درود بی پایان بە یکایک شما عزیزان در هر کجای این کرە خاکی کە هستید.
تونل مرگ را کە ویروس کووید ١٩ تدارک دیدە بود، بە همت و جانفشانی تیم پزشکی و کادر درمانی بیمارستان “سنت توماس لندن” طی کردم و یک بار دیگر بە زندگی ارزشمند در کنار شما عزیزانم لبخند زدم.
در این دوران سخت غیر قابل وصف وجود اقیانوس عشق و محبت، همکاری و ایستادگی در کنار خودم و همسر عزیزم چیمن جلوەهای شورانگیزی از عمق انسانیت و دوستی بی شائبە را بنمایش گذاشت. البتە جز این انتظار دیگری نمیشد داشت. مبارزە کمونیستی کە بالغ بر چهار دهە گذشتە مشعل راە زندگی ما بودە است، در چنین روزهایی خود را اینچنین زیبا نمایان میکند.
بگذارید ابتدا از دوست عزیزم دکتر راحلە توانا فرد شروع کنم کە با دانش و درایت پزشکی و در اوج مدبری و احساس مسئولیت روزهایی کە من در بخش “آی سی یو مراقبتهای ویژە” بیمارستان با مرگ دست و پنجە نرم میکردم روزانە چندین بار با تیم پزشکی معالج من در تماس بود و در زندە ماندن من و کسب اخبار روزانە از وضعیت جسمی من، نقش بی نهایت موثری را ایفا نمود. راحلە عزیز بە شما مدیونم و مایە افتخاری.
از بهزاد جواهری عزیز و دلسوزم رفیق دیرین و همسر دکتر راحلە توانا فرد کە دلواپسی اش حد و مرز نداشت. بە قول راحلە کە گفت “وقتی تو را بردن آی سی یو بهزاد مثل گچ سفید شد و نمیدانست چکار بکند” و همچنین از جمال کمانگر عزیز کە همچون ستونی سترگ همراە با نهال عزیز از لحظات اول مبتلا شدنم بە کووید ١٩ در کنار من و چیمن عزیز از لحاظ فکری و روحی ایستادند و بە اشکال مختلف سازمان و تسهیلاتی را فراهم کردند کە با کمترین آسیب این دوران را سپری کنیم.
جا دارد از حمایتهای بی دریغ رفقای عزیز فرهاد و فریدە رضایی، محمود سلیمی از فریبرز سلطانی عزیز سرشار از مهر و احساس مسئولیت و نوری بشیر رفیق و همسنگر دەها سالە مبارزە کمونیستی از عراق تا بریتانیا و دوست پرستار مهربان و دلسوز خانم بیگرد مریوانی (بێگەرد) و خیلی های دیگر کە در اینمدت همسر عزیزم را با دیواری از حمایت عاطفی، انسانی و معنوی و با ایجاد سازمانی جهت اطلاع رسانی و بە روز کردن دوستان و اعضای خانوادەام در ایران، عراق، سوئد، بریتانیا و سایر کشورهای اروپایی بار سنگین نگرانی را بر دوش آنان سبک کردند. پیامهای روزانە رفیق جمال کمانگر کە بعد از کسب آخرین گزارش پزشکی دکتر راحلە عزیز بە همە جا ارسال می شد و شبکە وسیعی را در بر می گرفت، سرانجام خبر خوب بیرون آمدنم از بخش مراقبتهای ویژە و فائق آمدن بر کووید ١٩، را در روز ١٨ آوریل بە همە مخابرە کرد.
از رفقای هیئت اجرای و دفتر سیاسی حزب حکمتیست کە در اینمدت همراە با رفیق جمال کمانگر دبیر کمیتە مرکزی در تماس بودە و اقدامات لازم را در حمایت از من و همسرم انجام دادەاند، سپاسگزارم.
از رفقای و همسنگران قدیمی در احزاب و سازمانهای مختلف و احزاب کمونیست کارگری عراق و کردستان و سازمان بدیل کمونیستی ، کە در این مدت محبت کردەاند و صمیمانە جویای حال من بودەاند بسیار سپاسگزارم.
در این مدت پیامهای محبت آمیز و دلگرم کنندە فراوانی از طریق تلفن، مسنجر فیس بوک و کامنتهای زیادی دریافت کردەایم کە متاسفانە بە دلیل لطمات دوران بیهوشی و بستری شدن در بیمارستان و طی کردن دوران نقاهت قادر بە پاسخگویی بە این دریای محبت شما عزیزان نبودەایم، پیشاپیش پوزش میطلبم.
و در پایان رو بە شما رفقا و عزیزانی کە در بالغ بر چهار دهە تاریخ پر افتخار مشترک مبارزە کمونیستی و دفاع از انسانیت را در کارنامە داریم، بگویم کە ممنونم از یکایک شما عزیزان کە در دنیای مجازی و از طریق کانالهای متعدد ارتباطی جویای حال ما بودەای و نگران سرنوشت من در نبرد با ویروس واقعا کشندە کرونا بودید، عمیقا سپاسگزارم.
از طرف خانوادەام در ایران و همسرم و دخترم لارینا مراتب قدردانی را از همە محبتهایتان داریم. آنان روزهای سخت اما در عین حال بسیار آموزندە را سپری کردند.
یکی از دوستانم در مکالمەای کوتاە گفت: “سعید چکار کردی بابا اشک همە رو در آوردی، من هم در پاسخ بە شوخی گفتم، میبخشید کرونا گرفتم و باعث رنجش شما عزیزان شدم”. درد و رنج واقعی را از نظر من همسرم، خانوادە و بستگان و رفقای عزیزی کشیدند کە دەها سال با هم در یک سنگر مبارزە کردەایم و چشم براە بودن تا از بخش مراقبتهای ویژە بیرون بیایم.
نوامبر ٢٠١٧ رفیق گلزار محمد رفیق عارف از رفقای نازنین کمونیست کە از بالغ بر سە دەهە قبل افتخار آشنایی با او را در سلیمانیە داشتم متاسفانە در تورنتو در اثر تصادف ماشین جان عزیزش را از دست داد و مایە نگرانی عمیق همە ما شد. در مراسمی کە در گرامیداشت رفیق در دانشگاە لندن برگزار شد، سخنان کوتاهی را در تجلیل از او ایراد کردم و در آخر بە رفقای حاضر در جلسە گفتم: “رفقای عزیز مواظب خودمان باشیم نە تنها بە خاطر خودمان فقط بلکە بە خاطر کسانی کە از فقدانمان رنج می برند”.
عزیزان! پیشاپیش عذرم را پذیرا باشید بە خاطر تاخیر در این یادداشت و عدم پاسخگویی بە یکایک پیامهای محبت آمیزتان و کامنتهایتان و یادداشتهایی کە در مورد من نوشتەاید. کرونا ضربات سختی بر جسم انسان وارد میکند و من نیز در حال ترمیم این ضایعات هستم.
در آغوشتان میگیرم، می بوسمتان و امیدوارم شما و بستگان عزیزتان از ویروس کرونا و هر نوع مریضی دیگر مصون بمانید.
… “زندگی گرمی دلهای بهم پیوستە است، تا در آن دوست نباشد همە درها بستە است”… فریدون مشیری
زندە باشید.