فعالین کمونیست، جوانان پیشرو! با درود و روی سخنم با شما است!
فاجعه ویروس کرونا به همه استانها و شهرهای ایران گسترش پیدا کرده است. همه ما متوجه مخاطرات جدی و مرگبار آن هستیم. در این رابطه آگاهگری وسیعی شده و به سهم خود در مورد جوانب مختلف پیامدهای نگران کننده آن گفته و نوشته ام. قصدم پرداختن مجدد به مسایل قبلا مطرح شده نیست. اینجا میخواهم بر جنبه مهم دیگرمربوط به این مساله تمرکز کنیم. آن هم مساله سازماندهی و گسترش نهادهای همیاری مردمی در سطح هر محله و شهر برای مقابله با عوارض نگران کننده ویروس کرونااست.
میدانیم ویروس جمهوری اسلامی، خود اشاعه دهنده ویروس کرونا در سطح جامعه بوده است. ما با حکومت و دولتی روبروهستیم، که نمیخواهد و نمیتواند حتی حداقل اقداماتی را که لازمه مقابله و خنثی کردن خطرات ویروس کووید ۱۹ است، انجام دهد. هر چند این حکومت تماما ضد انسان را باید مدواما در داخل و در سطح بین المللی تحت فشار قرار دهیم و موظفش کنیم، امکانات لازم بهداشتی، پزشکی و معیشتی و دیگر اقدامات پیشگیرانه را به رایگان در این شرایط سخت برای شهروندان جامعه تامین کند. اما نباید خوشخیال بود و نباید توهم داشت، که جمهوری اسلامی جنایتکار همانطور که اشاره کردم، نمیخواهد و نمیتواند امکانات خنثی کردن صدمات این فاجعه را تامین و تضمین کند. در نتیجه با توجه به این مشاهده واقعی، مثل همیشه مساله نقش همیاری خود مردم برای مقابله با این واقعیت نامطلوب موضوعیت پیدا کرده و موارد جدی از این حرکت در شهرها و محلات شروع شده است. در این رابطه روی سخنم با فعالین کمونیست و جوانان فداکار و پیشرو در محلات و در شهرها است، که آستین بالا بزنند و پیشقدم سازمان دادن و گسترش خلاقانه و مبتکرانه همیاری مردمی و ایجاد نهادهای مربوطه آن در سطح محلات و شهرها شوند.
سئوال اینست، چطور؟ چون این واقعه مثل بلایای طبیعی دیگر مثل سیل و زلزله و … نیست. این پدیده مساله بیماری و پزشکی و تخصصی و علمی است. مضافا یک فاکتور مهم مقابله با آن عدم ارتباط انسانها با هم و نداشتن مراوده و تجمع معمول برای سازماندهی و اقدام مشترک است. در نتیجه شرایط برای سازماندهی همیاری مردم به شدت نامناسب است. اینها جزو موانع کار و واقعیت نامطلوب این مساله پیچیده است. در این موقعیت سخت و دشوار انتظار اینست فعالین کمونیست و نسل جوان مبتکر و خلاق ابتکارات منطبق با این اوضاع پیچیده را به عرصه عمل بکشند و سازمان دهند. همانطور که تاکنون موارد متعددی در تعدادی از شهرها و محلات شروع شده و در حال گسترش است. واقعیت اینست در سخت ترین شرایط هم انسانها نمیتوانند نسبت به همنوع و همکار و همسایه محتاج کمک بیتفاوت باشند. در نتیجه اگر توافق داشته باشیم که همیاری مردمی و انسانی علیرغم همه موانع و پیچیدگیهای سر راه، اما ممکن است، تلاش برای سازماندهی آن را در دستور کار میگذاریم و با در نظرگرفتن محدودیتها، راهکارهای منطبق با این اوضاع را پیدا میکنیم. نیروی ابتکار و خلاقیت و خنثی کردن موانع را به دست میدهیم. بر این اساس بیایید به طور مشخص در مورد ابتکارات و اقداماتی که در سطح هر محله میشود، انجام داد، همفکری کنیم و مهمتر تصمیم بگیریم.
در اینجا من بر اقدامات در محله متمرکز شده ام. به این دلیل اولاً، محله، مکان زیست و به هم رسیدن دایمی تر بخشهای مختلف جامعه از کارگر، معلم و کاسبکار و مغازه دار و دانشجو و محصل و … است. به ویژه در این دوره، که قرار است بخش عمده کار تعطیل شود، هم اکنون مدارس و دانشگاهها تعطیلند. در نتیجه در محل زیست مان در محله جمع میشویم، ثانیاً و به ویژه محلات محروم و فقیر نشین و کارگری که بیشتر مورد توجه بحث من است، به دلیل فقر زدگی، بی امکاناتی از هر نظر آسیب پذیرترین بخش جامعه و از جمله در مقابل گسترش سریع ویروس کووید ۱۹ بوده و متاسفانه به مکان اصلی تلفات انسانی تبدیل میشود. لذا یاری رسانی انسانی به این محلات مبرمیت جدی دارد. ثالثاً با تمرکز بر محله، مشخص و کنکرت میتوانیم، بگوییم چه باید کرد؟ از جمله:
۱– در قدم اول فعالین کمونیست و آزادیخواه و جوانان پیشرو درمحله که همدیگر را میشناسند و به همدیگر اعتماد دارند، لازمست دست بکار شوند و سازماندهی مناسب با این اوضاع را در میان خود ایجاد کنند. برای اینکار احتیاجی به جلسه و تجمع متعدد و آسیب پذیر نیست. بیش از پنج، شش نفر نباید تجمع کرد. بلکه با اتکا به شبکه مدیای اجتماعی موجود، تلفن و اینستاگرام و تلگرام و غیره میشود، همفکری و تبادل نظر و تصمیم گیری مشترک کرد. واحدهای همیاری سه نفره و حداکثر شش نفره از فعالین و جوانان داوطلب و دارای جسم سالم را تحت عنوان مناسب (کمیته، واحد، تیم و …) لازمست سازمان داد. در قدم بعدی برای تضمین سلامت جسمی همین تیم یا واحدها، ودر جهت ادامه کاریشان وسایل اولیه و ضروری مثل ماسک بهداشتی و استاندارد و دستکش و مواد ضد عفونی و در صورت امکان لباس مناسب مقابله با ویروس کرونا را باید تامین کرد.
۲– واحدهای همیاری آماده بکار و مورد اعتماد مردم را با اسم و رسم واقعی آشنای مردم محله، از طریق تلفن و شبکه های اجتماعی و یادداشت و تراکت کوتاه و هر ابتکاردیگری در سطح محله باید معرفی کرد. شماره تلفن و کانالهای ارتباطی واحدهای همیاری را در اختیار خانواده ها و مردم محله گذاشت. تا بتوانند ارتباط بگیرند، مسائل و مشکلات و کمبودها و نیازهای خود را طرح کنند. متقابلا واحدها از این طرق و ابتکارات دیگر اطلاع رسانی کنند، توصیه ها و رهنمودها و اقدامات لازم برای پیشگیری را با مردم در میان بگذارند. متوجه هستیم که از کانال رادیو و تلویزیون و دیگر امکانات مدیایی اطلاع رسانی میشود، اما کم نیستند خانواده های فقیر و بی بضاعتی که فاقد وسایل ارتباط جمعی حداقلی اند، لازمست از این طریق تحت پوشش اطلاع رسانی و مهمتر آموزش رعایت استانداردهای سلامتی قرار بگیرند.
۳– یک وظیفه مهم این واحدها تامین ماسک، دستکش، مواد ضد عفونی و دیگر وسایل ضروری حفاظتی برای خانواده ها، به ویژه خانواده های محروم است. برای تهیه این امکانات، ابتکارات مختلف را باید بکار گرفت. از جمله مراجعه به موسسات دولتی و غیر دولتی ذیربط، به فروشگاهها و صاحبان دارنده و تولید کننده این امکانات، یا با اقدام به جمع آوری کمک مالی در محله و خریدن آنها و روشهای دیگر لازمست اقدام کرد. واحدهای همیاری میتوانند، این وسایل و امکانات را به جلو درب هر خانواده منتقل کنند و بدون ارتباط مستقیم به آنها اطلاع دهند، تا از آن استفاده کنند.
۴– واحدهای همیاری لازمست، لیست خانواده های فقیری که به لحاظ معیشتی همیشه تحت فشار بوده و به ویژه در این دوره با خطر گرسنگی روبرویند، تهیه کنند و معیشت آنها را با اتکا به کمک و تعاون خود مردم محله تامین کنند.
۵– اگر محله سمپاشی و ضد عفونی نشده، این واحدها با مراجعه به دم و دستگاههای مربوطه و با موسسات غیر دولتی خیرخواه برای ضد عفونی کردن عمومی کل محله میتوانند اقدام کنند.
۶– واحدها با بازوبند “واحد همیاری محله … ” که جای اتکا و اعتماد مردمند، در سطح محله لازمست کشیک داشته باشند و بچرخند. با راهنمایی و توصیه های خود مانع تجمع و گردهمایی بیمورد شوند و مردم را تشویق کنند در خانه هایشان بمانند. بنا به ضرورت، تردد به محله و امورات دیگر را زیر نظر داشته باشند. به این ترتیب در دسترس باشند و در حل مشکلات مردم و خانواده ها یاری رسان باشند.
۷– واحدهای همیاری به طور جدی لازمست به فکر کمک رسانی به بخشهای آسیب پذیرتر مثل زنان و مردان مسن، انسانهای مبتلا به بیماریهای دیگر و معتادان و کودکان کار و بخشا بی سرپرست باشند و با اتکا به کمک مردم به یاریشان بروند.
۸– تشکیل صندوق کمک مالی در محله از جمله اقدامات قابل فکر و اجرایی کردن است. اما موضوعی حساس و زیر نظر کسان و یا واحدهای تماما مطمئن و مورد اعتماد مردم لازمست تشکیل شود. خیلی ها در محله دستشان به دهنشان میرسد و میتوانند به چنین صندوقی کمک کنند. دراین مورد میشود به افراد صاحب امکان مالی و سرمایه دار در محله و شهر مراجعه کرد و آنها را قانع کرد و در موقعیتی قرار داد که به چنین صندوقی کمک کنند. امکانات مالی جمع شده را برای مقابله با اثرات نگران کننده ویروس کرونا و دیگر نیازمندیها درمحله هزینه کرد.
اینها مواردی است که من فکر میکنم در دستور کار نهادهای همیاری محله میتواند قراربگیرد. تردیدی ندارم، فعالین و جوانان دست اندرکار با توانایی و دقت بالا میتوانند دستور کار روشن و دقیقتری را پیگیری کنند. در جریان فعالیت، تجارب غنی را کسب کنند. مهم اینست از محله ای شروع کنیم و الگوی موفق به دست دهیم. چنین تجربه انسانی بسرعت در دیگر محلات تکثیر میشود. واحدهای همیاری محلات مختلف طبعا با اتکا به تلفن و شبکه های ارتباطی موجود لازمست و میتوانند در ارتباط با هم قرار بگیرند و شبکه به هم متصل واحدهای همیاری شهری را رسمیت دهند. میتوان تصور کرد حرکت همیاری انسانی بزرگ در سطح هر شهر شکل بگیرد و تجاربش به دیگر شهرها منتقل شود.
بحث را به این شکل به پایان میرسانم که در این دوران سخت انسانها به همدیگر احتیاج دارند، شما زنان و مردان کمونیست و سوسیالیست و آزادیخواه و شما دختران و پسران جوان و فداکار و خلاق آستینها را بالا بزنید، قدم جلو بگذارید، ابتکارات ویژه این دوران را بکار اندازید. نگذاریم به آسانی انسانها و همکاران و همسایه مان در بی امکانی و در خلوت و تنهایی تلف شوند. به وضوح می بینیم روحیه همکاری و انسانی در جامعه و شهر و محله وجود دارد، انسانها و فعالینی میخواهند این روحیه همکاری را کانالیزه و سازمان دهند. مساله اینست فعالین کمونیست و نسل جوان باید متوجه رسالت انسانی خود باشند و مبتکر سازماندهی این حرکت شوند.
فعالین کمونیست! جوانان آگاه و فداکار!
آرزو داشتم در محله ای از این یا آن شهر برای سازماندهی چنین همیاری انسانی مستقیما در کنارتان میبودم. فعلا متاسفانه چنین امکانی از من و امثال من سلب شده است. به امید روزی که این فاصله نماند. اکنون هم ما را در کنار خود بدانید. قدر همیاری و همبستگی انسانی سازماندهی شده را در این دوران بدانیم. این دوره سخت را سپری میکنیم و همگامی و همبستگی انسانی به وجود آمده را به نیروی مبارزه برای سرنگونی ویروس جمهوری اسلامی تبدیل میکنیم.