بدون شک روز ۸ تیر ۱۳۹۹ در تاریخ مردم پاوه و مناطق اطراف بعنوان یک روز سیاه در حافظه مردم خواهد ماند. در این روز سه نفر از عزیزانی که برای کمک به خاموش کردن آتش سوزی منطقه حفاظت شده بوزین و مره خیل رفته بودند جان سپردند. جان باختگان این آتش سوزی یاسین کریمی، بلال امینی و مختار خندانی از اعضای انجمن محیط زیست ژیوای بودند که برای کمک به خاموش کردن آتش سوزی اعزام شده بودند.
به گفته رسانه های ایران بیش از ۳۵۰ هکتار منطقه حفاظت شده در این آتش سوزی از بین رفته است. قبل از این دو هفته پیش در منطقه خرم آباد یک فعال محیط زیست دیگر در تلاش و کمک رسانی برای خاموش کردن جنگهای زاگرس جانش از دست داد. در سال ۲۰۱۸ در منطقه مریوان شریف باجور از چهره های سرشناش محیط زیست ایران و سه نفر دیگر که برای کمک رسانی رفته بودند به همین طریق جان باختند.
در سه دهه اخیر با افزایش نابودی محیط زیست در نقاط مختلف ایران، از بین رفتن منابع طبیعی و استفاده بی رویه از ذخیره های طبیعت که بنا به سیاستهای معامله گرانه جمهوری اسلامی پیش برده میشود، ضرورت ایجاد انجمنها و گروه های مردمی برای دفاع و محافظت از محیط زیست را ایجاد نموده است. ادامه کار و گسترش فعالیت این انجمها و ادامه کاری آنها دقیقا در رابطه با توجه به خطری است که مردم روز به روز در اطراف خود احساس میکنند. افزایش آلودگی کلان شهرها در ایران، از بین بردن جنگها در ابعاد وسیع، نابودی تعداد وسیعی از گونه های حیوانی و گیاهی چالشهای جدی را در مقابل مردم قرار داده است. پیامد این وضعیت از بین رفتن تنوع آب و هوایی، خشکسالی، سیل و آتش سوزی جنگها، فرسایش زمین، افزایش جدال برسر تقسیم آب در ایران، دیگر نه یک پدیده نادر بلکه دائمی است که جان و مال مردم را به نابودی کشانده است. بطور خلاصه اکوسیستم ایران در خطر نابودی قرار گرفته است. امری که از جمله از دلائل افزایش جمعیت شهرها و گسترش حاشیه نشینی با مردمی که دچار فقر و بیکاری و بی مسکنی هستند را سرعت بخشیده است. بی جهت نیست که مردم بحق جمهوری اسلامی را بانی و مسبب این وضعیت می دانند.
پاوه و اورمانات یکی از زیباترین مناطق ایران است و در سه دهه اخیر به یکی از جاذبه های گردشگران ایرانی تبدیل شده است. افزایش توریستم و رشد جمعیت توجه عمومی حفاظت از محیط زیست و جنگهای این منطقه را با مسئله ای جدی تبدیل کرده است. از یک طرف نفرت و انزجار مردم از جمهوری اسلامی که عملا خود را بری از هر مسئولیتی نموده است و از طرف دیگر خطر تهدید از بین رفتن محیط زیست که ربط مستقیم به کار و معیشت مردم دارد، مردم منطقه را به فکر ایجاد شبکه های حفاظت از منطقه زیست خود انداخته است. نتیجه آن بوجود آمدن و گسترش انجمن های محیط زیستی است که تلاش میکنند با گسترش اطلاعات در مورد محیط زیست و استفاده از امکانات بسیار ناچیز و ابتدایی در جلوگیری از تخریب زمین و یا آتش سوزی فعالیت کنند. فاجعه آتش سوزی در مریوان و اکنون پاوه نشان داد که مسئولیتی که دولت باید در راس آن باشد و با برنامه و تخصیص امکانات مدرن، آموزش و دادن اطلاعات دائما سیاست و برنامه ریزی خود را در مورد حفاظت از محیط زیست اجرا کند، عملا بردوش انجمن هایی افتاده است که از سر علاقه و تعلق خاص جوانان و مردم منطقه تشکیل شده است. انجمنهائی که از کمترین امکانات برای مقابله با چنین فجایعی برخوردار نیستند و اصولا کار آنها نیست.
بنا به آمار محیط زیست کرمانشاه این سازمان ۱۶۱ هزار هکتار در حوزه حفاضتی خود دارد که از این میزان ۲۳ هزار هکتار در منطقه بوزین و مره خیل قرار دارد که به لحاط گونه های جانوری و گیاهی در نوع خود منحصر بفرد هستند. در این منطقه کلا ۴۸ محیط بان کار میکنند. در جلسه ای که در سال ۱۳۹۸ برگزار میشود ضمن تقدیر از فعالان محیط زیست برای رفع این کمبود و اختصاص امکانات و زیاد کردن محیط بانان به “خدا و امام جمعه” و انجمن های مردمی پناه برده و از آنها طلب کمک کردند. بسیار واضح است در کشوری که تمام منابع ثروت کشور در دست اقلیتی چپاولگر و دزد قرار دارد و برای نمایش در ویترین ها محافظت محیط زیست را به دست انجمن هایی می سپرند که از جیبشان هزینه تبلیغات برای حفاظت از محیط زیست را سازمان میدهند، با کمترین امکانات برای خاموش کردن آتش در بوزین و مره خیل بسیج میشوند، در دامن آتش گرفتار میشوند و جان عزیزشان را از دست میدهند. البته بجز این، بخش وسیعی از جنگلها و منابع طبیعی امروز در دست مقاطعه کاران است یا به سرمایه داران برای بهره برداری واگذار گردیده است.
سوالی که اکنون بطور جدی مطرح میشود و باید بیشتر روی آن فکر کرد اینست که چگونه میشود جای تجهیزات آتش نشانی، مثل هواپیما و هلیکوپترهای ویژه بمب های آبی، پایگاههای اضطراری برای مقابله با حریق و گروه های ورزیده و مجهز به آخرین لباسهای ضد حریق، استفاده از نصب سیستمهای هوشمند و هشدار دهنده را میتوان با چند جوان با دستهای خالی عوض کنید و آنها را به دام مرگ بکشانید؟ تعدادی فعال دلسوز محیط زیست در گوشه و کنار ایران نمیتوانند بار این وظائف و مخاطرات را بدوش بکشند، اصولا کار این فعالین این نیست و نباید نقش دولت و وظیفه آن به سایه برود. جمهوری اسلامی بانی و مسبب تمام بلاهایی است که امروز بر سر مردم ایران می آید. بازهم تکرار میکنیم که هرچه جمهوری اسلامی به زندگی ننگین و پر از فساد و دزدی و غارت خود ادامه دهد این مردم هستند که قربانی میشوند. این مردم هستند که به بیکاری، خانه خرابی و از دست دادن محل کار و زیست خود دچار میشوند. تنها شرط جلوگیری از تمام این مصائب بزیرکشیدن این جنایتکاران غارتگراست. *