دادگاه حمید نوری از قصابان قتل عام زندانیان سیاسی تابستان ١٣٦٧ تمام شد. آینده وی هرچه باشد، وقتی برایش مسجل شد که موش تو تله افتاده است و قطعا محکوم میشود، در آخرین سخنانش در دادگاه دست به لودگی زد. وی از آدمکشی دفاع نکرد، بلکه با روشی کاسبکارانه به مظلوم نمائی پرداخت و از سر دوستی با قربانیان و شاکیان برآمد. حمید نوری گفت: “من از شما گله ای ندارم، حرف آخرم اینست: آشتی، آشتی، آشتی، همه باهم بریم کشتی”!!!
این پازلی از یک تصویر بزرگ است. آن تصویر بزرگ محاکمه سران حکومت اسلامی توسط مردمی است که آنها را بزیر کشیده اند. وقتی ورق برمیگردد، شکنجه گران و بازجویان و ماموران اعدام ناگهان مادر ترزا میشوند و از سر صلح و آشتی درمی آیند.
نخیر، آشتی ای در کار نیست. اول باید تک به تک حساب پس بدهید، باید حقایق روشن شود، باید جزئیات هولاکاست اسلامی تماماً برملا شود، باید جنایتکاران تاوان پس دهند. قطعا همه شما ابواب جمعی جمهوری اسلامی، چه باهم آشتی کنید یا همدیگر را حذف و حصر، از موضع مخالفین سیاسی و کارگران و آزادیخواهان، همه در یک “کشتی” نشسته اید. کشتی در حال غرق نظام خونبار اسلامی!
سردبیر