارگر و مردم برای جارو کردن قطعی جمهوری اسلامی به نحو برجسته ای خود را نشان داده است. شرایط جدیدی در جدال سیاسی طبقاتی رقم خورده است. مسئله اینست شرایط جدید، نیازها و وظایف جدیدی را در مقابل جنبش کمونیستی و کارگری و حزب حکمتیست قرار داده است. تمام مسئله اینست باید بتوانیم به نیازهای جدال طبقاتی این دوره به موقع پاسخگو باشیم. *
٩ تیر ١٤٠٠